DUAM SENSİN

Adsız Bölüm 1

Aşk neydi?Yanmak mıydı?Neden sevdiğini bile bilmediği halde ona bağlanmak mıydı?Aşk baktığı her yerde onun hayalini mi görmekti?

Genç kız pencereden muntazam bir şekilde ,insanın ruhunu okşarcasına yağan ,her biri birbirinden farklı kar tanelerini seyrederken bunları düşünüyordu.Zeynep çok tatlı,iyilik sever,saf bir kızdı.Zeynep o kadar masumdu ki sanki yüzüne nur aksetmişti.Kalbinin güzelliği yüzüne vurmuştu.Tesettürlü,namazını ve ibadetlerini aksatmayan,aşkı ALLAH (CELLE CELALÜHÜ ) olan bir kızdı.Ama şimdi buda neydi?Onu çıkaramıyordu aklından.Kalbini aşk acısı sarmıştı.Zeynep'e mahallede hiçbir erkek yaklaşamazdı.Hiçbir erkek onunla konuşmaya cesaret edemezdi.O bakışları yerde ,kaşları çatık bir şekilde yürürdü.İffeti zirve noktadaydı.Ayaklarını yere vurmaz ,elinden geldiğince sessiz yürürdü.

Zeynep bir gün camları siliyordu.Sakallı,orta boylu,masum yüzlü,kara kaşlı kara gözlü bir çocuk ilişti gözlerine.Yanında yaşlı bir kadın vardı.Zeyneb'in kalbi yerinden çıkacak gibi olmuştu.Ne oluyordu ona?Hayır ona bakmamalıydı!Bu haramdı.Hemen camı kapatıp perdeyi çekti Zeynep.Ellerine doğru baktı.Tir tir titriyordu.Kalbi sanki yerinden çıkacak gibi hızlı hızlı çarpıyordu.İlk defa başına böyle bir şey geliyordu.Neydi bu?

Onu gördüğünde çocuğun başı yerdeydi.O da tıpkı Zeynep gibi başı yerde yürüyen haya timsali bir gence benziyordu.Zeynep belkide onu kendine benzettiğinden bu kadar heyecanlanmıştı.Onu daha önce hiç görmemişti.Kimdi acaba ?Adı neydi?Nedendi bilmiyordu ama onu aklından çıkaramıyordu.O gencin o kadar nurani bir yüzü vardı ki ,onu hatırladığında istemsiz olarak Zeyneb'in yüzünde bir tebessüm oluşuyordu.Hayallere dalmıştı Zeynep.Birden annesinin sesiyle irkildi.

_Zeynep kızım!

_Efendim anneciğim.

_Kızım bu hal ne?Kendi kendine gülüyorsun.Ne düşünüyorsun bakayım?

_''Şey öyle işte''dedi Zeynep.

Zeyneb'in annesi tesettürlü,dindar bir kadındı.Zeynep sima olarak annesine benzemiyordu.Babasına daha çok benziyordu.Fatıma Hanım medresede okumuş, ilim sahibi bir insandı.Gece namazlarını kaçırmaz ,huşu ile kılardı.Ama..?Ama babası içkici,dindarlıkla alakası olmayan bir insandı.Uzun boylu,iri yarıydı.Kaşlarını çattığında korkunç bir hal alırdı.Sinirlendiğinde boyun damarları şişer,yerinden çıkacakmış gibi atardı.Sinirlendiğinde dışarıdan çok net belli olurdu damarları.Tezcan bey ve ailesi Fatıma Hanımı kandırmışlardı.Ona Tezcan beyin namaz kıldığını,dindar,ilim almış bir insan olduğunu söylemişlerdi.Zeyneb'in annesi zaten çok iyi yürekli,temiz kalpli bir insandı.Hemen inanıvermişti.Tezcan bey rolünü öyle güzel yapıyordu ki, İnanmamak elde değildi.Fatıma hanımın yanında namazın kılar ,rengini belli etmezdi.Fatıma hanım sevmişti onu.Onu gördüğünde kalbi pır pır atıyordu.Ve artık düğün vakti gelmişti.Fatıma hanımda bitmek bilmeyen bir heyecan vardı.Kalbine sevgi tohumları serpilmişti bir kere .Ve evlenmişlerdi.Evlilikleri ilk 2 ay mutlu,huzurlu geçmişti.Mutlulardı....Ama bir süre sonra her şey değişmişti.Eve içkili gelmeye başlamıştı.Fatıma hanım hayatının şokunu yaşıyordu.Hayır bu olamazdı.O öyle biri değildi ki...Nasıl olurdu bu?Leş gibi içki kokuyordu kocası.Kendinde değildi.Büyük bir hayal kırıklığına uğramıştı Fatıma hanım.Bütün mutluluğu neşesi kaçıvermişti.Ve o sıralarda bir aylık hamileydi.Her gün ağlıyor ve hıçkıra hıçkıra RABBİNE dua ediyordu.Kocası içki içtiği zaman kendini kaybediyor,onu dövüyordu.Evlendikten sonra kocası tesettürü bırakmasını istemişti.Tesettürlüleri öcü gibi görüyordu.Fatıma hanım güzel bir kadındı.Tezcan onun güzelliğine kapılmış ,tesettürünü çıkarttırabileceğini düşünmüştü.Fakat Fatma hanım buna yanaşmadığından onu her tartışmalarında dövüyordu.Zeynebin annesi çok sabırlı bir kadındı.Yuvasını kurtarmak için onun her pisliğine katlanıyordu.Ve onu seviyordu,nedenini bilmiyordu,ama onu çok seviyordu.