Καλοκαιρινή Φιλία

Η Αναστασία

Ξαφνικά ακούω ξανά αυτήν την στριμμενη φωνή
Μ:ΦΤΆΣΑΜΕ!
Ε:Εγώ από τον μακροχρόνιο ύπνο μου αρχίζω να ανοίγω κλείνω τα μάτια μου και να βλέπω από το τζάμι του παραθύρου μου το χωριό μου και έναν γάιδαρο να τρέχει .
Βγαίνω από το αυτοκίνητο και πηγαίνω έξω να βρω όλους τους φίλους μου .Πρώτα είδα την Αναστασία , την καλύτερη μου φίλη, είναι πολύ αστεία και έχει σχεδόν τον ίδιο χαρακτήρα μαζί μου .Μενει απέναντι από το σπίτι μου και οι γονείς της είναι φουρναρηδες ...Μόλις την είδα φωνάζω
Ε:ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Αναστασία(Α):ΕΛΊΖΑ

Τρέχουμε , αγκαλιαζομαστε και είμαστε κολλημένες έτσι για 38 δευτερόλεπτα (new record) .Οι γονείς μου και η αδερφή μου πηγαίνουν στο σπίτι να φτιάξουν τα πράγματα με τις βαλίτσες .Ενώ εγώ με την Αναστασία πήγαμε στο λιμάνι για να βρωμισουμε ...Το λιμάνι ήταν γεμάτο με πράσινες γλιτσες και όπου και να πατούσες πήγαινες να γλιστρησεις ...Ενώ πάω με την Αναστασία να βρωμισουμε τα πόδια μας , από την σαγιονάρα μου μια γλίτσα πήγε πάνω στην μπλούζα μου ...Η Αναστασία σαν τρελή άρχιζε να γελάει και ενώ γελούσε πήρα εγώ μια χούφτα με γλίτσα στο χέρι μου και το πέταξα στο μέτωπο της ..Μετά άρχιζα να γελάω εγώ σαν ψυχοπαθής ..Έτσι και άρχισε ο πόλεμος με τις γλιτσες ... Έπαιρνα εγώ μια γλιτσα και την σκουπιζα στην κοιλιά της Αναστασίας , έπαιρνε και εκείνη μια χούφτα την πετούσε και εκείνη πάνω μου ....Αφού πέρασε μισή ώρα ,σταματήσαμε και βάλαμε την λογική μας να δουλέψει .Τι θα πούμε αν μας δούμε η μαμάδες μας έτσι ;;;; Αρχίσαμε να πλενομαστε με το νερό του λιμανιού και σιγά σιγά έφευγε η γλίτσα .Πηγαίνουμε πάλι σπίτι και κάνουμε λες και δεν έχει γίνει τίποτα ενώ κάτι γιαγιάδες που ήταν στο δρόμο λογικά θα άρχιζαν να μας κουτσομπολευουν .Η ώρα πήγε 2 το μεσημέρι και εγώ πήγα σπίτι γιατί γενικά στα χωριά όλοι το μεσημέρι μένουν σπίτι .Έτσι όταν μπήκα μέσα στο σπίτι πήγα στην τουαλέτα να αλλάξω τα ρούχα που είχαν γίνει χάλια με μεγάλο Χ και στην συνέχεια έκατσα στο τραπέζι για μεσημεριανό ανυπομωνοντας το απόγευμα που βγαίνουν ακόμα πιο πολλά παιδιά .