Ειναι μια ιστορια ενος κρητικου και μιας νεαρης κοπελας που γνωριζονται κατα τυχη... Εκεινος απο την πρωτη στιγμη την ερωτευεται και σαν ανδρας κανει την αρχη. Εκεινη φενεται αδιαφορη... Αλλα στην πραγματικοτητα Δεν!! Ειναι... Θα ειναι δυσκολο να τ...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Καθόμασταν ήρεμα με την Μελίνα στο κρεβάτι λίγο πριν κοιμηθούμε και την είχα αγκαλιά όταν χτύπησε το σταθερό μας... ήταν η Πηνελόπη, δεν καταλάβαινα και πολύ τι έλεγε έκλαιγε με λυγμούς και η φωνή της δεν ήταν καθαρή! Από όσο κατάλαβα κάτι έπαθε ο Θανάσης και ήθελε να πάμε από εκεί.. -ποιος ήταν; -η μητέρα σου.. δεν ξέρω δεν κατάλαβα κάτι έπαθε και πρέπει να πάμε από εκεί δεν είναι καθόλου καλά έκλαιγε -τι έγινε; είπε η Μελίνα σοκαρισμένη.. -δεν ξέρω, δεν κατάλαβα και πολλά κάτι έπαθε ο Θανάσης αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι άκουσα αυτό είπα καθώς έβαζα το φούτερ μου,έλα σήκω να πάμε και θα δούμε τι έγινε Μισή ώρα αργότερα είσασταν έξω από το σπίτι της Πηνελόπης και του Θανάση.. δεν έχω καλό προαίσθημα.. κάτι κακό έγινε.. τα πόδια μου λυγίζουν και τα χέρια μου αρχίζουν να τρέμουν.. δεν είναι για καλό όλο αυτό! Η Μελίνα κάθετε δίπλα μου στο αμάξι και φαίνεται υπερβολικά ανήσυχη κάτι δεν μου πάει καλά.. Βγήκα από το αμάξι και άνοιξα την πόρτα του συνοδηγού για να βγει και η Μελίνα.. η οποία έτρεμε σαν κάτι να ένιωθε, την έπιασα σφικτά από το χέρι και κάναμε μερικά βήματα και ξαφνικά έπεσε απότομα στην αγκαλιά μου -σε παρακαλώ! Κράτησε με μην με αφήσεις είπε και είχε κλείσει στις γροθιές της το φούτερ μου -δεν σε αφήνω κοριτσάκι μου,σσσ σώπα τώρα και πάμε να δούμε τι έγινε μην ανησυχείς εγώ είμαι δίπλα σου! Είπα και την κράτησα λίγο ακόμη στην αγκαλιά μου.. Μπήκα εγώ πρώτος στο σπίτι..αφού η πόρτα ήταν ανοιχτή και μου έκανε εντύπωση αυτό... δεν έκανα πολλά βήματα και σκόνταψα πάνω σε κάτι που ήταν μπροστά στην πόρτα..κοίταξα να δω τι ήταν και είδα κάτι που ούτε και εγώ δεν το άντεχα... γύρω από μια λίμνη αίματος ήταν το άψυχο σώμα του Θανάση... και δυστυχώς ξέρω και ποιος το έκανε! Γαμωτο! Νόμιζα πως είχε τελειώσει αυτό.. αλλά έκανα λάθος! Πως γίνεται να είχε τελειώσει ενώ σκότωσα τον αδερφό του; πόσο δίκιο είχε ο Θανάσης.. η Μελίνα που στεκόταν πίσω μου δεν είχε δει ακόμα το πτώμα του Θανάση.. -Μελίνα μου.. είπα χωρίς να την κοιτάζω και η φωνή μου έτρεμε.. -τι; τι έγινε Μάνο.. ; είπε με αγωνία -σε θέλω δυνατή κοριτσάκι μου ένταξη; είπα και την τράβηξα στην αγκαλιά μου, τα μάτια της ήδη δακρύζουν.. κάλυψα το πρόσωπο της στο στήθος μου για να μην βλέπει άλλο αυτό το θέαμα.. ξέραμε και οι δύο μας ποιος το έκανε.. και πια θα ήταν η συνέχεια! Αυτό ίσως ήταν κάτι προειδοποιητικό, η Πηνελόπη δεν είναι πουθενά στον χώρο από όσο μπορούσα να δω.. ίσως να είναι πάνω! -πρέπει να πάρουμε την αστυνομία! Είπα χωρίς να είμαι σίγουρος άν όντος πρέπει.. αλλά αυτό είναι φόνος και πρέπει να το μάθει η αστυνομία -Και τι θα πούμε Μάνο; εε ότι μπλέξαμε με μαφιόζους και μας σκοτώνουν ένα προς ένα; ότι θα σκοτώσουν και εμάς; χειρότερα θα γίνει αν μάθουν ότι πήγαμε στην αστυνομία.. -μα δεν θα πάμε εμείς! Και δεν θα μιλήσουμε καν για όλα όσα έχουν γίνει.. το μοναδικό που θα αναφέρουμε θα είναι αυτό το γεγονός! -πάω να βρω την μητέρα μου είπε κάπως μπερδεμένη και έφυγε για να μην συνεχίσουμε την κουβέντα μας.. ήταν φανερό ότι δεν ήθελε να ακούσει άλλο
