Just some flashback about Pochi’s life..
May nagtanong kasi.. Bakit naging Lee ang apelido ni Pochi eh galing naman siya sa bahay ampunan..
Well.. here’s the story..
_______________________________________
*flashback*
POCHI POV
7 years old ako nun nang mabalitaan ko na may aampon na sa bestfriend ko..
Ang pangalan nga pala po ng bestfriend ko is Hanna..
Narinig ko Ms. And Mr. Lee ang mga taong aampon sa kanya..
Sobrang nalungkot ako nang maampon na si Hanna pero masaya pa din ako para sa kanya..
Pagkatapos nang araw na yun.. sumabog ang ampunan..
Dahil sa sumabog ito.. kasabay na nasunog ang mga birth certificate ko kung meron man?
Wala sa isip ko noon ang mga apelido pero nang pumasok ako sa paaralan.. dun ko nalaman na kailangan ko pala nang apelido.. at dahil sa Lee ang apelido nang mga umampon kay Hanna at sa kagustuhan kong maging kapatid siya.. Lee na din ang ginamit kong apelido..
Sa totoo lang, nagtataka ako kung paano nalusutan ni Mr. Cruz, may-ari ng hospital na pinagtatrabahuhan ko, ang mga requirements para makapasok ako dito sa International Highschool gayong wala naman akong binigay sa kanyang birth certificate or something-something chuchu.. tahehe..
Iba na talaga pag may pera.. >_____<
_______________________________________________
At yun po ang dahilan kung bakit Lee ang apelyido ni POCHI..
Eto pa po.. as you see, madaming umaayaw kay Pochi kasi she’s poor.. may nagtanong kung paano daw natanggap ni Brian si Pochi kahit na ganun sya..?
Actually po, hindi siya kasama sa kwento pero ilalagay ko na din para dun sa mga nagtatanong kung bakit nga ba natanggap ni Brian si Pochi..
__________________________________________________
*flashback*
POCHI POV
12 year old po ako nun, nang makilala ko si Brian.. 1 year kaming naging magkaibigan..
tulad ko, wala na din siyang magulang.. naaksidente sa pagtatrabaho ang kanyang ama at ang ina nya ay namatay sa pagod.. ang dalawang kapatid nya lang ang kasama niya.. si Ate Brenda, ang panganay at si Bea, ang bunso..
nang nagbreak sila ni Ashley, saken siya nag’oopen nang mga sakit at hinanakit nya..
after a month nanligaw siya saken.. at sinagot ko naman.. kung itatanong nyo kung paano ako natanggap ni Brian?
Hindi ko po alam.. di ba sabi nga nila..
“bulag ang pag-ibig..”
Hindi naman kailangan ng basehan di ba? ^_______^
______________________________________________________
Ayun po ang sagot ko sa tanong na yun.. imposible noh?
pero.. dahil sa ballpen, pwede tong maging posible..
yun nga ang reason kung bakit nabuhay ang mga writer eh, para kahit sa papel lang o kahit sa babasahin lang, maging posible naman ang mga bagay na alam nating imposible.. kuha ba? ^________^
