Pag mumuni-muni

Hospitalized

  Wala akong magawa bukod sa tinatamad akong kumilos at gumawa ng gawain sadyang wala akong magawa. Pagkatapos ng tatlong araw at dalawang gabin na pagka-mongha dahil sa hayop sa laboratory at gamotan na yan ay para akong sumakay sa space shultte na kasing taas ng sky tower nakakahilo! Yung sabi nga ni Rosalie noong dumalaw siya sakin sadyang nakakapagod daw ang mag paopera (pero hindi nman totaly nag paopera, more likely nag pa check up at na confine lng) kahit na maghapon kang nakahiga hindi ka man tumatakbo pero hinihingal ka. Ang sarap ngang sapakin tinawanan pa ako pasalamat siya lantang gulay pa ang katawan ko, parang piniga ng todong-todo ang katawan ko tulad ng niyog na pinasahog sa ginataan. Ngayon, masaya na ako kahit paano. Goodbye hospital! Goodbye Alvin (Doctor kung titan sa tangkad na walang ibang ginawa kundi pahirapan ang katawan at bulsa ng mama ko, walang ibang ginawa kundi gawing complicated and isang simpleng problem.) Pero kahit ganun thankful ako sa kanya, mabait siya when it comes sa mga pasyente kapag alam niyang natatakot, pinapakalma niya muna. Minsan hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya, may kinakausap niya nung parents ng pasyente at saktong nasa labas ako ng hallway sabi niya *Well, that's an evil smile...but at least you smiled* 

  One time, halos three weeks na din kasi ako dito kaya dumalaw si Senpai (Engr sa dati kung work paalis na siya nagpahabol lang ako ng tanung) "Sir saan na po ang punta niyo?" tanung ko at ang sabi ba naman."I wanted to see the faces of our workmates as soon as they lay their eyes on my assistment exam" Natawa ako ng malakas pati si mama tumawa din. Hindi ko siya superior noon pero maganda sana kung naging under ako sa kanya marami sana akong natutunan at alam kong tataas ang level ng kaalaman ko. Anu naman kaya hitsura ko nun? Sayang kasi wala na ako dun sa company na yun. Ang bait niya at pinuntahan niya pa ako.HAHAHA. Napapaisip tuloy ako, si senpai ah, my pa notice notice na, ANU TO? hahahaha. Anyway, anung petsa na ba? March ....? Oh no! Rose again? What I mean is Dr Rose? pain in the @%^<_$& pain in the brain and brain is my anatomy. Well, kailangan ko talagang pag-igihan kundi ito na ang mitsa ng buhay buhay ko. at may bagong nurse dito, lalaki. Mukhang nerd na nagtitinda ng cigarilyo sa Quiapo, pero pesteng yan! ang galing saludo ako sa kanya (nerd nga eh, ang talino!) Nakatanga nga lahat ng pasyente sa kanya. Ewan ko lang kung may tinatago ding kahayupan yun. So what? Immune na ata ako, sadyang may mga taong mabait tignan, mabait kapag kaharap ka, mabait kapag may kailangan at mabait kapag nagagamit ka pa nila after nun anu na? WHO YOU ka na with matching taas kilay pa kapag nakita ka, mga PLASTIK.Haaays Wag sana muna akong mamatay sayang kasi gumastos pa kami sa operasyon, gamot at laboratories tsaka plano ko pang pumunta sa TagCom at Ozine hindi pa nga din ako nakakauwe ng probinsya at balak ko pang hanapin ang lolo ko ang walangya kong ama, at tataasan ko pa din ng kilay ung mga plastic na atao sa mundo. Kaya sure ako, Hindi ko pa oras.

  ( bakit nga ba ako nasa hospital?) My UTI kasi ako, my skin infection, pero ito ah, by today nalaman ko din na positive ako sa Dissociative Identity Disorder, hahahahaha ung multiple personality disorder. Ito meaning nun ah, Dissociative identity disorder (previously known as multiple personality disorder) is thought to be an effect of severe trauma during early childhood, usually extreme, repetitive physical, sexual, or emotional abuse. Well, hindi naman ako na harass sexual or physical, siguro emotional at nung pagkabata ko. (sariling conclusion ko lng to ah. HAHA) napapansin ko din naman kasi sa sarili ko yun, at a time , minutes hours or a day iba ang personality ko tipong matapang kapag kaharap ang ibang tao,self centered na pag iisip at at straight forward magsalita, pero maraming times na simple lang ako, kalmado hindi nagsasalita, mahinhin hindi nagsasabi ng opinyon at tamang observer lang. My times din na para akong bata. Marami na ring nakapagsabi sakin na ganun nga ako minsan, akala ko simpleng moody lang yun :3 

