Mevsimsiz Çiçekler

Karakter Tanıtımı

Ben Gülmira Sancaktar
19 Yaşındayım
01.01.1997\ Manisa Doğumluyum
Oğlak burcuyum
İnatçı bi tipim ama hırslı değilim
Aile yönünden çok şanslıyım, Muhteşem bi babam ve acayip hamarat bi annem var
Kardeşleri şimdilik geçelim
En büyük hayalim Askeri F16 Pilotu olmak
Liseden beridir bi hayaldir peşinden gitmekteyim.
Çünkü lisede bi hayalim yarım kaldı...
Ondan vazgeçmek zorunda kaldım. Ama bu hayalden asla vazgeçmem.
Hayat bana neler getirirse getirsin umut etmeyi hiç bırakmadım ki bence insanı insan yapan, her şeye rağmen ayakta kalmasını sağlayan da, umutları ...
Şimdi birazda yarım kalan hayalimden bahsedeyim.
Liseye yeni başladığımız zamanlar..
Çömezlik dönemleri :)
İlk başta nefret ediyordum okulumdan. Ama sonra karşıma öyle biri çıktı ki ...
Bana hayatı yeniden sevdirdi.
Yıllardır yüzümde olan o gülüş onun gülüşüne değince öyle bi değişti ki...
Ben ben değildim artık. Ayrı bi dünyada yaşamaktaydım. Ne zaman göz göze gelecek olsak, bırak mideyi göğüs kafesime kadar kelebek doluyordu. Ben daha önce hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyordum.
Taki o güne kadar.
Belki de ilk ve son defa insan içinde ağladım. Sevdiğin insan ardından bakarken elinde bavul ile yürümek ne kadar zormuş meğer.
İnsanın canı ne kadar yanabilir ki? Sonuçta lise aşkı bi iki ay sonra unuturum demiştim. Ama olmadı unutamadım. Bırak ayları, arada yıllar geçti. O yara hala kapanmadı. Kabul ediyorum artık kanamıyor. Ancak hala kabuk bağlamadı. Bi rüzgar esse, hemen sızlıyor. Bi yağmur yağsa, bütün kanım çekiliyor vücudumda.
Yıllarca kapanmayan bu yara hep içimde kaldı. Kimseye diyemezdim. Anlatamazdım. Anlatsam da anlamazlardı zaten. Her şeye rağmen hep bekledim bi gün gelir diye. Gelmedi, olsun.
Belki onunda imkanı yoktu gelmeye. Belki o da hep bekledi beni. Belki onunda mazi kalbinde yaraydı. Belki... Belki... Belki...
İhtimaller mevzuya dahil olunca her şey ne kadar da güzel. Oysa bir gerçek var. O unuttu. Ben unutamadım. Nokta. Bitti. Bu kadar. Neyin hayali, neyin umuduysa bu?
Vazgeç gönül... Vazgeç... Sesini duyan yok...