Bir insan içindeki oyunu öğrenirse kendini o oyundan uzaklaştırmak ve insanların içine çıkmak ister. Bu oyunda yokum deme hakkına sahip değildir insan. Eğer söylerse o oyun bitmemiştir başlıyordur...
Eğer o oyunda oyuncak olmak istemiyorsa insan, kendi oyununu kendi belirlemesi gerekir. Lafı fazla uzatmak istemiyorum. Ben içimdeki oyunu buldum fakat bi türlü o oyunu kuran olamıyorum, oyuna hükmedemiyorum. İşte bu nokta da size yardım edebilecek birkaç dost gerek ve bende onlardan var. Şimdi o oyunun baş kahramanı olmaktan kendimi o oyunun kurucusu olmaya adıyorum. İçimdeki yabancı'ma sesleniyorum. Sen beni yıldıramayacaksın yabancı. Ben seni pişman edeceğim...
Ben hayatımda hicbir zaman başkalarına muhtaç kalmadım belki de kaldım. Fakat bildiğimden değil bilmeyerektir yaptığım. Ben ne kadar çok saygı duyarsam o kadar saygı görürüm diye düsünüyorum, sizce de öyle değil mi?
