O gün okuldaki ilk beden dersimizdi.Liseye henüz yeni başlamıştım.Kimseyi umursamıyordum.Yanımda bir dost bildiğim Yasemin adında kız arkadaşım dost bildiğim insan vardı.Onunla ruhen benzemiyorduk. Fakat hobilerimiz aynıydı neredeyse.Kitap okumak dışında. O fenerbahçeliydi fanatik değildi. Ama yinede takımını destekliyordu. Ben ise fanatik fenerliyim. Basketbolu ikimiz delice seviyorduk. Ben Emir Preldzic 'in büyük hayranıyım. Hala hayranlığım sürüyor. Hep onun gibi üçlükler atmayı adamışımdır. Bu Hayatta. Her neyse her zaman olduğu gibi boy sırasına geçtik. Ben en kısa kızların arasındaydım. Onca yıl basketbol oynamama rağmen. Çok zayıf ve güçsüz görünüyordum . Ama göründüğüm gibi değildim.Yoklama alındı. Birazcık koştuk. Açma germe yaptık. Sonra hoca okulun ilk haftası olduğu için bize birkaç ders verdi ve hemen serbest bıraktı. Voleybol ve basketbol oynamak isteyenlerin top almaları için yanına gelmelerini söyledi.Ben her sene her serbest bırakıldığımızda yaptığım şeyi basketbol topunu aldım.Voleyboldan nefret ediyordum.Bilmiyorum ama nedense bana pek haz vermiyordu. Topu alıp hemen sahaya koştum. Tekrar Isınmak için ve maça alışmak için bir tur sahada elimde topu sektire sektire koştum.Sonunda ısındım yanıma bir kaç arkadaş geldi. Benimle oynamak istediklerini söylediler.Ben her zamanki naifliğimle kabul ettim.bir kaç dakika oynadık. Atışlar yaptık. Herkes atıyordu. Fakat ben bir türlü isabet ettiremiyordum.Üzüldüm ve bir iç çektim. Sonra sessizce mırıldandım. Çok hırslı bir insandım çünkü " Hadi Aslı hadi kızım sen senelerce oynadın. Bir atamıyorsun diye çıldırma hemen"kendime geldiğimi düşündüm. Her atışımda besmele ile başlardım. Bunuda atarken besmele çektim ve attım ama gene olmadı. Olmadı işte! Çıldırmıştım delirdim" ya salak şey bir atamıyon ya neyine oynuyon sen. Süzme malsın sen. Beceriksiz şey!" Aşırı hırs yapmıştım. Gözüm dönmüştü. Yoksa onca zamandır geliştirdiğim yeteneğim bitmişmiydi. Tabiki de hayır! Salak düşüncelere kapıldığımın farkına vardım. Üçlük atmak için sol ayağımı öne attım.Çok hırslıydım. Nefesimi tuttum.Ve hızlı şekilde verdim.Çok hızlı koştum ve çok yükseğe zıpladım. O kısacık boy ile. Üçlük atmıştım. İnanamıyordum. Ama yapmıştım. Her zaman dediğim söz geldi aklıma "insanın en son kaybedeceği şey umududur.Pes etmek benim kitabımda yok!!!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Basketbolcu Kızın Anıları
Short StoryHayatımdaki tek isteğim şey sadece hedeflerimi büyük tutup küçük adımlar atarak onlara ulaşmak.Tıpkı en yüksek ne kadar zıplayabiliyorsan oradan birkaç üçlük yada smaç atmak.Ve hayata karşı ilk seti kazanmak.
