"ကေလးတစ္ေယာက္ေသျပန္ျပီ...လာၾကပါဦး!"
"ဘယ္လိုျဖစ္ျပန္ျပီလဲ!omo!omo!"
မိဘမဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ဆရာမမ်ား၏အသံမွာဆူညံေနသည္။ေသသြားသည့္ကေလးမွာမ်က္ျဖဴလန္ျပီးပါးစပ္မွလည္းအျမွဳပ္မ်ားထြက္ေနသည္။ အျခားကေလးမ်ားမွာေၾကာက္လန္႔ျပီးေအာ္ေနၾကသည္။
"ဒါဟိုေကာင္မေလးလက္ခ်က္ပဲျဖစ္မွာ"
"မျဖစ္ေတာ့ဘူး...ဒီအတိုင္းဆိုေက်ာင္းကကေလးေတြတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ေသကုန္ေတာ့မွာပဲ"
ဆရာမအခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုရင္းအခန္းေထာင့္မွာေခြေခြေလးအိပ္ေနေသာရွစ္နွစ္အရြယ္ေကာင္မေလးကိုၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟာာ...မဟုတ္ေသးပါဘူး...အဲဒီကေလးမကိုေခၚခဲ့စမ္း...ဒီကေလးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္အျမန္ေမြးစားမွပဲကြာ!"
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးေဒါသျဖစ္စြာေအာ္ဟစ္ေနသည္။
"ေရာက္လာပါျပီရွင့္"
ဆရာမတစ္ဦးမွာေကာင္မေလးကိုအထဲသို႔တြန္းပို႔လိုက္ျပီးအလ်င္အျမန္ထြက္သြားသည္။
"နင္!!နင္လုပ္ခဲ့တဲ့ျပႆနာေတြမနည္းေတာ့ဘူးေနာ္!ျပႆနာေတြကလည္းေသးေသးေလးမဟုတ္ဘူး။ငါရဲေတြကိုဘယ္လိုရွင္းျပရမွာလဲ?!"
ဆရာၾကီးမွာေကာင္မေလးရင္ဘတ္ကိုလက္ညွိဳးျဖင့္ထိုးရင္းေငါက္ေနသည္။ေကာင္မေလးမွာေတာ့မ်က္လံုးအဝိုင္းသားေလးနွင့္သာၾကည့္ေနရွာသည္။
"ဟ!အခုမွဘာမွမသိတဲ့ယုန္သူငယ္မ်က္နွာနဲ႔...စုန္းမေပါက္စ"
"ဟုတ္တယ္"
စကားေျပာေလ့မရွိေသာေကာင္မေလးထံမွအသံၾကားရ၍ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးအံ့ၾသသြားေလသည္။
"ငါကစုန္းမပဲ...နင္ျပန္ေပးဆပ္ရမယ္"
ေကာင္မေလးကအၾကည့္စူးစူးျဖင့္ၾကည့္လိုက္ရာေက်ာင္းအုပ္ဆရာရုတ္တရက္လည္ပင္းအစ္လာသည္။အသက္ရွဴ၍မရေတာ့ဘဲမ်က္လံုးမ်ားျပဳတ္က်လုမတက္ျပဴးထြက္လာသည္။ေသြးေၾကာမ်ားပင္ေထာင္တက္လာျပီးမ်က္နွာမွာလည္းေသြးစုပ္ကာေနာက္ဆံုးအသက္ေပ်ာက္သြားေလသည္။ဆရာမမ်ားကအသံမ်ားၾကားရ၍အထဲဝင္လာၾကည့္ရာေသဆံုးေနေသာဆရာကိုသာေတြ႔ရျပီးေကာင္မေလးမွာေပ်ာက္သြားေလျပီ။
Seoulျမိဳ႕နွင့္Busanျမိဳ႕အသြားလမ္းမၾကီးတြင္မိသားစုကားေလးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ခရီးထြက္လာၾကသည္။ထိုမိသားစုမွာSeoulျမိဳ႕သို႔အိမ္ေျပာင္းလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။အေဖရယ္အေမရယ္သားရယ္မိသားစုသံုးေယာက္ျဖစ္သည္။အေဖကကုန္သည္အေမကO.G doctorနွင့္သားကအထက္တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္သည္။
"oma...အခုomaအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာကိုအျပီးအပိုင္ေျပာင္းတာဆိုေတာ့ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားျပီေနာ္?"
