BAĞIMLI

5- Kurtulmak mı?

Kız üstünü kapatmayı bile deniyemeden kapıda ki çocuk kızın kolundan tuttu ve dışarı çıkardı.Kız bu yüzü tanıdığını biliyordu ama nereden?

Kız kaçmaya çalıştı ve kolunu çekti. Tabii ki başaramadı.

''İşimiz var kızıl boşuna uğraşma!!''

Kız artık kaçamayacağını anlayıp pes etti. Hala üstsüz olmanın verdiği rahatsızlıkla çocuğun adımlarına ayak uydurmaya çalıştı.

Merdivenlerin başına geldiklerinde çocuk birden durdu kız kendisini durduramadı ve merdivenlerden aşağıya yuvarlandı.

Kız son basamakta acıyla inlerken Buğra'nın ona sırıtarak baktığını gördü. Kız henüz doğrulamıyorken yanına orta yaşların biraz üstünde pek bakımlı olmadığı belli olan bir kadın geldi.

Yarısı gri olan saçlarını ensesinde topuz yapan kadın kıza elini uzattı ve kızı yerden kaldırdı.

Kız zar-zor ayağa kalkınca ayağının üstüne basamadığını fark etti ama hala ağlamıyordu.

Buğra ve az önce merdivenlerden düşmesine neden olan çocuk yanına geldi.

Kız gözlerini sımsıkı kapattı ve derin bir nefes üfledi.

''İyi haber kızıl.'' dedi çocuk devamını Buğra getirdi:

''Buradan gidiyoruz''

Kız ağzı açık bir şekilde karşısındakilere bakarken bir an boşluğuna geldi ve ayağının üstüne bastı. Kocaman evi kızın tiz çığlığı doldururken yere düştü.

Diğer ayağı ve elleriyle yeri yumruklamaya başladı.

''Ben oyuncak mıyım lan! Bırakın beni siktirin gidin nereye istiyorsanız!''

''Burada kalmaya çok mu meraklısın sürtük.''

Bunu Buğranın yanındaki çocuk söylemişti.

Kız ne kadar yanlış anlaşıldığını fark edince yerin dibine girmek istedi.

''Be-ben öyle demek istemedim,beni bırakın ama buraya değil beni dışarı bırakın. Hem annem  hep aldığın şeyi aldığın yere koy derdi.'' 

Kız iyice saçmaladığını anlayınca kaşlarını çatarak kafasını kaldırdı.Gözleri Buğranın gözlerine takılınca aklında bir görüntü canlandı kız onu iki bacağından da vurmamış mıydı?İyileşmiş gibi görünüyordu,yoksa 2 günden fazla mı buradaydı?

''Çok konuşma kızıl'' dedi Buğra ve kızı kollarından tutarak kaldırdı. Kız istemeye istemeye Buğradan destek alarak yürümeye başladı. Dışarıya çıktıklarında parlak güneş gözlerini kamaştırdı.Ellerini gözlerine siper ederek yanına gittikleri araca bindi.

''Aferim böyle akıllı ol kızım.''

Kız gözlerini devirdi ve arka koltukta yayıldı. 

''Kapa çeneni Kemal! Şşt kızıl sen en son ne zaman yemek yedin?''

''Ben ne zamandır buradayım?''

''Yaklaşık 6 gündür''

''ÖHH'' dedi kız  6 gündür buradaymış? 6 gün.Koskoca 6 gün yahu!

''Sanırım 7 gündür yemiyorum.'' dedi kız hala şaşkınlık içinde.

Genç adam da şaşırmıştı.7 gün ha?

''İlk işimiz bir yerlerde durup yemek yemek olacak Kemal.''

Kız kendini bitkin bir şekilde uykuya kucak açarken buldu.

*** ***

''Kızıl,kızıl. KIZIL!'' 

Kız yerinden hoplayarak uyanınca gözleri karardı.Elleri tutunacak bir şey arayınca genç adamın omzuna tutundu.Genç adam onu arabadan indirince kız normal görmeye başlamıştı. Kafasını kaldırarak karşısındaki restorana baktı.

Mis gibi mangal kokusu her yeri sarmıştı.Kızın midesi gruldarken ağzı sulanmıştı. Sevinçten parlayan gözlerle içeriye girdi.