Βαρέα και Ακόμα πιο Ανθυγιεινά

κεφάλαιο 30

ΣΤΕΛΙΟΣ

Όλη την εβδομάδα σκεφτόμουν την Αλίκη, δεν μπορούσα να την βγάλω από το μυαλό μου και ήμουν πια σίγουρος πως ποτέ δεν έπαψα να είμαι ερωτευμένος μαζί της. Όταν μίλησε ο Δημήτρης με τον Φώτη, του είπε ότι απλά την πήγε στο σπίτι της. Βέβαια του άρεσε πολύ αλλά εκείνη του είπε ότι ήταν ερωτευμένη με κάποιον άλλο και δεν μπορούσε να τον δει αλλιώς, παρά μόνο φιλικά. Πριν τελειώσουν την συζήτηση ο Φώτης του είπε, ότι καλά θα κάνει, την επόμενη φορά αν θέλει να μάθει κάτι να του τηλεφωνήσει κατευθείαν ο ενδιαφερόμενος! Δεν ξέρω αν ήξερε ή αν απλά το έλεγε έτσι...

Την Παρασκευή το βράδυ είχαμε κανονίσει να βγούμε αντροπαρέα, είχαμε καιρό να το κάνουμε και μας είχε λείψει. Την Παρασκευή το μεσημέρι που βγήκα από το στρατόπεδο, το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να τηλεφωνήσω στην Άρτεμη. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μαζί της. Κανονικά θα το είχα λήξει το θέμα, σχεδόν δεκαπέντε μέρες πριν, αλλά τότε εμφανίστηκε η Αλίκη και ήθελα να την πληγώσω λίγο..

Δώσαμε ραντεβού σε μία καφετέρια κοντά στο σπίτι της. Προσπάθησε να με φιλήσει όταν με είδε, αλλά την απέφυγα.. έκατσε μουτρωμένη δίπλα μου και παραγγείλαμε.

«Πρέπει να σου μιλήσω...»

«Στέλιο, σε παρακαλώ μη πεις κάτι που μπορεί να το μετανιώσεις μετά.» μάλλον κάτι στο ύφος μου πρόδωσε αυτά που ήθελα να πω

«Άρτεμη, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, το βλέπεις και εσύ δεν τραβάει..» με αγκαλιάζει

«Γιατί; Αφού περνάμε καλά μαζί... εντάξει τώρα είσαι στον στρατό και είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα όμως όταν..» την διακόπτω

«Άρτεμη, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να έχω τέτοια σχέση μαζί σου. Μπορούμε να μείνουμε φίλοι όπως ήμασταν.»

«Θες να μείνουμε χώρια για λίγο καιρό;»

«Πες το και έτσι... το μυαλό μου αυτή την στιγμή ασχολείται με άλλα πράγματα.» συγκεκριμένα με την Αλίκη.

«Εντάξει Στέλιο, θα σου δώσω τον χρόνο που χρειάζεσαι, αν και εγώ πιστεύω ότι σύντομα θα με αναζητήσεις!» τουλάχιστον δε θύμωσε και δεν άρχισε τις υστερίες.

Το βράδυ βρεθήκαμε με τα παιδιά στου Άλκη και θυμηθήκαμε πάλι ιστορίες από τα παλιά. Η κουβέντα έφτασε στο περσινό πάρτι γενεθλίων μου, μάλλον πιο κοντά σε πενταήμερο γλέντι έφερνε. Είχαμε κανονίσει να περάσουμε τρεις μέρες στο Ναύπλιο και τελικά μείναμε πέντε. Κάποιος από την παρέα πετάχτηκε και είπε να το κάνουμε και φέτος. Τους είπα ότι θα το σκεφτώ και συνεχίσαμε να θυμόμαστε κι'άλλες ωραίες μας στιγμές.