"ဒါေပါ့သားရယ္...omaလည္းသားေလးတို႔နဲ႔အၾကာၾကီးခြဲမေနရေတာ့ဘူး"
"သားၾကီးမင္းလည္းSeoulျမိဳ႕ရဲ႕ေက်ာင္းအေကာင္းစားမွာတက္ရေတာ့မွာကြ...မင္းကစာေတာ္ေတာ့ေျပာစရာမလိုပါဘူး"
"ဒါေပမဲ့apaရယ္အရင္ေက်ာင္းကသားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလြမ္းတယ္"
"သား...သူငယ္ခ်င္းထက္စာကိုပိုဂရုစိုက္စမ္း"
ထိုစဥ္ကားလမ္းမေဘး၌အဝတ္အစားႏြမ္းႏြမ္းေလးနွင့္မလႈပ္တလႈပ္နွင့္လမ္းေလ်ွာက္ေနေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔သြား၍သူမနားသို႔ကားထိုးရပ္လိုက္သည္။အေဒၚၾကီးကကားေပၚမွဆင္းကာ"သမီးဒီလိုေနရာမွာဘာလို႔တစ္ေယာက္ထဲသြားေနရတာလဲ?သမီးအေဖနဲ႔အေမေရာ?"
ေကာင္မေလးကဘာမွမေျပာဘဲမ်က္လံုးအဝိုင္းသားနွင့္သာၾကည့္ေနသည္။
"သမီးရဲ႕လူၾကီးေတြေရာ?"
ေကာင္မေလးကေခါင္းသာခါေနသည္။
"ဘာမွလည္းျပန္မေျပာဘူးေတာ္...သမီးေလးကခ်စ္စရာေလး...ၾကီးလာရင္ေတာ္ေတာ္ေခ်ာမွာပဲ"
"ကဲေမၾကီးေရ...ခရီးကလည္းဆက္ရဦးမယ္ျမန္ျမန္လုပ္ဟ"
"သမီး...အန္တီတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့လိုက္ေနာ္"
အေဒၚၾကီးမွာေကာင္မေလးကိုကားေပၚေခၚလာခဲ့သည္။အေဒၚၾကီးမွာေကာင္မေလးကိုျမင္ျမင္ခ်င္းသမီးအရင္းတစ္ေယာက္လိုခ်စ္သြားျပီးေမြးစားခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္။
"ေဖၾကီး...ဒီကေလးမေလးကိုက်ဳပ္တို႔ေမြးစားလိုက္ရေအာင္"
"ဟာ...မင္းကလည္းဘယ္ကကေလးမွန္းမသိ...သူ႔မိဘေတြရွိဦးမွာေပါ့"
"အို...ဘာျဖစ္လဲ...အခုလည္းသူဒုကၡေရာက္ေနလို႔ကယ္လာတာပဲ။သူ႔မိဘေတြရွိေသးရင္စံုစမ္းျပီးလိုက္ရွာလိမ့္မယ္။ေလာေလာဆယ္ေမြးစားထားရေအာင္"
"မင္းကေတာ့ခက္ေတာ့တာပဲ"
"သမီး...အခုအန္တီကသမီးomaျဖစ္သြားျပီေနာ္...ဒါသမီးapaနဲ႔opa...opaနာမည္ကJung Yunhoတဲ့သမီးနဲ႔အသက္၇နွစ္၈နွစ္ေလာက္ကြာမယ္ထင္တယ္"
"သမီးနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
ေကာင္မေလးကေခါင္းခါျပန္သည္။
"ေဟာ ေခါင္းခါျပန္ျပီ။ဒါဆိုနာမည္အသစ္ေပးမယ္ေနာ္...သမီးနာမည္ကအခုကစျပီးJiyeonျဖစ္သြားျပီ။omaတို႔မ်ိဳးရုိးနာမည္နဲ႔ေပါင္းလိုက္ရင္Jung Jiyeonေပါ့!
