Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 10

Δεν άντεχα να περιμένω μέχρι την Τρίτη για να τον ξαναδώ. Έπρεπε να βρω την δύναμη και να μου εξηγήσει τι ήταν αυτό που έκανε εκείνο το βράδυ. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα. Οι μέρες δεν περνούσαν αλλά έπρεπε να κάνω υπομονή, γαμώτο! Το σκεφτόμουν συνέχεια και ένιωθα πως το περίμενα τόσο καιρό. Μπορεί να μην είχα δώσει πολλά φιλιά μέχρι τώρα αλλά αυτό το φιλί ήταν σίγουρα ότι πιο ωραίο υπήρχε. Θα μπορούσα να μείνω κολλημένη στα χείλη του χρόνια. Ήταν τόσο υπέροχο! Αλλά γιατί γαμώτο;!!!

Επιτέλους Τρίτη! Ναι! Επιτέλους θα τον δω. Δεν άντεχα άλλο. Έφυγα γρήγορα για το γήπεδο αλλά δεν ήταν εκεί. ΜΗΝ ΤΥΧΌΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΡΘΕΙ! Αλλά εντάξει...πάλι καλά. Μετά από ένα τέταρτο ήρθε!! Πόσο πιο όμορφος γαμώτο; Μπορώ να κάτσω και να τον χαζεύω ώρες! Η προπόνηση άρχισσ κι εκείνος δεν με είχε κοιτάξει καθόλου. Ούτε λίγο. Δεν τα πήγα καθόλου καλά αλλά εκείνος ούτε μια παρατήρηση. Κάτι βρε αδελφέ. Κι όμως τίποτα. Σαν να μην υπήρχα. Ήθελα πολύ να του μιλήσω αλλά δεν μου έβγαινε με αυτή τη στάση...έτσι όταν τελειώσε η προπόνηση απλά έφυγα...δεν μπορούσα να του πω τίποτα...αλλά ήθελα να τα πω σε κάποιον. Δεν άντεχα..θα έσκαγα...έτσι, φυσικά, πήγα στην Ελπίδα. Ήμουν αποφασισμένη ότι θα της τα έλεγα όλα!

Πάλι καλά ήταν σπίτι και έτσι..της ανοίχτηκα...

"Πας καλά ρε Ναταλία; Έπρεπε να μου μιλήσεις από την αρχή! Είμαστε κολλητές. Έπρεπε να με εμπιστευτείς!"

"Ναι Ελπιδάκι μου...έχεις δίκιο απλά δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν...δεν ξέρω απλά δεν μου έβγαινε...έχεις δίκιο συγνώμη..."

"Δεν έχει να ζητάς συγνώμη..είναι η δική σου προσωπική ζωή. Εσύ επιλέγεις σε ποιους τα λες. Θα το θυμάμαι αλλά για τώρα δεν πειράζει." λέει μεταξύ σοβαρού-αστείου. Πάντα με καταλάβαινε.

"Το θέμα είναι ότι σήμερα ήθελα να του μιλήσω, αλλά η στάση του δεν μ' άφησε...και δεν ξέρω αν θα βρω το κουράγιο να το κάνω αύριο στην προπόνηση...θέλω να ξεκαθαρίσω."

"Ήταν λάθος σου που δεν του μίλησες σήμερα ανεξαρτήτως της στάσης του. Πρέπει να ξέρει. Δεν μπορεί να σε φιλάει έτσι και να φεύγει χωρίς μια εξήγηση. Αύριο πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσετε!"

Έπειτα από πολλές τέτοιες συμβουλές επέστρεψα σπίτι μου. Ήμουν πάλι μόνη. Έκανα ένα μπάνιο, έβαλα μια φόρμα και μία τυραντάκι μπλούζα κι έκατσα στον καναπέ. Χτύπησε το κινητό μου και ήταν η Ελπίδα. Μου βρήκε, λέει άλλες ωραίες ιδέες να του μιλήσω αύριο..κι εγώ έπρεπε να τις ακούσω. Έτσι όπως μιλάγαμε χτύπησε το κούδουνι.