Bir zamanlar bizde çocuktuk.Her şey bize güzeldi:Ta ki büyüyene kadar.Şimdi her şey değişti.Eski yaptıklarımızı gönül rahatlığıyla yapamıyor, her adım attığımızda iki kere düşünmek zorunda kalıyoruz.Annemizin küçük saf kızı kalamadık.Büyüdük...
Önceden, annemizin bize anlattığı masallarıyla uyurduk şimdilerinde insanların yalanlarıyla..Büyüdük.Ne kendimiz aynı kaldı, ne de hayallerimiz..
Küçükken arkadaşlarımıza yaptığımız ''annem beni daha çok seviyor.''kıskançlık yarışmalarımızı da yapamıyoruz artık.Salçalı ekmek yerdik dışarıda, gece yattığımız pijamalarımızla dışarıya çıkardık.Şimdi öyle mi ya?Rezil oluruz valla :))
Çocukluğumuzu, geçmişteki mutluluğumuzu unutup gelecekte yaşayacağımız acıları öğrendik.Tekrar çocuk olmak istedik.Büyüdük artık.Şahsen ben tekrar çocuk olmak ,istiyorum.Geçmişteki mutluluğuma geri dönmek, hayallerime kaldığım yerden devam etmek istiyorum.Dışarıya çıkmadan önce''Güzel miyim?'' sorusunu sormadan eğlenmek istiyorum.
Seviyorum çocukları, çocukluk dönemini.Her şeyden uzaklar.Akşam sekizde yatıp sabah sekizde kalkıyorlar.Acı onlar için;çiğ köfteden,biberden ileriye gidemez.Üzemez kimsecikler onları.Hemen yüzlerini buruşturup ağlamaya başlarlar.Dayanamaz kimseler onların döktüğü yaşlara...
Çocuk gibisi var mı ya?
*Annem aslında hep seni anlatmış:Bir varmış bir yokmuş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK KALPLER DURAGI
RomanceYıllar sonra karşılaşacağız seninle. Sen bana pişmanlığını susarak anlatacaksın, ben sana kırgınlığımı susarak anlatacağım. Biz susacağız, gözlerimiz konuşacak bu sefer. Yılların içinde biriktirdiği her şeyi gözlerimizle anlatacağız. Yıllar sonra ka...