"သားလည္းမွတ္ထားေနာ္ဒါသားညီမေလးျဖစ္သြားျပီ"
"omaတို႔လုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ၾကေတာ့"
ေကာင္ေလးကစိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ေခါင္းစြပ္ကိုစြပ္လိုက္ျပီးဟိုဘက္လွည့္ေနလိုက္သည္။ထိုမိသားစုမွာအသင့္အတင့္ခ်မ္းသာေသာေၾကာင့္အိမ္အလတ္စားကိုဝယ္ျပီးေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကသည္။Jiyeonေလးမွာစကားသိပ္မေျပာေသာေၾကာင့္စကားေျပာေအာင္မနည္းလုပ္ယူရသည္။Yunhoကေတာ့တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္၍Jiyeonေလးကိုမၾကည္ျဖဴေသာ္လည္းသူ႔မိဘေတြကJiyeonေလးကိုသမီးအရင္းလိုခ်စ္ၾကသည္။တစ္ေန႔Mrs.Jungကမိန္းကေလးေတြအၾကိဳက္barbieမွန္တင္ခံုအေသးစားေလးကိုJiyeonေလးအတြက္ဝယ္လာေပးသည္။Mrs.JungကJiyeonေလးကိုလာၾကည့္ရန္ေခၚေလသည္။ထို႔ေနာက္Jiyeonေလးတံခါးေနာက္မွခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ေလးထြက္လာသည္။
"လာသမီး ဒီမွာထိုင္ၾကည့္...ငါ့သမီးေလးဘယ္ေလာက္ေခ်ာလဲဆိုတာၾကည့္ၾကည့္စမ္းပါဦး"
Jiyeonေလးမွန္တင္ခံုေရွ႕သို႔လာၾကည့္ေသာအခါရုတ္တရက္ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ျပီးေဘးမွာရွိသမ်ွပစၥည္းမ်ားျဖင့္ေကာက္ေပါက္ေလသည္။မွန္ေတြလည္းကြဲကုန္ျပီးသူမမ်က္နွာကိုအုပ္ကာငိုေတာ့သည္။
"သမီးဘာျဖစ္တာလဲ?မၾကိဳက္လို႔လားသမီးရဲ႕မငိုနဲ႔တိတ္တိတ္"
Mrs.Jung Jiyeonေလးကိုခ်ီျပီးအခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။Jiyeonေလးမွာေတာ့အသားကုန္ငိုေနေတာ့သည္။ညတိုင္းလိုလိုJiyeonေလးအိပ္မက္ဆိုးေတြမက္သည္။တစ္ခါတစ္ေလသူမအေမကိုစူးစူးစိုက္စိုက္လိုက္ၾကည့္ေနတတ္သည္။သူမအကိုနွင့္ေတာ့သိပ္မေတြ႔မိေခ်။သူမအကိုကသူမကိုမေတြ႔လို၍အခန္းေအာင္းေနတတ္ျပီးထမင္းစားခ်ိန္သာေတြ႔ရသည္။မူလတန္းေက်ာင္းတြင္လည္းကေလးေတြေရာဆရာမေတြေရာသူမကိုေၾကာက္ၾကသည္။စာသင္ခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာေနလိုက္မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္နားပိတ္ထားလိုက္လုပ္ေနတတ္သည္။သူမထိုသို႔ထူးျခားေန၍သူမနွင့္ကစားမည့္သူမရွိေခ်။ဆရာမမ်ားကMrs.Jungကိုထိုအေၾကာင္းတိုင္လ်ွင္Mrs.Jungကသူမသမီးကိုထိုသို႔ေျပာ၍အလြန္စိတ္ဆိုးသည္။နွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါYunhoအေဖMrs.Jungေယာက်ာၤးမွာမေတာ္တဆျဖစ္ျပီးဆံုးသြားေလသည္။
...၁၀နွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္...
