[ ROOMMATES ] ;

Prologue

  ผู้คนมากมายในโถงทางเดินมองผมด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นอย่างไม่ปิดบัง

  อเล็กซ์ เอ็ดเวิร์ด

  ชื่อของผมเอง

  ส่วนสูงหกฟุตพอดี ยืนหลบคนอยู่หลังประตูล็อคเกอร์ของใครซักคน ผมยกมือขึ้นปัดผมสีน้ำตาลเข้มที่ตกลงมาปรกตาให้มันกลับขึ้นไปนั่งบนหัวเหมือนเดิม

  คนมองมากขึ้นไปอีก

  ให้ตาย

  มันเป็นสีตาของผม คุณรู้ไหม ผมมีตาสีฟ้า ฟ้าแบบ ฟ้ามากๆน่ะ มันเป็นสีฟ้าแบบเดียวกับที่น้ำแข็งในการตูนดิสนีย์ฟ้ากัน ฟ้าใส ฟ้าสว่างจ้า ฟ้าแบบที่ไม่ปกติ

  ตอนเด็กๆผมเคยถูกเรียกว่าไอ้เด็กประหลาด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมโตมาผู้หญิงที่ชอบอะไรประหลาดๆกัน

  "อเล็กซ์!" จาคุย ผู้หญิงเอเชียที่เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่เด็กๆทักขึ้นอย่างดีใจที่ได้เจอผม และผมก็ต้องกลั้นครางอย่างรำคาญใจอย่างหนักเมื่อเห็นหน้าซื่อๆของเธอ

  จาคุยเป็นคนเอเชียไม่ใช่เหรอ พวกนั้นควรจะฉลาดไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอถึงได้โง่อย่างนี้นะ ดูไม่ออกหรือไงว่าผมรำคาญ

  "หวัดดี" แต่ผมก็ต้องดึงยิ้มตามมารยาทขึ้นมาสวมบางๆก่อนจะออกเดินไปห้องเรียนของตัวเอง จาคุยวิ่งตามมาติดๆและผมอยากฆ่าตัวตาย

  "ไม่ได้เจอกันนานเลย ปิดเทอมเป็นยังไงบ้าง" เธอถามพร้อมรอยยิ้มกว้างโชว์ฟันที่เกนิดๆ

  "ก็ดี เธอล่ะ" ผมถามกลับ

  แต่แม่ง ความผิดพลาดที่แย่ที่สุดในชีวิตผมเลย

  "ดีมาก!! ขอบคุณที่ถามนะ" จาคุยเริ่มสอดแขนของเธอเข้ามาเกาะแขนของผมและเบียดหน้าอกเข้าหามัน

  ผมอยากตาย

  "โอ...เค" ผมลากเสียงยาวก่อนจะถอนหายใจและหยุดเดิน หันมามองหน้าเธอระหว่างที่พูดตรงๆ "ฉันต้องไปเรียนแล้ว เจอกัน"