Başkaları için sıradan bir sabahtı benim için ise apayrı. O gün aslında ne olacağını bilmiyordum. Annem "hadi kalk" demesiyle uyandım .
-Saat kaç anne ?
-Bilmiyorum. Kalk ve bak.
-Tmm ( içinden: bilsen şaşarım zaten).
Daha sonra herşeyden habersiz elimi
yüzümü yıkadım ve hazır olan kahvaltıya indim.
O gün hafta sonuydu (en sevdiğim iki gün ) . Ailemle beraber güzel vakitler geçirdiğim günler ama artık öyle değil gibiydi ısrar etmesem hiç gelecekleri yok . Zaten annem ve babamın arası biraz naneli gibiydi . Kahvaltıma devam ederken annem;
- Sana çok önemli bişi soylicem biz burdan taşınmaya ve seni burda halanların yanına bırakmaya kara verdik( babasıyla).