"ဒီမွာ...အေဒၚၾကီးသမီးရဲ႕ေက်ာင္းထြက္စာ...အေဒၚၾကီးသမီးေရာက္လာထဲကေက်ာင္းမွာတစ္ခုျပီးတစ္ခုျဖစ္ေနတာပဲ"
"ငါ့သမီးကိုအျပစ္မတင္ပါနဲ႔...ငါ့သမီးကိုဒီ့ထက္ေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာထားျပမယ္။"
"အေဒၚၾကီး...အေဒၚၾကီးကိုအၾကံတစ္ခုေပးမယ္။အေဒၚၾကီးသမီးကိုနတ္ဆရာေတြနဲ႔ျပၾကည့္ပါလား?"
"မလိုပါဘူး!လာသမီး!"
Mrs.Jung Jiyeonကိုလက္ဆြဲျပီးေခၚထြက္လာခဲသည္။Jiyeonကေတာ့သူမအေမကိုအားနာေသာအၾကည့္ျဖင့္သာၾကည့္ေနရသည္။သူမအေမအေပၚသူမနွိပ္စက္ေပါင္းမ်ားေနျပီ။ထိုေန႔မွာပဲတျခားေက်ာင္းမွာခ်က္ခ်င္းေက်ာင္းသြားအပ္ရေလသည္။
"omaေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္"
"ေအးပါသမီးရယ္...သမီးလည္းဂရုစိုက္ေနာ္"
Jiyeonအခန္းထဲဝင္သြားသည္အထိသူမအေမမွာေခါင္းေလးတေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ျဖင့္လိုက္ၾကည့္ရွာသည္။
Jiyeonအခန္းထဲသို႔ဝင္လာသည္။Body structureလွလွအရမ္းအေမာင္းေကာင္းေကာင္းဆံသားေကာင္းေကာင္းျဖင့္wavy hairမ်က္နွာသြယ္သြယ္လွလွေလးကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာသူမကိုအတန္းထဲကလူတစ္ေယာက္မက်န္ေငးၾကည့္ၾကသည္။
"သမီးဟိုခံုမွာပဲသြားထိုင္လိုက္ေနာ္"
လိုက္ပို႔ေပးသည့္ဆရာမကေျပာျပီးထြက္သြားသည္။
ဒီေန႔Myungsooတစ္ေယာက္ေက်ာင္းေနာက္က်ေနသည္။စက္ဘီးကဘီးေပါက္taxiကားျဖင့္လာျပန္ေသာ္လည္းကားကၾကပ္ေနေသာေၾကာင့္ေက်ာင္းကိုေျပး၍သာလာရသည္။ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ေဟာဟဲစိုက္ေနျပီ။
"bwo!?"
သူ၏ေနရာတြင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝင္ထိုင္ေနေလေတာ့Myungsooပါးစပ္နွင့္ေတြ႔ေတာ့မည္။ေမာရတဲ့ထဲပိုေမာေအာင္လုပ္ေနတယ္ဟူ၍တစ္ေယာက္ထဲေရရြတ္ကာေကာင္မေလးထိုင္ေနသည့္နားသို႔ခါးေထာက္၍ေရာက္သြားသည္။
"Woah......လွလိုက္တာ...ငါ့ဘဝမွာဒီေလာက္လွတဲ့မိန္းကေလးမ်ိဳးမေတြ႔ဖူးေသးဘူး"
ညွိဳ႕ယူမႈအားျပင္းေသာမ်က္လံုးအစံုသြယ္လ်ေသာနွာတံေလးနွင့္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာႏႈတ္ခမ္းအစံုပါရွိသည့္မ်က္နွာေလးကသူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"နင္ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကငါ့ေနရာဟ...တျခားခံုရွာထိုင္"
Jiyeonဘာမွမေျပာဘဲထေပးလိုက္သည္။Myungsooဝင္ထိုင္လိုက္ေသာအခါမွာပဲJiyeonလည္းအတန္းထဲမွထြက္သြားသည္။
"ဘာလဲဟ...စိတ္ေကာက္သြားတာလား...ဟင္းမိန္ကေလးေတြမ်ား...အင္း...Myungsoo myungsoo...မင္းဒီေလာက္အၾကင္အနာတရားမေခါင္းပါးသင့္ပါဘူး...ျပန္သြားေခၚဦးမွပါ"
"ေဟး...ေဟး...ခဏေလးေနပါဦး...mian ငါေနရာရွာေပးပါ့မယ္"
"အင္း...ဟမ္ ဘာေျပာလိုက္တာလဲဟင္?"
