Ο θετός μου αδερφός.

"Ας αφησουμε τα τυπικα στην ακρη. "

Τρέχω πάνω κατω στο δωματιο εδω και 2 ωρες τουλάχιστον. Εχω ανοίξει και εχω κλείσει την ντουλάπα πάνω απο 100 φορές.Εχω αρχίσει να λαχανιάζω απο το άγχος και το σφίξιμο στο στομάχι μου δεν λεει να φύγει. "Ηρέμησε Λολα" μουρμούρισα στον εαυτό μου και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Άνοιξα ξανα την ντουλάπα μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και τράβηξα απο μεσα το αγαπημένο μου μαύρο ψιλομέσο σορτς και ενα κροπ τοπ σε χρώμα γκρι. Τα φόρεσα, έφτιαξα τα μαλλιά μου μπούκλες και έβαλα λιγο Μπορντό κραγιόν. Ειναι το αγαπημένο μου και νομίζω πως μου παει.

"Λολα, κανε λιγο πιο γρήγορα σε παρακαλώ, σε 10 λεπτα θα ειναι εδω." Φώναξε η μαμα αναφερόμενη στα 2 πρόσωπα που περιμέναμε. Ποιοι ήταν αυτοί; Ο νέος μου πατριός και ο θετός μου αδερφός. Σημερα είχε φτασει επιτελους η μεγαλη στιγμή που θα γνώριζα το αγόρι για το οποίο ειχα ακουσει τόσα πολλα τα τελευταία 3 χρονια. Ο Αντριου και η μαμα βγαίνουν εδω και αρκετό καιρό και πλεον μπορώ να πω οτι τον εχω μεσα στην καρδιά μου. Απο οταν η μαμα είχε χωρίσει με τον κανονικό μου πατέρα δεν χαμογελούσε, δεν μιλούσε καν. Απο οταν γνώρισε τον Αντριου φυσικά ολα αυτα άλλαξαν.

Κάθισα λίγα δευτερόλεπτα ακόμα μπροστά στον καθρέφτη και χαμογέλασα στον εαυτό μου καθώς σκεφτομουν την μαμα και τον Αντριου.Ανοιξα την πόρτα και κατέβηκα στην κουζίνα μιας και το σπίτι μας ήταν μια 2οροφη μονοκατοικία.

"Ελα παιδί μου τόση ωρα τι έκανες επάνω;" Με κοίταξε η μαμα με ενα αχνό χαμόγελο στα χείλη της. Αυτο σήμαινε οτι εχει τόσο άγχος που σε λιγο λογικά θα καταρρεύσει. "Μαμα ολα θα πανε τελεια, ηρέμησε." Πηγα δίπλα της και την αγκάλιασα για να την ηρεμήσω.

Ξαφνικά ακούστηκε το κουδούνι και η μαμα έτρεξε προς την πόρτα οπως έτρεχα εγω κάθε φορα που ήξερα οτι είχαν φτασει οι πίτσες στο σπίτι. Καταλαβαίνετε.

Χαμογέλασα στην σκέψη της πίτσας και με αργά βήματα κινήθηκα προς την πόρτα του σπιτιού. Φτάνοντας στο χολ ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο και περίμενα υπομονετικά τη μαμα να χαιρετησει τον Αντριου ο οποίος οταν με ειδε έτρεξε να με αγκαλιάσει. Αφου του ανταπέδωσα και εγω μου χαμογέλασε και τότε μπήκε μεσα στο σπίτι η αιτία όλων μου των προβλημάτων. Ο Χάρρυ σταιλς. Ο νέος μου "αδερφός" γνωστός και ως ο μαλακας κούκλος του σχολείου. Με κοίταξε απο πάνω μεχρι κατω για 1 δευτερόλεπτο και του χαμογέλασα ντροπαλά καθώς ήταν η πρωτη φορα που θα μιλούσαμε. Προφανώς και ενα αγόρι σαν και αυτόν δεν εχει σχεσεις με μια κοπέλα σαν και εμενα. Και η αλήθεια ειναι πως δεν θα ήθελα να μπλέξω σε αυτή τη φαση της ζωή μου.