ONE OK ROCK: Taka's Maker (Completed)

One Ok Rock - Chapter 33

Rock 33

Nagising ako ng maramdaman kong parang may nakatitig sakin. Pucha! Nasan ako?!
Pabalikwas akong bumangon at pinagmasdan ang paligid. "Potek! Ano na naman 'tong napasukan ko?! Arggh!" Umalis ako sa kamang kinahihigaan ko at dinampot ko ang aking cap na nasa gilid ng kama. Diretsong labas ko ng kwarto hindi na ako nag-abala pang titigan ang kwartong tinulugan ko.

Paglabas bumungad sakin ang magarbong sala. Sa palagay ko ay nasa isa akong condominium. Palabas na sana ako ng may tumawag sakin. "Where do you think you're going, lady?"

That was the most masculine voice I have ever heard in my entire life. Masyadong maawtoridad ang tinig na siyang sanhi para mapalingon ako. Tumambad sakin ang isang matangkad, maputi, makinis at matipunong lalaki. Siya na 'ata ang pinaka-gwapong lalaki na nakita ko. Wait lang? Siya? Diba siya ang umepal sakin kahapon? Anak ng tokwa naman! Erase all the compliments! Hindi siya gwapo! Erase! Delete!

"Who the hell are you to ask?!"

"Uh-oh, is that how you say thank you to someone who saved you?"

Saved me? Bastard, you don't saved me. You just ruined me. You ruined everything!

"If that's what you think it is. I don't beg for it. I can save myself." tapos akmang tatalikuran ko na siya pero hinagip niya ang kamay ko.

"Wait," he said while holding my arm. Ngayon na mas malapit na siya sakin napagmasdan kong maigi ang mukha niya. Potah, ang gwapong hapon nito ah! Masyado kang gwapo para maging pakialamero. Tsk!

Tiningnan ko siya ng masama tsaka ang kamay niya sa braso ko. "What do you need? Don't expect me to thank you for what you did yesterday, I will never say thank you." cold na sagot ko.

He gave me a smirked. "You left your phone. Stay here." tapos tinalikuran niya ako.

Pinagmasdan ko siya habang naglalakad palayo. Ang gwapo talaga kahit nakatalikod. Ang bango pa niya para sa isang hapon ha, in fairness kay pakialamero. Simula ng dumating ako dito mga mababahong hapon pa lang ang lagi kong na-eencounter eh.

Nanatili akong nakatayo hanggang sa bumalik siya at inabot sakin 'yung phone ko.

"Someone has been calling you yesterday.. don't worry I didn't answer the call. I know how to respect someone else's privacy." he said sarcastically. "I charged it already thought you may need it the moment you woke-up." pagkakuha ko ng phone saktong nag-ring ito.

Chief is calling! Pakshetness! Goodbye world!

Tinalikuran ko saglit iyong pakialamerong lalaki. "H-hello, chief?" Pagbungad pa lang sigaw na agad ni Chief ang narinig ko. Talo pa niya ang dragon na nagbubuga ng usok sa galit. "Pasensya na Chief, malapit na talaga akong matapos sa mission ko kahapon. Actually, na-encounter ko na nga ang mga alipores niya eh. Kaya lang may isang pakialamerong epal na sumira sa mission ko. Hindi ako nagdadahilan Chief, kilala mo ako. Malinis akong trumabaho, may natatandaan ka bang assignments ko na pumalpak? Diba wala naman. Bigyan mo pa ako ng panahon Chief, matatapos din ako sa mission ko. Ano pa't ako ang pinaka mahusay mong agent kung sa simpleng mission na 'to papalpak ako, diba?"

Sinigawan niya ako at minura pero inilayo ko ang phone sa tenga ko. Nang maramdaman kong tapos na siya tsaka ko ulit inilapat sa tenga ko. "Yes Chief, copy! Bye Chief, thank you! Arigatou!"