Jiyeonကသူမအေတြးနွင့္သူမမို႔လို႔Myungsooေျပာတာမၾကားလိုက္ေပ။
"ေအာ္...နင္ထိုင္ဖို႔ေနရာရွာေပးမယ္လို႔"
Jiyeonအၾကည့္ေတြကMyungsooဆီမွMyungsooအေနာက္ကအရာဆီသို႔ေရာက္သြားသည္။သူမေၾကာက္လန္႔သြားသည္။Myungsooအေနာက္မွာမဲမဲၾကီးတစ္ေကာင္ရပ္ေနသည္။
"ငါ့အနားကထြက္သြား!!!"
Jiyeonမ်က္စိစံုမွိတ္ျပီးအသံကုန္ေအာ္ေလသည္။Myungsooလန္႔သြားကာ
"သြား...သြားဆိုလည္းသြားပါ့မယ္"
အတန္းထဲကလူမ်ားျပတင္းေပါက္မွေခါင္းျပဴျပီးထြက္ၾကည့္ၾကသည္။ Jiyeonအသက္ရွဴသံျမန္ေနျပီးမ်က္လံုးမ်ားေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္။
"ေဟ့ေကာင္Myungsoo...မင္းတစ္ခါမွေကာင္မေလးေတြေအာ္တာမခံရပါဘူးဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ?Haha"
"မသိဘူးကြာ...စိတ္ၾကီးလိုက္တာ။သူ႔ပံုၾကည့္ရတာတစ္မ်ိဳးပဲ"
"wooo...မင္းစိတ္ဝင္စားေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္?(laugh)"
Myungsooစိတ္ရႈပ္ေနသည့္ပံုနွင့္ေခါင္းကုပ္ေနသည္။
Jiyeonေက်ာင္းအျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ေနရာတိုင္းမွာသူမကိုေခၚသံေတြၾကားေနရသည္။သူမနားထဲသို႔နားၾကပ္ထည့္လိုက္သည္။သီခ်င္းနားေထာင္ေနလိုက္ရာအသံေတြမၾကားေတာ့ေပ။သို႔ေသာ္သီခ်င္းထဲမွာမာန္ဖီသံေတြေအာ္သံေတြပါလာသည္။ေနာက္ဆံုးနားကြဲလုမတက္ေအာ္သံၾကီးထြက္လာသည္။သူမနားၾကပ္ကိုဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။သူမငယ္ငယ္ထဲကအခုထိသူမကိုေျခာက္လွန္႔ေနသည္။ဘာကေျခာက္လွန္႔တာလဲ?ဘာလို႔ေျခာက္လွန္႔တာလဲ?သူမအတြက္တစ္ေန႔တစ္ေန႔မရိုးနိုင္ေအာင္ေျခာက္လွန္႔ေနေတာ့သည္။သူမရင္ေတြတုန္လာ၍အေအးဝယ္ရန္ကုန္စံုဆိုင္ထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။ဆိုင္ထဲကလူကအိပ္ခ်င္ေနသည့္ရုပ္နွင့္သူမလာတာကိုေတာင္ဂရုမစိုက္ေပ။Jiyeonပိုက္ဆံရွင္းေသာအခါထိုလူ၏မ်က္နွာအမူအရာမွာေျပာင္းလဲသြားသည္။cctvကိုၾကည့္လိုက္Jiyeonကိုၾကည့္လိုက္ျဖင့္သူ၏လည္ပင္းမွာဆြဲထားေသာလက္ဝါးကပ္တိုင္ပံုကိုထုတ္ကာပါးစပ္မွလည္းပြစိပြစိရြတ္ေနေလသည္။Jiyeonကသူပိုက္ဆံရွင္းတာကိုမေစာင့္ေတာ့ဘဲအေအးကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ျပီးပိုက္ဆံကိုထားခဲ့လိုက္သည္။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့opa Yunhoကားေရေဆးေပးေနတာေတြ႔သည္။
"Opaေက်ာင္းမသြားဘူးလား?"
