ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ

Ανατροπή ..

- πως διάολο έγινε αυτό; είσαι τελείως άχρηστος γαμωτο!! Φωνάζει ανεξέλεγκτα ο Σηφης στην αλλη γραμμή
- συγγνώμη αφεντικό, δεν το φανταστικά..
-μα είσαι τέλειος ηλίθιος; γιατί την πηγες σπίτι σου; τι δουλεια έχει εκεί;
- απλα.. εε δε, εγώ δεν..
- τι δεν;
-εε........
- Σωτήρη!! ;; γαμωτο μην μου πεις οτι.... την γουσταρεις;
-όχι μωρέ! Πας καθόλου καλά; δεν μπλεκω την δουλειά με τα προσωπικά.. εγώ δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο πέρα απο την δουλεια! Δεν έχει αξία τίποτα άλλο! Με ακούς μωρέ; είπε ο Σωτήρης σμιγοντας τα φρύδια του
- το καλό που σου θέλω! Άλλο ενα λάθος σαν και αυτό και πέθανες.. μ' ακούς;
-μάλιστα αφεντικό! Είπε ο Σωτήρης αυστηρα με βαριά φωνη και έκλεισε το τηλέφωνο..

Τι μου συμβαίνει γαμωτο;; γιατί με νοιάζει για αυτήν.. δεν θέλω να με νοιάζει για αυτήν! Θα χάσω την δουλεια μου..και την εμπιστοσυνη του Σηφη, είμαι χρόνια στην συμμορία.. βασικά σχεδόν μαζί την φτιαξαμε.. απο τοτε που ήμασταν κολλητοί στα 17 μας.. που του μαθαινα μποξ και πυγμαχία.. για να τα καταφέρει με τον πατερα του.. απο τοτε ήμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον..γύρω στα 20 μας αποφασίσαμε να φτιάξουμε αυτήν εδώ την συμμορία.. ηταν δυσκολη περίοδος στην ζωή μας.. εμένα με είχαν διώξει μαζί με την αδερφή μου απο το σπίτι και ο Σηφης μόλις είχε χασει την κοπέλα του σε τροχαίο.. ημασταν και οι δυο χάλια και χρειαζόμασταν λεφτά... και αυτή ηταν μια γρήγορη και εύκολη λύση! Έτσι το αρχίσαμε.. ξεκινησαμε την συμορρια στην αρχή οι δυο μας και υστερα μεγάλωσε.. ποτε μας δεν ειχαμε σκοπό να σκοτώσουμε.. αλλά χρειάστηκε και το κάναμε! Δεν θα ζουσαμε αν δεν το ειχαμε κανει... δεν θέλω να φύγω απο την συμορρια.. είναι σαν οικογένεια μου, σαν το σπίτι μου, χωρίς αυτους.. δεν θα ήμουν τίποτα! Θα είχα μια μυζερη ζωή και τίποτα δεν θα είχε σημασια για εμένα .. δεν θα είχα τίποτα στην ζωή μου, και εξάλλου... πως μπορεί να είμαι εγώ ερωτευμένος; ποτε δεν ερωτευομουν καμια! Ποτε δεν με ένοιαζε για καμια! Αλλά ακόμη και αν είμαι ερωτευμένος μαζί της.. τίποτα δεν μπορεί να γίνει αναμεσα μας! Αν προσπαθήσω να την κρατήσω δική μου μπορεί και να κυνδινεψει.. δεν θέλω να είμαι εγώ υπεύθυνος για τον θάνατο της... αν μάθουν οι αντίπαλοι μας οτι εγώ έχω μια αδυναμία θα το εκμεταλλευτούν... όχι! Πρεπει να την βγάλω απο το μυαλό μου... αν θέλω να είναι καλά, πρεπει να την ξεχάσω...

Μανος
Δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα, ουτε που θυμάμαι απο ποτε έχω να κοιμηθώ.. δεν μπορώ χωρίς το κοριτσάκι μου, το χειροτερο είναι ότι δεν μπορω να την βρω.. αλλά είμαι σίγουρος οτι αυτό το καθικι έχει κάποια σχέση με όλο αυτό! Είναι το δεύτερο μπουκάλι ρακί που πινω αλλά δεν με βοηθάει σε τίποτα απόλυτος.. δεν ξεχναω τον πόνο μου, δεν γεμίζει το κενό... ουτε τα ματια μου φρ εν στεγνώνουν.. είναι ακόμα υγρά, κατάμαυρα και κόκκινα, τα σημάδια πάλης απο το χθεσινο βράδυ μου θυμίζουν πως όλο αυτό δεν είναι όνειρο.. μα πραγματικότητα! Έχω παντού στο σωμα μου μελανιές, γρατσουνιές και αιμα..μα όσο και αν ποναω δεν με νοιάζει.. το μονο που με ενδιαφέρει είναι να την βρω και να είναι καλα! Δεν μπορω να φανταστώ πως ίσως να την έχει πειράξει κανεις! Τρελενομαι και μονο στην ιδέα! Οτι κάποιος άγγιξε το σωμα της! Οτι κάποιος άλλος την αγγίζει.. κάποιος που δεν την αγαπάει.. αυθόρμητα πετάω κάτω το μπουκάλι με την ρακί και σπάει μπροστά στα πόδια μου και το σπίτι πλημμυρίζει με το αρρωμα της.. μα εγώ μυριζω ακόμη το κοριτσάκι μου,μονο το δικο της αρρωμα έχω στο μυαλό μου.. γαμωτο!! Φωναξα και με μια απότομη κίνηση εριξα κάτω οτιδήποτε υπήρχε πανω στο τραπέζι, πέρασα τα χέρια μου μέσα απο τα μαλλιά μου και τα τραβούσα βίαια, πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου, τα ματια μου είναι πολύ σκοτεινά, έχουν χασει κάθε λάμψη τους και διακρίνεται εύκολα το μίσος μέσα τους, μίσος για εκείνον που πήρε την Μελίνα μακρια μου, που την κανει να υποφέρει! Θα μου το πληρώσει! Όμως δεν θα το αφήσω έτσι αυτό το καθικι! Σκουπισα το προσωπο μου με μια πετσέτα και πήγα στο δωμάτιο, άλλαξα ρούχα γιατί αυτά ηταν γεμάτα αίμα.. έβαλα και παλι μαύρα, ανοιξα το τελευταιο συρτάρι και άρπαξα το όπλο μου.. τελειωσε! Θα τον σκοτώσω!! Έβαλα μπρος το αμάξι και πατησα τέρμα το γκάζι, τα χέρια μου τρέμουν και το μυαλό μου είναι θόλο.. μπορεί να είναι λάθος αυτό που κάνω! Μα δεν με νοιάζει είμαι σίγουρος οτι αυτό το καθικι έχει κάποια σχέση με το όλο θέμα, οδηγώ πολύ γρήγορα και εύχομαι απο μέσα μου το κοριτσάκι μου να είναι καλά! Κανείς να μην την έχει αγγίξει, κανεις να μην την έχει φοβίσει, φρεναρω απότομα εξω απο το σπίτι της Μαρίας και του Σηφη ουτε καν είδα σε πιο σημείο πρατησα το αυτοκίνητο και σαν τρελός πηγενω προς το σπίτι.. ρίχνω μια δυο προηδοποιητικες στον αέρα και αρχίζω να φωνάζω