~Art~
"that's rude" sabi ni mommy pag alis ni Iesha.
Hindi ko alam kung bakit naging bratinela si Iesha. Siguro dahil na din sa pag sunod sunod namin sa kanya. Lalo na ako. Masyado ko siyang binaby noon. Kung alam ko lang na masama pala ang epekto nun hindi na sana siya namin trinato na parang prinsesa.
"Bretina why did you raise your child like that? She don't know how to respect." Sabi ng lola.
"I'm sorry ma. That is not what we intended. She's a brat. Hindi na namin alam king ano pa ang pwedeng naming gawin dyan sa batang yan. kaya namin siya dinala dito." sabi ni mommy na bakas sa mukha ang pagaalala
"I will never tolerate her stubborness inside my house." Sabi ni lolo
"Ma, pa bahala na muna kayo sa anak ko. Ang alam niya pati si Ash mananatili dito pero isasama namin siya. And besides she have to learn how to live without us and her kuya. Umaasa ako na magbabago siya dito sa pilipinas." Daddy
Naaawa ako kay Iesha.. na iiwan siya namin. Ever since alam ko ang plano nila. Kunwari lang na kaming dalawa ang magaaral sa pilipinas pero iiwan namin siya. Nung una kumontra ko sa plano nila pero nang maipaliwanag na nila sa akin na para naman ito sa ikabubuti ng kapatid ko pumayag na ako.
"Hindi pwede sa academy ko ang asal niya sa school niya dati. gagawin ko ang lahat para mapabago siya. Inannounce ko na kahapon ang pagdating ng apo ko at meron maliit na seremonya para sa pagsalubong sa kanya." Sabi ng lolo. Ayy sana nga maging maayos siya dito. sana, sana...
Napag desisyunan ko na puntahan siya pagkatapos ng hapunan. Nag kunwari lang akong may tampo sa kanya kasi hindi ko kayang magsinungaling sa kanya. Nakukunsensya kasi talaga ako. I knocked 3x before she decided to open the door.
"Oh kuya. Why are you here? Are you still mad at me?"
Nginitian ko lang siya. "No, I'm not mad. I'm sorry Iesha." hindi ko napigilan umiyak.
"Sorry for what?? Kuya naman. Ako nga dapat ang nagsosorry sayo ee. Kuya stop crying."
Sakin lang malambing si Iesha, sakin lang din siya hindi harsh. mas mahal niya ko keysa sa parents namin. Hindi ko alam kung bakit. Siguro ako kasi ang mas nakakaintindi sa kanya at lagi ko siyang pinagtatanggol pag pinapagalitan siya nila mommy.
"Basta, always take care of yourself, princess. Always remember kuya loves you so much. The truth is I will not going to stay here with you also, We have to go back in New york."
"You, You lied to me kuya. I hate you. Get off of me. I hate you." Galit na sabi sakin ni Iesha. Galit talaga siya, nasaktan ko siya.
"Iesha, we're doing this for your own good." paliwanag kosa kanya pero hindi talaga siya kumakalma.
"Get out. Iwanan nyo na ko. Who needs you anyway. I can live without you. leave me aloooooone." Sigaw niya.
Lumabas na lang ako ng room niya. hindi ko siya mapapaamo ngayon alam ko pero umaasa ako na darating ang araw na maiintindihan niya kung bakit namin to ginagawa.
"Bye bye princess."
Nakita ako ni mommy na umiiyak. Kaya niyakap niya ako. "Ma, i told her about the whole plan. Galit na galit siya." Iyak ko sa mommy at lalo niya akong niyakap.
"She will be okay son. just give her time. Maybe one day she'll understand why we have to do this." Pag aalo sakin ni mommy.
"hopefully mom, Hopefully." sang ayon ko.