သူမစကားေျပာေပမယ့္Yunhoကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။သူမမ်က္လႊာခ်၍အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာလိုက္သည္။
"သမီးဘာလို႔အိမ္ကိုအေစာၾကီးျပန္လာတာလဲ?ေက်ာင္းမွာတစ္ခုခုျဖစ္လို႕လား?"
"Ahni...သမီးေနလို႔မေကာင္းလို႔ပါ""
"ေအး...ေအး ဒါဆိုနားေနလိုက္ေတာ့ကြယ္"
"nae oma"
Jiyeonအခန္းထဲသို႔ေနွးေကြးေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ဝင္လာသည္။Jiyeonအခန္းသည္အျမဲလိုလိုေမွာင္ေနသည္။သူမအခန္းထဲရွိမွန္မ်ားအားလံုးကိုအဝတ္မ်ားျဖင့္ဖုံးအုပ္ထားေသာေၾကာင့္အလင္းမျပန္နိုင္ဘဲေမွာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။သူမအိပ္ယာေပၚမွာေမွးေနရင္းအိပ္မက္ဆိုးမက္ေလသည္။အိပ္မက္လိုလိုတကယ္လိုလိုကေလးေအာ္သံမ်ားကေလးအေလာင္းမ်ားေသြးခဲမ်ားကိုေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ျမင္မက္ျပီးသူမအိပ္မက္မွလန္႔နိုးလာခဲ့သည္။သူမထထိုင္လိုက္သည္။ရင္ဘတ္မွာလည္းနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ေမာဟိုက္ေနသည္။ထို႔ေနာက္သူမအသက္ရွဴသံကိုထိန္းခ်ဳပ္ျပီးနားေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္။အသက္ရွဴသံကသူမဆီမွမဟုတ္။သူမေဘးမွလာသည့္အသက္ရွဴသံျဖစ္သည္။အသက္ရွဴသံတြင္ေဒါသမ်ားပါဝင္ေနသည္။သူမေဘးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ေၾကာက္လြန္း၍နဖူးနွင့္ဆံပင္မ်ားတြင္ေခြ်းမ်ားစို႔ေနသည္။သူမသတၲိခဲျပီးလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ေတြ႔ေလျပီေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကေလးအရြယ္သာရွိေသးသည္။အေမွာင္ထဲတြင္မို႔မ်က္နွာကိုမျမင္ရေခ်။Jiyeonသူမပါးစပ္ကိုလက္ျဖင့္အုပ္လိုက္သည္။ထိုေကာင္မေလးမွာေျခမေရႊ႕ပဲေလမွာေျမာက္ျပီးသူမအနားသို႔ေရာက္လာသည္။အနီးကပ္ေရာက္ေတာ့မွသူမမ်က္နွာကိုေတြ႔ေလသည္။ကေလးမ်က္နွာမွာJiyeonငယ္ငယ္ကရုပ္ႏွင့္တစ္ပံုစံထဲျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္မ်က္လံုးမ်ားမပါဘဲမ်က္လံုးေဟာက္ပက္ၾကီးျဖစ္သည္။
"အားးးး!!"
Jiyeonနားေတြမ်က္စိေတြပိတ္ျပီးေအာ္ျပန္သည္။သူမအေမကသူမကိုညစာစားဖို႔တက္ေခၚသည့္အခ်ိန္နွင့္ၾကံဳသြားသည္။
"သမီးဘာျဖစ္တာလဲ?!ဘာျဖစ္တာလဲ?!"
