Πρώτη Ματιά

Κεφάλαιο 15

Οι μέρες κυλούσαν κάπως έτσι. Είμασταν πολύ καλά με τον Γιάννη και το χαιρόμασταν. Η μητέρα μου με τον Λουκά είχαν γυρίσει και ήθελαν να γνωρίσουν τον Γιάννη. Η Ελπίδα με τον Στέφανο ήταν μαζί...νομίζαν βέβαια ότι δεν το ήξερε κανείς αλλά όλοι τους είχαμε πάρει χαμπάρι. Ο Στέφανος ήταν πολύ καλό παιδί και της φερόταν άψογα. Χαιρόμουν γι αυτούς κι ας μην παραδέχονταν ότι ήταν μαζί. Οι προπονήσεις πήγαιναν πολύ καλά και δεν δείχναμε σε κανέναν ότι είμαστε μαζί. Είμασταν σίγουροι πως κανείς δεν το είχε καταλάβει.

Σήμερα το βράδυ θα ερχόταν ο Γιάννης για φαγητό και ήμουν πολύ χαρούμενη. Από νωρίς άρχισα να ετοιμάζω το σπίτι και να μαγειρεύω. Ο Λουκάς ήταν στην δουλειά και θα ερχόταν τι μεσημέρι. Αν ήταν κι αυτός εδώ θα μας βοηθούσε και θα τελειώναμε πιο γρήγορα. Αλλά δεν πειράζει, και οι δυο μας τα καταφέρνουμε!

Μόλις τελειώσαμε, πήρα τηλέφωνο τον Γιάννη. Από τον τρόπο που μου μιλούσε κατάλαβα ότι έχει άγχος για σήμερα. Τον κορόιδεψα λίγο και αφού τον καθησύχασα ότι όλα θα πάνε καλά κι ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεται του το έκλεισα.

Άρχισα να ετοιμάζω τον εαυτό μου. Έκανα ένα πολύωρο μπάνιο για να χαλαρώσω και μετά άρχισα να ντύνομαι. Έβαλα ένα γκρι φόρεμα, μέχρι λίγο πιο κάτω από το γόνατο και τα Adidas μου, βάφτηκα πολύ απαλά και περιμέναμε όλοι τον Γιάννη ο οποίος δεν άργησε. Πήγα να ανοίξω και φαινόταν η αμηχανία του. Τον φίλησα και του είπα να περάσει. Τον σύστησα στην μαμά μου και έπεοτα στον Λουκά. Τα βλέμματα τους κλείδωσαν κι έμειναν εκεί να κοιτιούνται. Σαν να είδαν φάντασμα και οι δύο. Μα τι έγινε;

"Γκούχου γκούχου...έγινε κάτι;" λέω.

"Εε..εεε...εε όχι όχι. Όλα καλά! Χάρηκα πολύ Γιάννη!!" είπε ο Λουκάς λίγο περίεργα...μα καλά τι πάθανε;

"Ελάτε καθίσουμε." είπα και οδήγησα τον Γιάννη και τους άλλους στην τραπεζαρία όπου η μαμά μας σέρβιρς. Αρχίσαμε να μιλάμε και η μαμά μου ρωτούσε διάφορα πράγματα για την ζωή του κι εκείνος απαντούσε σχεδόν μονολεκτικά. Πραγματικά κάτι είχε πάθει...τον ξέρω και δεν τον έχω ξαναδεί έτσι. Και ο Λουκάς ήταν λίγο περίεργος αλλά δεν ήμουν σίγουρη. Αφού φάγαμε βοήθησα την μαμά μου να μαζέψει. Ο Λουκάς και ο Γιάννης είχαν μείνει μόνοι τους. Άκουσα ένα θόρυβο από μέσα, ομιλίες και πήγα να ακούσω τι λένε.

"Μα είσαι τρελός; Τι κάνεις εδώ;" είπε ο Λουκάς.

"Λουκά άκουσε με..."

"Δεν έχω να ακούω τίποτα! Η Ναταλία είναι..κόρη μου και δεν θα σε αφήσω να της κάνεις κακό. Θα βρεις μια καλή δικαιολογία και θα εξαφανιστείς από την ζωή της μια για πάντα!! Το κατάλαβες;" μα τι λέει...; Από που γνωρίζονται;

"Όχι Λουκά, άκουσε με. Εγώ την Ναταλία την αγαπώ πραγματικά. Όλα όσα έγιναν είναι παρελθόν, έχουν διαγραφτεί τελείως και την Ναταλία την κάνω ευτυχισμένη!"

"Τι γίνεται, τα λέτε;" πετάχτηκε η μάνα μου πάνω στο καλύτερο...γαμώτο! Τι έχει γίνει;

"Ναι ναι!" είπε ο Λουκάς.
Μιλήσαμε λίγο παραπάνω αλλά εγώ δεν έβγαζα άχνα. Επεξεργαζόμουν όλα όσα άκουσα πριν. Απο που γνωρίζονται και τι είναι αυτά που λέγανε; Όταν ήταν να φύγει ο Γιάννης τον έβγαλα από την πόρτα αλλά όταν πήγε να με φιλήσει τραβήχτηκα. Δεν ξέρω γιατί...αυθόρμητα...παραξενεύτηκε αλλά δεν το συνέχισε, με καληνύχτισε κι έφυγε.

Δεν θα ρωτούσα τίποτα τον Λουκά για όλα αυτά κι ας πέθαινα να μάθω. Ήθελα πρώτα να μου μιλήσει ο Γιάννης. Αύριο το πρωί θα πήγαινα από το σπίτι του να μου τα πει όλα!!

#Από που γνωρίζονται ο Γιάννης με τον Λουκά; Τι είχε γίνει στο παρελθόν που η Ναταλία..αλλά και κανείς άλλος δεν γνωρίζει;

Είναι λίγο μικρό, αλλά είναι αρκετό νομίζω. Δυνατές καλημέρεεες ;)