ณ เวลาที่เสียงเรียกเข้าจากเบอร์โทรของบริษัทดังขึ้นภายในห้องหลายรอบติด แต่กลายเป็นว่าเจ้าของเครื่องมือสื่อสารไม่คิดสนใจกดรับ ร่างสูงใหญ่ใช้เวลาหมดไปกับการอาบน้ำและแต่งตัวด้วยสไตล์แปลกตา มือใหญ่คว้าเสื้อยืดแขนยาวจากตู้ด้านขวามาใส่ มันเป็นผ้าระบายความร้อนได้ดีและมีสีขาว ก่อนสวมกางเกงขายาวสีน้ำตาลอ่อน ดูเป็นการแต่งตัวที่ค่อยเข้ากับฤดูร้อนหน่อย
ร้อยวันพันปีคนที่แต่งตัวเสร็จคงอยากเปลี่ยนสไตล์บ้างและทั้งที่เสร็จแล้วแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเดินมารับโทรศัพท์ หนำซ้ำยังเดินผ่านหน้าตาเฉยๆเลยไปคว้าแว่นตาเลนส์ใสและแค่หยิบกุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์
ทั้งที่วันนี้เป็นวันทำงานและการมีสายเข้าจากบริษัทก็คงเรียกให้เข้าไปเซ็นเอกสารสำคัญ แต่พฤติกรรมที่ชายหนุ่มกำลังทำก็คือจงใจโดดงานและก้าวเดินผ่านทุกคนราวกับไม่รู้จัก
"คุณชานยอลคะ คุณชานยอล" แม้แต่พนักงานด้านหน้าคอนโดร้องทักก็ยังไม่สนใจ คนสวมชุดลำลองไม่แม้แต่จะหันมองใครจนบุคลากรหญิงภายในคอนโดมองหน้ากันนิดๆ สงสัยจะติดนิสัยหยิ่งและไม่เห็นหัวคนอื่นอีกตามเคยเลยปล่อยไปและไม่รั้ง
ปล่อยให้ชายหนุ่มได้ไปในที่ที่อยากไปตามใจชอบ ช้อปหนังสือคือเป้าหมายของชายหนุ่มซึ่งบึ่งรถยนต์ส่วนตัวมาถึงห้างสรรพสินค้าและแทนที่จะเดินหาวิธีทำให้รวยตามประสานักธุรกิจแต่มันผิดถนัด คนร่างสูงใหญ่กำลังหาหน้าปกหนังสือเกี่ยวกับการเยียวยาหาความสงบได้ด้วยตัวเอง
ราวกับคนต้องการหาวิธีรักษาทำให้ตัวเองใจเย็นดั่งเช่นน้ำ แม้ว่าปกติจะเป็นคนใจเย็นอยู่แล้วแต่แววตาอ่อนโยนก็ยังไม่เลิกไล่หาหนังสือน่าอ่านตรงบนชั้นวางทีละเล่มๆ ชายหนุ่มใช้เวลาอยู่ในร้านหนังสือนานจนเข็มนาฬิกาบอกว่ามันผ่านมาได้สักครึ่งชั่วโมง เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงตรงแล้ว
YOU ARE READING
9Ⓒrime (ver.chanbaekhun)
Fanfic'คืนนั้นผมถ่ายรูปคุณได้ ผมเห็นคุณเดินมือเปื้อนเลือดออกมาจากบ้านหลังนั้น...นั่นน่ะคุณ'