Jiyeonသူမအေမ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔အတင္းတိုးဝင္ေနျပီးပါးစပ္မွလည္းေၾကာက္တယ္ဟူ၍သာေအာ္ေနသည္။ထိုညတြင္Jiyeon Mrs.Jungနားသို႔အလြန္ကပ္ေန၍သူမနွင့္အတူအိပ္ေစသည္။ကုတင္မွာနွစ္ေယာက္ကုတင္ျဖစ္၍Mrs.Jungေဘးတြင္Jiyeonအိပ္သည္။ညမွာညဥ့္နက္သထက္ညဥ့္နက္လာျပီးနွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ရွိသြားေလျပီ။တစ္အိမ္လံုးအိပ္ေနၾကျပီျဖစ္၍အေမွာင္က်ျပီးတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ထိုစဥ္Jiyeonထထိုင္ျပန္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့အိပ္မက္ဆိုးေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲထူးဆန္းစြာထထိုင္သည္။သူမကုတင္ေပၚမွဆင္းကာစားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာသစ္သီးလွီးထားသည့္ဓားကိုေကာက္ယူလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ကုတင္ေပၚတြင္သူမႏွင့္အတူအိပ္ေနေသာMrs.Jungအနားသို႔ေလ်ွာက္သြားေလသည္။
ဓားကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ျပီးMrs.Jungမ်က္နွာကိုထိုးမည္အျပဳတြင္Yunhoကသူမကိုအေနာက္မွခ်ဳပ္လိုက္သည္။Jiyeonထံမွပံုမွန္မဟုတ္ေသာအသံဆိုးမ်ားထြက္လာသည္။ဆူညံသံမ်ားေၾကာင့္Mrs.Jungနိုးလာသည္။
"Omaေတြ႔လား!သားသိေနတယ္ ဒီေကာင္မေလးကပံုမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ"
Yunhoထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေအာင္ပင္Jiyeonကသန္မာေနသည္။Yunho Jiyeonကိုဆြဲလိုက္ျပီးပါးခ်ည္းပဲဘယ္ျပန္ညာျပန္ခ်လိုက္သည္။ထိုအခါJiyeonဆီမွအသံသဲ့သဲ့ေလးထြက္လာသည္။
"opaေတာ္ပါေတာ့...နာတယ္"
Jiyeonလည္းပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားျပီးMrs.Jungတစ္ေယာက္Jiyeonပါးကိုေဆးလိမ္းေပးေနရသည္။Jiyeonပံုမွာေငါင္ေနျပီးသူလုပ္ခဲ့သမ်ွကိုဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေခ်။
"နင္ကငါ့အေမကိုဒီလိုၾကံရဲတယ္ေပါ့...မနက္ျဖန္အိမ္ေပၚကဆင္းသြားနင့္မ်က္နွာကိုမျမင္ခ်င္ဘူး"
"သားဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ?ဒါသားညီမေလးေလ"
"သားမွာအေဖနဲ႔အေမပဲရွိတယ္။အေဖေသခဲ့ရတာလည္းသူ႔ေၾကာင့္ပဲျဖစ္မွာ"
"သားအေဖကမေတာ္တဆေလွကားေပၚကျပဳတ္က်သြားတာပါ...ညီမေလးကိုမစြတ္စြဲပါနဲ႔"
"အေမကလည္းဗ်ာ...သူကအေမ့ကိုေတာင္သတ္မလို႔လုပ္ေနတာကို...ေတာ္ျပီ...ဒင္းမ်က္နွာကိုျမင္ရင္သတ္မိလိမ့္မယ္"
Jiyeonအရမ္းဝမ္းနည္းေနသည္။
YOU ARE READING
My Devil
Horror[One Shot] Type : Horror Cast : TVXQ - Yunho Infinite - Myungsoo T-ara - Jiyeon "နတ္ဆိုးတစ္ပိုင္းလူတစ္ပိုင္းျဖင့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လူ႕ေလာကထဲသို႔ေရာက္ရွိလာေသာအခါ......"
