It Takes Two < ONGOING >

Chapter 11

Haaayst! Ang boring naman dito. Ilang oras na akong nanonood ng TV. Nasan na ba kasi si motherlu at daddy kanina ko pa silang kinocontact e.

Na jijingle ako...

Bumangon ako at naglakad ng biglang...

"Ouch!!! Shit!!" Nakalimutan kong may dextrose pla ako. TT__TT bumalik ako malapit sa kama at hinila ang stand ng dextrose. Nasa kalagitnaan plang ako sa paglalakad ng bigla naman bumukas ang pinto.

O__O

Biglang pumasok si Alec. Saglit syang tumitig sakin saka ako niyakap ng mahigpit.

"I'm so worried. Tumawag sakin ang Dad mo to look for you, nasa meeting pa kasi sya. Okay ka lang ba?"

Hindi ako makasagot. Windang pa din ako. Gusto kong kiligin pero... naiihi na talaga ako eee... wait nga lang. Lumayo ako kay Alec.

"Saglit lang ha? Kailangang kailangan ko na talagang mag CR." Hila hila ko pa din yung dextrose papasok sa CR na iilang hakbang nalang sa pwesto namin kanina.

After ko juminggle bumalik na ako sa kama at doon naupo. Si Alec naman nakaupo sa tabi ng kama ko. Naiilang pa din ako sa kanya, di nga ako makatingin e. Pano ba naman naaalala ko pa din yung gabing hinalikan nya ko. Tsss! Nakakainis naman. Bat ba kasi sya pa ang tinawagan ni Daddy.

"Ahm... Alec... Baka hinahanap ka na ng makulit mong anak. You can go home na. Okay lang naman ako e." Humiga ako at nagkumot. "Matutulog na din kasi ako." Pilit akong ngumiti.

Tumayo sya at tumingin sakin. Tinaasan pa ako ng kilay saka sya nag sigh. Tss! Yung tingin nya sakin parang napaka sarcastic ng dating at ayaw maniwala sa mga pinagsasasabi ko. Totoo namang matutulog na ako e. Nag nod sya sakin saka walang imik na lumabas sa kwarto. Problema nun? Biglang naging suplado?

**

3 days na ang nakaraan ng makalabas ako sa hospital. Back to normal na naman ako. Last day ko na sa school. I'm gonna miss them. Itong mga pasaway at makukulit na to ma-mimiss ko sila. Lalo na siguro itong si Andrei na walang ibang ginawa kundi pasakitin ang ulo ko. Nagpaalam na ako sa mga students ko at sa mga teacher doon.

After 1 week of vacation, back to office na ako sa boutique ko. Yun lang ang daily routine ko everyday, office at bahay. Paminsan binunwiset ako ni Stanley pag na isipan nyang mangulit sa office. Kalimitan gabi sya kung pumunta, yung tipong tulog na lahat ng fans nya.

"Junakiz, wiz kaba na boboring dito? Bat kasi ayaw mo pang lumipat doon sa pwesto ko. Mas okay pa doon junaknak. Payag na! paparenovate ko pa yon for you. Akiz ung first floor sayo ang 2nd floor. Ano? Deal na agad! Karakaraka!" Alok sakin ni Motherlu habang inaayos ang buhok sa harap ng salamin.

Mga ilang beses din akong kinulit ni motherlu about sa pwestong yun today kaya wala na din akong nagawa at napa- OO na ako. Tama naman kasi si Mother e, bukod sa matao ang lugar na yun e libre pa ni motherlu ang pwesto at parenovate although libre din naman dito kaso nga lang masikip na para sa mga designs ko ang lugar na ito.

Hindi excited si Motherlu kaya pinaumpisahan na nya agad iparenovate ang building nya. Busy siya sa ibang business nya kaya sakin nya pinapaasikaso itong renovation. I'm off to his architect to discuss about the design I want for the building especially for my boutique. Ayoko naman ng puchu puchu lang ang kalalabasan ng sakin tapos ang kay motherlu e bongang bonga. Baka di na umakyat sa 2nd floor ang ibang customer namin.

Nasa office na ako ng architect ni Motherlu. On the way pa daw yung architect nya sabi nung secretary sa labas ng office kaya nakiki-usyoso muna ako dito. Haha de joke lang syempre behave akong nakaupo dito. Mahirap nang masabihan ng unprofessional.