Herkes mutlu değil bu hayatta.Her ne kadar kim''ben çok mutluyum'' desede inanmıyorum ben.Hayat mutsuzluklar için vardır.Hem sürekli mutlu olsaydık hayal kuracak neyimiz kalırdı ki?Evet, mutsuzluklar kötüdür ama bizi hayata daha iyi hazırlar, ruhumuzu güçlendirir.
Hayat, dersler, ailemiz, ayrılıklar.. Üzülmek için binlerce sebep varken bizler hep bir tanesine takılı kalıyoruz;Aşk.
Sanki üzülecek başka şeyimiz kalmamış gibi.Geçen gün televizyonda bir kadının konuşma yaptığına şahit oldum ve o an bir kere daha aileme, babama, anneme şükrettim.O kadın sayesinde bir kere daha ailemin değerini anladım.Teşekkür ederim sana, küçük yaşta büyüyen insan!
''Mutsuzluk hayatın gerçekleridir.Ben 11 yaşındaydım, annem ve babam ayrıldı.Çok yalvardım.Çok ağladım.Ama sonunda kazanan onlar oldu.Geçiremedim onlara sözümü.O günden sonra mutlu olamadım, sofraya birlikte oturamadık, özel günlerimizi birlikte kutlayamadık.Ailenizle aynı sofraya oturamamak, onların varlığını hissedememek ne kadar acıdır bilir misiniz?Arkadaşlarım aileleriye tartışırlardı fakat benim tartışacak bir ailem bile yoktu, eve geç kaldığımda ''Nerede kaldın kızım?'' diyecek bir babamda..Ben annemle babamın yeniden kavga etmelerini istemiştim boşanmalarını değil.O günden sonra babamın yıkanmış gömlekleri yoktu balkonda.Hiç bir pazar sabahı kahvaltısı babamın hazırladığı kadar güzel de değildi.Kardeşimin ağlamasına çok gece şahit oldum ama yapamadım bir şey, elimden hiçbir şey gelmedi.Onun gözünden düşen her damlanın hesabını yaptım ben.Kendimi geçtim, kardeşim vardı benim.Bunların hiçbirini hak etmeyen bir prensesim vardı.Bu kadar basit miydi sahi?Her şey bir imzayla bitecek kadar basit miydi?O küçük yaşımda çok sordum bu soruyu kendime.Gecelerce rüyama gelen babamın hayalini getirdim gözümün önüne.''Neden yaptınız baba, neden yaptınız''dedim, bir şey demeden çekip gitti her seferinde.Ben o günden sonra kimseyi sevemedim işte.Kalbim babama aitti sadece.O yüzden aşk acısı nedir bilmem ben.Varsın olsun geri kafalı deyin bana.Ben gelmeyen sevgilimi değil, gelmeyecek olan babamı özledim.''
*Aile dört harflidir belki ama içinde gizledikleri çok harflidir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK KALPLER DURAGI
RomanceYıllar sonra karşılaşacağız seninle. Sen bana pişmanlığını susarak anlatacaksın, ben sana kırgınlığımı susarak anlatacağım. Biz susacağız, gözlerimiz konuşacak bu sefer. Yılların içinde biriktirdiği her şeyi gözlerimizle anlatacağız. Yıllar sonra ka...
