Po kilku minutach zastanawiania się co powinienem zrobić w tej sytuacji postanowiłem zamknąć drzwi. Jednak jakaś siła pochodząca od drugiej strony drzwi zatrzymała je w połowie tak, że nie mogłem zobaczyć źródła. Zza drzwi powoli wysuwała się broń a za nią zakapturzona postać w ciemnych, przeciwsłonecznych okularach. Kierowała pistoletem prosto w moja stronę.
- Albo pozwolisz Sarze pójść ze mną, albo strzele - powiedziała patrząc z pogardą w jej ciemnych oczach. Postanowiłem powoli zbliżać się do kobiety uspokajając ją i doprowadzając do głębszych rozmyślań.
- Nie możesz tego zrobić. Sara już nigdy się do ciebie nie odezwie, bo nie sądzę by chciała rozmawiać z kimś kto zabił człowieka a szczególnie kogoś z jej bliskich, więc oddaj mi broń i wszystko będzie w porządku, porozmawiacie sobie na spokojnie - mówiłem będąc coraz bliżej i wyciągając ręce w stronę niebezpiecznego urządzenia. Kobieta jednak w ostatniej chwili zmieniła zdanie przykładając broń do swojej skroni. Odwróciłem głowę w stronę schodów by zobaczyć przyczynę nie udanej próby odebrania pistoletu.
- P-pójdziesz z-ze mną albo... albo strzele i już nigdy mnie nie zobaczysz - powiedziała roztrzęsiona matka Sary głośno połykając śline. Ręce zaczęły mi się pocić a serce szybciej bić. Bałem się, że już nigdy nie zobaczę Sary, że jej matka mi ją zabierze. Dziewczyna podeszła do kobiety mocno ją przytulając a wtedy byłem coraz bardziej utwierdzony w swoich przekonaniach.
- Pójdę tylko odłóż broń - zmarszczyłem nos na to co właśnie się działo, nie mogłem w to uwierzyć. Sara przestała się bać?
- Napiszę później - rzuciła w moim kierunku z lekkim grymasem na twarzy i wyszła, tak po prostu wyszła bez słowa wytłumaczenia. Nie wiedziałem co mam zrobić czy czekać na wiadomość, czy biec za nią.
*SARA*
Nie mogłam pozwolić by strzeliła, w końcu jest moją matką, której nie chce mieć na sumieniu. To ona mnie wychowywała, to ona była przy mnie w trudnych chwilach dopóki nie zaczęła nadużywać alkoholu.Położyłam ją spać co nie było trudne bo byla wyczerpana i jak zwykle pijana. Zabrałam się za pisanie wiadomości do Luke'a. Miałam już pewnien plan, który chciałam zrealizować.
Ja: Matka śpi, więc przyjedź po mnie.
Wysłałam wiadomość czekając na odpowiedź, którą dostałam po 10 minutach.
Luke : Już jestem, wychodź.
Bezszelestnie i powoli wyszłam ze swojego pokoju, Zabrałam kurtkę i już miałam wychodzić kiedy usłyszałam huk pochodzący z salonu. Spojrzałam przerażona w stronę pomieszczenia zauważając okropny widok leżącej matki w czerwonej plamie krwi. Stałam zapłakana w bezruchu nie wiedząc co zrobić. W ułamku sekundy wszystkie wspomnieniaz dzieciństwa wróciły.
WRÓCIŁAM!! HEH

CZYTASZ
History With Hemmings
FanfictionOpowieść przedstawia dziewczyne z problemem swojej matki alkoholiczki. Jest świadkiem przemocy domowej, jednak Luke odmieni jej życie.