Ο Άρης και η Χριστίνα συνεχίζουν να ζουν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι... ο γιός τους ο Στέλιος πάλι, αρχίζει να ζορίζεται... μόλις είκοσι δύο χρονών και τα βρήκε μπαστούνια με αυτήν που του έτυχε!! Λένε ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει!
Στέλιος...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΛΙΟΣ
Έφυγα από το σπίτι της και στο μυαλό μου γύριζαν οι τελευταίες της φράσεις. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι αυτά που μου έλεγε ήταν αλήθεια. Το φιλί που ανταλλάξαμε, δεν είχε καμία σχέση με τα λόγια της. Το καταλάβαινα ότι αυτό που έγινε δεν ήταν εύκολο να το δεχτεί κάποιος, αλλά η συμπεριφορά της δεν δικαιολογιόταν. Όσο το σκεφτόμουν, καταλάβαινα ότι έπρεπε να της δώσω λίγο χρόνο. Θα περίμενα να ηρεμήσει λίγο και ήμουν σίγουρος ότι θα καταλάβαινε πόσο λάθος κάνει και όλα θα πήγαιναν καλά. Το επόμενο πρωί, ο πατέρας μου με ενημέρωσε ότι θα πήγαιναν με το συνεργίο στο μαγαζί του Παύλου. Έπρεπε να απομακρυνθούν τα μπάζα και τα καμένα αντικείμενα, για να μπορέσουν να εκτιμήσουν την ζημιά. Μέχρι το απόγευμα ήμασταν όλοι εκεί. Γεμίζαμε τα φορτηγάκια και έπειτα έπρεπε να τα πάμε σε μια απόσταση μισής ώρας για να τα πετάξουμε. Εκείνη δεν την είδα καθόλου.
Όταν επέστρεψα στο σπίτι έκανα ένα μπάνιο και της έγραψα ένα μήνυμα. Δεν μου ήρθε αναφορά και κατάλαβα ότι το είχε κλειστό. Την επόμενη μέρα, πήγαμε πάλι στο μαγαζί της, αλλά για ακόμα μια φορά δεν ήταν εκεί. Ο πατέρας μου με ενημέρωσε ότι σήμερα έτρεχαν στην αστυνομία και στην πυροσβεστική. Τον Αργύρη τον έψαχναν για ανάκριση αλλά δεν τον είχαν βρει ακόμα. Όταν τελειώσαμε πήγαμε με τον Δημήτρη στο σπίτι του, είχαν μαζευτεί εκεί οι γονείς μας και αποφασίσαμε να φάμε μαζί τους. Της έστειλα άλλο ένα μήνυμα, αλλά συνέχιζε να το έχει κλειστό. Της έγραφα ότι την σκέφτομαι και περιμένω να με αναζητήσει. Στο τραπέζι, μιλήσαμε για το μαγαζί, είχε πολλά ακόμα να μαζευτούν. Ελπίζαμε να τελειώσουμε αύριο έτσι ώστε να αρχίσει το μαγαζί να σουλουπώνεται. Ο πατέρας μου με τον Μάνο, άρχισαν να μιλάνε για τον στρατό. Κάποια στιγμή, με ρώτησαν πότε παρουσιάζομαι και τους απάντησα ότι κανονικά θα παρουσιαζόμουν τέλη Σεπτέμβρη αλλά σκόπευα να πάρω αναβολή, και να παρουσιαζόμουν τον Μάιο.
Άλλες δύο μέρες πέρασαν και το μόνο που μάθαινα ήταν, ότι είναι κλεισμένη στο σπίτι της. Ήθελα να την δω, να της μιλήσω , να την αγγίξω... σε τρεις μέρες θα έφευγα. Έπρεπε να τακτοποιήσω κάποιες εκκρεμότητες. Ήθελα να τα βρούμε πριν φύγω, δεν θα έλειπα πολύ καιρό, είχα σκοπό να επιστρέψω σε μια εβδομάδα και να καθόμουν μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη, όπου θα φεύγαμε μαζί. Θα ερχόταν να μείνει μαζί μου, δεν θα την άφηνα να ξεγράψει το όνειρό της... Όταν θα επέστρεφα στην Αθήνα, είχα σκοπό να μετακομίσω σε ένα σπίτι που είχαμε στην Καλλιθέα, στον πάνω όροφο έμενε ήδη ο Δημήτρης και η περιοχή μας άρεσε. Σε αυτά τα διαμερίσματα, έμεναν πριν παντρευτούν η Χριστίνα και η Όλγα. Ο κολλητός μου είχε μετακομίσει ήδη, εδώ και ένα χρόνο. Το δικό μου διαμέρισμα ήταν επιπλωμένο πριν από το καλοκαίρι και απλά έπρεπε να πάω εκεί, τα προσωπικά μου είδη. Τόσα χρόνια το νοικιάζαμε αλλά τώρα που τελείωσα με τις σπουδές ήθελα να έχω τον χώρο μου.
