SÜRTÜK

36.BÖLÜM "SUÇLULUK"

Sabah okuldayken güne ilk olarak ablamın sesiyle uyandım. Uzun zamandan sonra telefonla arıyordu. Kendi numarası değildi ama birkaç kez bu numaradan aradığı için ablamın aradığını anlamıştım. Yine de telefonu her zamanki umudumla açamadım.

"Alo? "

"Jessica? Nasılsın?"

"İdare etmeye çalışıyorum. Sen? "

"Benimde aynı. Arkadaşımdan arayabilme fırsatım oldu, hemen seni arayayım dedim."

Göz devirdim. "Bence böyle bir fırsatın her zaman vardı. "

"Ne demek istiyorsun?"

"Beni her zaman herhangi bir arkadaşından arayabilirdin ama aramadın. Böyle bir fırsatın aklına yeni geldiğini sanmıyorum. "

"Ah hadi ama Jessica!"

"Haksız mıyım? "

"Tamam haklısın, seni daha önceden de arayabilirdim ama arayınca ne diyecektim ki? Babamın senden ne kadar çok nefret ettiğini mi anlatsaydım?"

"Hayır ama en azından belki benim nasıl bir durumda olduğumu merak edebilirdin. "

"Merak etmediğimi mi sanıyorsun? Babam herşeyimi kısıtladı. Babamın nasıl biri olduğunu bilmiyor musun? Arkadaşlarımla görüşmeme bile izin vermiyor. Yaptığım tek şey ders çalışmak."

Derin bir nefes aldım. "Sende haklısın.Bu adam tam bir kaçık."

"Bencede. Peki şimdi konuşalım o zaman, sen neler yapıyorsun? "

"Aynıyım. Değişen birşey yok." dedim düşüncelerimin tam aksine. Ona anlatmayı pek istemiyordum çünkü anlatmayı denesem, konuşma akşama kadar sürebilirdi.

"Yakışıklı çocuğu ne yaptın? Elde edebildin mi? "

Dylan'dan bahsettiğini anladığımda yüzümde istemsizce bir gülümseme oluştu ama şimdi Dylan'dan da ona bahsedemezdim. Zaten Dylan'dan bahsetmem herşeyi anlatmak demekti. Bu yüzden bu konuyu kestirip atmayı düşünüp bu şekilde cevapladım. "Hayır. Sanırım o iş olmayacak."

"Neden? "

"Bilmiyorum, biz pek yakın değiliz.Bana o gözle baktığını düşünmüyorum."

"Anladım ama içimden bir ses mutlaka bu işin olacağını söylüyor.Bence pes etmemelisin."

"Bilmem, belki. "

İç çektiğini duydum. "Jessica, aramızın gün geçtikçe daha çok açıldığının farkında mısın?"

"Sanmıyorum. Bence gayet iyi gidiyoruz. "

"Ben sanıyorum ama. Babamla olan o kavgadan sonra herşey daha kötü oldu. Yine de ben herşeyin düzeleceğini biliyorum."

"Yanılıyorsun. Artık baba meselesini aklından çıkar. Benim umudum kalmadı. Bundan sonra onlarla barışmam imkansız. "

"Jessica böyle söyleme."

"Gerçekler bunlar abla. Yalandan hayallere inanacak değilim. Umudum bir kere kırıldı artık. "

Tekrar iç çekti. "Sana para göndermeye devam edeceğim."

"Gerek yok, kendim de başa çıkabiliyorum. " desem de tam tersi olduğu barizdi.

"Olsun yine de göndermek istiyorum. Lütfen."

"Peki. "

Aramızda bir süre sessizlik oluşunca o konuştu. "Öyleyse kapatsam iyi olur. Seni sonra tekrar ararım tamam mı?"