Prologue:
It came down, all of a sudden. Didn't it.
Yun yung mga salitang tandang-tanda ko nung una nya akong kausapin.
Halos lumabas ang puso ko sa dibdib ko ng marinig ko ang boses nya.
Di ko alam kung ano ba yung naramdaman ko nung mga panahon na yon.
Pero dahil dun, hinding hindi ako magsasawang mag pasalamat sa ulan.
RAINFALL
Nasa 6th grade ako nun. At katapat lang ng room namin ang room nila Hikaru Suoh.
Medyo maliit sya ng konti sakin, may pagka lampa at medyo kime kung kumilos, parang laging kinakabahan sa bawat kilos nya.
Pero kahit ganun sya.
Minahal ko talaga si Yoshino Takane.
Start..
Ilang buwan nalang pala, mag su-summer na.
Malapit na kaming umalis sa school na ito.
Yung iba balak nila sa malayong lugar sila papasok, kesyo nadistino daw ang papa nila sa ganung lugar kaya kelangan lumayo pa sila ng school.
Yung iba gusto daw makakilala ng bagong magiging mga kaibigan.
Pero ako, ahhmm wala.
Doon sa Kyoyahosawa Academy mag aaral. Di ko na kailangan pang lumipat ng school.
Tutal walking distance lang naman iyon sa train station na sinasakyan ko, so mas makakatipid pa ako.
Di ko na kailangang mag pahatid pa sa driver namin.
Marami din naman akong mga ka klase at ka batch mate na doon din mag aaral.
Sabi nga nila may mas maganda pang ibang school bukod sa Kyoyahosawa Academy.
Pero sabi ko, ok na ako doon sa school na yun.
Ayoko naman yung dun sa school na sobrang sikat, kasi sabi ni Papa.
Target ng mga kidnaper ang mga studyanteng nag aaral sa mga prestigious school.
So bakit kailangan ko pang pumasok sa ganung school kung makikidnap lang ako.
*ok balik na sa reality*
Ang ganda ng langit, napaka aliwalas ng mga ulap, hindi masyadong mainit kung lakadin ko man pauwi.
Tutal baka hindi na naman ako masundo ni manong yow eh.
Mas mabuti na din ito, makakapag lakad lakad ako at mag kakaroon ako ng oras para maka gala.
Parang di ko na kasi matandaan yung huling time na nakagala ako.
School-Bahay-School nalang kasi ako nitong mga nakaraang buwan.
Simulan ko ng mag lakad baka abutin pa ako ng dilim sa daan, medyo takot pa naman ako pag naabutan ng dilim sa labas ng bahay.
Tatlong kanto lang naman ang lalakarin ko para makarating sa bahay namin mula dito sa school.
Yakang yaka naman yan ahahah.
Nasa kalagitnaan ako ng pag iisip ko ng kung ano ba ang magandang gawin ko mimiya pag uwi sa bahay, ng maramdaman kong may pumatak sa gilid ng pisngi ko.
Napatingala ako at unti unti kong naramdaman na padami ng padami ang pumapatak sa mukha ko.
Sh*t bakit ngayun pa umulan.
