GİRİŞ
Sonunda eve gelebilmişti. Banyoya geçti, kızarmış gözlerine baktı ve ''sen bundan daha güçlüsün Eve'' dedi. ''Artık korkmayı bırakmalısın, sen bu değilsin''. Rahatlamak için sıcak bir duş almaya karar verdi. Geçen sene boyattığı mavi saçlarına baktı. Hayatı biraz düzeldiği zaman değişikliğe ihtiyaç duyduğunda boyatmıştı. Saçlarını taradıktan sonra buz mavisi renginin ona yakıştığını bir kez daha kabul etti ve yatağa doğru yöneldi.
Uzandıktan sonra düşünmeye başladı. Herşey nasıl birkaç yılda bu kadar kötü hale gelebilmişti? Babasının ölümüyle başlamıştı herşey. Babası trafik kazasından öldüğünde Eve daha 12 yaşındaydı. Erkenden toparlanmasının tek sebebi ise annesinin travma sonrası şizofreni belirtiler göstermesiydi. Annesi ''baban beni çağırıyor kızım, anlamalısın beni gitmek zorunayım'' dedikten bir yıl sonra annnesi bilekleri kesilmiş halde küvette ölü bulunmuştu. 16 yaşına kadar teyzesiyle birlikte yaşadıktan sonra artık kendi ayaklarında durmaya karar vermiş ve biriktirdiği bir miktar para ile Illinois'e taşınmıştı. Burda yeni bir başlangıç yapmış, küçük bir kafede iş bulmuş ve yeni okuluna yakın bir yerden ev tutmuştu. Okulun açılmasına bir ay vardı ve şeyre alışmaya çalışıyordu. Onunla aynı okula başlayacak Kate adında bir kızla tanışmıştı bile. Biraz aksi bir tip olsada Eve iyi anlaşıcaklarını düşünüyordu. Kate ev arıyordu ama Eve bir ev arkadaşı istediğini sanmıyordu.
Saatine baktı ve çok geç olduğunu farkedince, masa lambasını söndürdü ve düşüncelerle birlikte derin bir uykuya daldı.
