One touch is enough

Zwart

"Auw!" Hij trapt me voor de zoveelste keer in mn maag, en z'n vrienden doen gewoon vrolijk mee.. Hoe kan hij me dit aan doen? Heeft die dan geen gevoel? Ik heb inmiddels zo veel klappen gehad dat m'n lichaam bijna verdoofd is van de pijn. Nog een klap, nog een en nog een. Het wordt langzaam donkerder en ik begin vlekken te zien "wakker blijven bitch!" Hoor ik hem schreeuwen, ik herken zijn diep boze stem uit duizenden. Langzaam worden de stemmen zachter en wordt alles zwart, ik kan niet meer bewegen maar voel hoe de jongens me blijven mishandelen..

--

Als ik wakker word krijg ik mn ogen maar heel moeilijk open, het felle licht laat me knipperen en het duurt even voordat m'n ogen eraan gewent zijn. Als ik goed luister hoor ik doffe stemmen op de gang. Ik herken nu pas waar ik ben, het lijkt tenminste op een ziekenhuis kamer. "Hey hoe voel je je?" Ik probeer mn hoofd te draaien naar het geluid maar door de pijn kan ik amper bewegen. De stem komt voor me staan, ik zie een vrouw met een vriendelijke gezichtsuitdrukking in ziekenhuiskleding. Vragen spoken door m'n hoofd, hoe ben ik hier gekomen? Ik kan me niet voorstellen dat michael me hier heen heeft gebracht. Mn hoofd doet pijn van het vele denken, de vlekken komen terug en alles wordt weer zwart..

--------------------------------------------

Dit was deel 1, sorry dat het zo kort is maar ik vond dit wel een mooi einde van het eerste deel. De rest van de delen zullen langer zijn.
Hope you like it
Xx