16.BÖLÜM
"O Adamı elime geçirince geberteceğim ve yemin ederim kocam olması umurumda bile değil"Roxy o kadar sinirliydiki. Aslında kesinlikle bende çok sinirliydim ama Tanrı aşkına o hamileydi ve birimizin sakin olması gerekiyordu. Derin bir nefes aldım.
"Sakin ol Roxy! Bunun acısını elbette çıkaracağız ama lütfen sakin ol. Hamileliğinin son günlerindesin."Kızgın mavileri sinirden laciverde dönmüştü.
"Bunu nasıl öğrendiler aklım al..."Cümlesini tamamlayamadan yüzü acı ile kasıldı ve ardından o sesi duydum. Bakışlarım bacaklarına kaydığında üstündeki elbise yüzünden akan suyunu rahatlıkla görebiliyordum.
"Lanet olsun suyum geldi."diye inledi. Hızla etrafa baktım. "Şimdi hemen hastaneye gidiyoruz ve hiç itiraz etme. Kocana ihtiyacın var. Bebeği doğur sonra beraber canlarına okuruz."dedim ve keskin bir ıslık öttürdüm. Önümüzden geçmekte olan taksi aniden durdu.
"Hemen hastaneye..."dedim ve yavaşça araca bindik. Arkadan cep telefonumu tuşladım ve hatta o tok sesi duydum.
"Valeria!"dedi Antonio.
"Baba olmak için güzel bir gün ne dersin Antonio"dedim. Bir küfür savurdu ve telefon kapandı. Biraz endişe etmesi iyi olurdu. Salak herif hangi hastaneye bile gittiğimizi sormamıştı.
*****
Beni kucaklayıp dükkanın arka tarafına götürdüğünde artık hiç bir şey düşünemez oldum.Aklımda yalnızca o vardı.Nefes alışverişim hızlanırken bir daha bu anları asla başka biri ile yaşayamayacağımı biliyordum.Sırtımı duvara yasladı ve onun beline dolanmış olan bacaklarımı daha da araladı.Dudaklarını dudaklarımdan çekti ve boynuma götürdüğünde nefes alışverişim dahada hızlandı.
"Benim için hazırmısın melek!Çünkü daha fazla dayanabileceğimi sanmıyorum."dedi boğuk sesi ile.Tanrım günahlarımı affet ama onun için hep hazır olacaktım.Elini eteğimin altına soktu ve tek hamlede çamaşırımı kopardı.Bir çığlık döküldü dudaklarımdan sonrada fermuarının sesini duydum.
******
Antonio hastane koridorunu çılgınca turlarken tek eksik Demi'idi.Ve hala telefonu cevap vermiyordu.Roxy'i doğuma almışlardı.Antonio'nun sonunda aklı başına gelmiş ve beni arayıp hastanenin yerini sorabilmişti.Şimdiyse deli danalar gibi koridorda dolanıp duryordu.
"Sen neden doğumda değilsin."dedi Damon.Çocukları evdeki dadılara bırakmıştık ve ben her ne kadar Demi'yi idare etmeye çalışsamda daha fazla yokluğunu gizleyemeyeceğimi biliyordum ve Aleksis neredeyse gelirdi.
"Beni kovdular."dedi Antonio sinirle."Neden acaba?"diye mırıldandım ve bir kez daha Demi'nin numarasını tuşladım.Antonio'nun sinirle gözlerini bana çevirdiğini biliyordum.
"Kesin doktoru tehdit etmiştir."dedi büyükbaba.Elimde olmadan gülümsedim.Tam telefonda Demi'nin sesini duymamla Aleksis içeri girmesi bir oldu.
"Yetiştim mi?"Damon hızla ayaklandı. "Her zaman her yerde olabilme özelliği bir sende var anlaşılan."dedi ve Aleksis Antonio ile kucaklaşırken dikkatimi Demi'ye yönelttim.
"Canım biz hastanedeyiz.Roxy'i doğuma aldılar."Ve uyarmadan edemedim. "Yalnız gel Demi."dedim yavaşça.Ondan anladığına dair onayı alınca rahatladım ve kalabalık aileme döndüm.Aleksis Demon'dan ayrılıp büyükbabasının yanına otururken sordu.
"Demi nerde?"Derin bir nefes aldım ve pembe yalanımı söyledim.
"Evi yerleştirirken uyuya kalmış.Bu işleri tek başına yapmak onu tüketiyor."diye acındırmadan edemedim.Aleksis ayaklandı.
"Gidip onu alayım."dedi.Onu durdurdum. "Gerek yok!Yola çıktı bile."Roxy ilk doğumuda bu hastanede yaptığı için Demi burayı biliyordu.
****
"Dükkanımın arka tarafında seninle seviştiğime inanamıyorum."dedi inleyerek.Onu karmaşık saçlarına ve tutkudan kızarmış yanaklarına bakıp hala onu arzuluyor olmama şaşırdım.Bu bir tür virüs gibiydi ve ben onu arzulamaktan vazgeçemiyordum.Elbisesinin altı kırışmış,üst düğmeleri açık ve göğüs kavisi çekici bir biçimde bana bakıyordu sanki.
"Bana öyle bakmayı kes Josh!Tüm enerjimi tükettin.Tanrım!ne kadarda doyumsuzsun."dedi ve ben bu söze gülümsedim.Bu kadar doyumsuz olduğumu bende bilmiyordum.Düğmelerini iliklerken o dikkatini verdi.
"Aman Tanrım!Telefonum çalıyor."Hızla odadan fırladı.Bende yavaşça arkasından giderken onu daha nasıl baştan çıkarabileceğimi düşünüyordum.
"İnanamıyorum.10 kez Valeria aramış"dedi inleyerek.Ardından telefon çaldı ve hızla açtı.
"Alo Val!Ne tamam hemen geliyorum."Birden durdu.Sonra başını bana çevirip şaşkınca baktı.
"Tamam anladım.10 dakikaya oradayım."Sorgularcasına yüzüne baktım.
"Gitmem gerek Ortanca abimin eşini doğuma almışlar ve sen!"dedi.sonra dönüp çantasını karıştırdı.Bir anahtar çıkardı.Ardından elini tekrar çantaya attı ve bir kalem aldı.Kalemin kapağını açtı ve elimi tutup avcumu çevirdi.Bir şeyler karaladı.
"Adresim bu buda anahtarlarım.Bir taksiye atla ve bu adresi söyle.2.kat 4 numara.Orada beni bekle."dedi.Sonra parmak uçlarında uzanıp bana bir öpücük verdi.Kapıdan çıkarkende seslendi.
"Kapıyı kilitlemeyi unutma Josh!"Sonrada gözden kayboldu.Bana gelmemei bile teklif etmemişti.Gideceğimden değil ama avcuma adresi yazmış elime anahtarlarla bir miktar para tutuşturmuş olduğunu gördüm.İşte o anda gerçektende kendimi lanet bir fahişe gibi hissettim.