  Back to the reality, siguro kong hindi ako pumayag kahapon pa lang wala na ako dito. Sabi nga nila there are two way here on Earth, Breath and survived. WOW talaga naman! But to be true walang madali sa mundo healthy or not wealthy or not, poor or rich. But I must say still my experiences are on of the hardest akala ba ni GOD ganun ako kalakas at katapang? Nakaranas na rin ng kasabit ang isang paa sa bingit ng kamatayan dalawa pa nga ata. Walang patawad sa parusa at pasakit. Ang dami ko sigurong kasalanan kaya ang dami kong karma. Mabuti na lang din masama akong tao medyo matagal-tagal akong mamatay. Minsan sabi ni Mary Rose "one of the best ka ata sa probensya niyo noh" Dahil ba sa pagitan ng dalwang bundok at araw raw may giyera dun? Hindi din. Maybe I have the means to live pero lahat naman tayo may means to live kaya nga nandit pa tayo sa mundong ibabaw kahit once in a day lang kumain, kahit pa yung may sakit at yung laging may death treat. yung isang pasyente dito ang O.A parang ikakagunaw ng mundo ang kalungkutan ayaw na lang nilang magdasal para gumaling anak nila. Ewan. Mayabang lang ata ako pero ang masasabi ko lang kahit di natin or di pa natin nakikita ang kaligayahan sa mundo makita man lang natin ang daan papunta doon. Ay shet! Anu bang pinagsasabi ko? HAHAHA

Kahit na lagi kong sinasabing "I want to rest in peace" Gusto ko pang mabuhay siguro lahat naman tayo gustong mabuhay at nagpapakahirap pa para mabuhay, bakit? Kasi takot sa di tiyak na pupuntahan after death? kaya siguro may "live life to the fullest" punuin ng alcohol ang katawan? kurakutin ang pera ng bayan? Gumawa ng krimen rape and robbery? saktan ang sarili at angkinin ang di -iyo? Haay, tao nga naman. Nandito na naman si Calvin naitanung ko "ano nagbibigay inspiration sayo?" SHOCK AKO! Buyset na yan, Nag hand sign sex daw" Seryoso pa siya nun huh! ako kaya? Zero naman ako sa love life, walang text life at social media, wala ding kwenta ang pangarap. Pamilya? Di din.Siguro ang sagot -kaligayahan. Bago man lang ako mawala gusto kong sumaya yung hindi pilit at yung hindi fake.

Anu ba ang kalgayahan? Simple lang kasi ang kaligayahan ko mababaw pa sa mababaw. Kung achievement naman minsan may bagay akong gustong naging tapos narerelized ko nakakatmad pala. Ewan. May iaba naman nagawa ko na pero parang wala lang nangyari. Siguro ganun talaga ang tao. Akala natin magiging masaya tayo ove something we dont have pero once we have it we want more. Ang gusto natin walang hanggang, Di nakukuntento. Laging yung wala satin. Ibig sabihin ba wala talaga tayong gusto? or wala lang dito sa mundo? nasa ibang planet? Sayang hindi ako kasama sa one way trip to mars. HAHAHA. Pero seryoso nasaan? Ang sagot ba na kay GOD? mamatay na lang kaya ako? ops. AYOKO PA!

"Her appealing beauty never failed to grab my non-schizopheric man .......bla bla bla bla ... only to durb him after a few hours of love making in the blanket of the night them stepping into tomorrow to find another night of carnal satisfaction. @%^<%^$^&%&^*_$#%$& nitong si Calvin magbabasa lang ang lakas pa porn pa ata to. Out ako jan ah. Isang operasyon na lang makakuwe na ako makakapagonline makakapag puyat. At makakapagpahinga, anung klaseng pahinga? HAHA Ano kaya mangyayari sakin pagkatapos nito? Ay basta! pagkatapos ko na lang iisipin. Napepeste na ako dito. WHEW. Ang haba na pala nito , nakalimutan ko man lang sabihin KAMUSTA PALA? Ako? siguro naman sa haba-haba nito nabasa mo, OK lang ako sana po OK lang din kayo.