Hope 681

Birinci Bölüm/Elveda Mavi Gezegen

3...2....1.... Atmosferden çıkış işlemi başarı ile tamamlandı.Hope 681 ekibi yaşamın bittiği dünya gezegeninden  ayrıldığında  New York a göre 07/09/2076 saat 17:30 du.Bunca zaman güldükleri,ağladıkları,umutsuzlandıkları,kısaca geçmişlerini arkalarında bırakarak ucu görünmeyen bir yolculuğa atıldılar.Hope 681 toplamda 25 kişiyi oluşturan bir uzay ekibiydi.Artık sadece hayatta kalmaya çalışan bir grup insanlar.İçinde oldukları Bush 12 uzay araçları teknolojide en pahalı malzeme ve olanaklarla yapılmış bir şaheserdi.Bu araçla 40 kişi 20 yıl Marsta kalmıştı.Onlara hayli hayli yetecek bir araçtı.8 bölmeli enine 25 boy olarakta 40 metrelik bir araçtı.1 bölme spor için,2 bölme tarım yapmak , 2 bölme hayvanları yaşatmak 2 bölmede dünya ile aynı özellikleri verebilmeleri için yerçekimli yaşam alanıydı.Bu araç artık onların Dünyası olmuştu.Aracı süren Hesse, masadaki bardaktan iki yudum su aldıktan sonra gözyaşlarını sildi.Eşi Marry öleli 12 gün olmuştu.Tabi onunla beraber kızı Betty de.Son bir kere arkalarında bıraktıkları Dünya ya baktıktan sonra bilgisayara gerekli kodları girmeye başladı.
       2025 te uzaya fırlatılan ECO 612 uydusu  tam 45 yıl sonra bir sinyal almıştı.Sinyal Samanyolu galaksisinin dışına yakın bir noktadan geliyordu.Bütün insanlık bunu dünyadaki birkaç hacker ın gönderdiği mesaj sanmıştı, ama 6 ay sonra yanıldıklarını anlamışlardı.Dünyanın istediği 119. Elementi getiren araç Tekno 06 binasına iniş yaptığında herkes bunu yapanların dünyadan olmadığını anlamıştı.Madde petrol,doğal gaz ve kömür bittiği için dünyanın tüketimine yetmeyen nükleer den sonraki tek enerji kaynağıydı.Güneş enerjisini yayacak kadar alan olmadığı için sadece nükleer vardı.Tekno 06 maddeyi gönderen tarafa karşıt canlı adını verdi.Karşıt canlı ile iletişim sonucu maddenin nasıl kullanılabileceği ortaya çikmıştı.Madde Dünyaya geldiğinden 5 yıl  sonra Hope 681 ekibi Dünyadan ayrılmak zorunda kalmıştı.
          Araçta toplamda 25 , 13 kadın , 12 erkek bulunmaktaydı.Bu sayı onlar yeni bir yaşam alanı bulana kadar sabit kalacaktı, eğer bulurlarsa da tekrar artacaktı.Binbaşı  David elindeki ekrandan dünyanın son halini izlemekteydi.Mavi gözleri ile ekrana boş gözlerle bakıyordu. Kamerayı bir süre sonra boş bir dolabın içine bırakıp  uzay boşluğuna bakan Profesör Harry nin  yanına gitti.

-Ne olacak dersin.
-Hiçbir fikrim yok, artık hayatımız bu araca bağlı.
-Kaç saat daha yaşarız,pardon dakika desem daha uygun olur.
-Eğer şans bizden yana olursa,
-Şans ?
-Meteor yağmuruna yakalanmassak,gezegen ve uyduların çekim alanlarına girmessek,oksijen ve suyumuz bitmezse uzun zaman.
-Tamam anladım.Zaman olarak ne kadar onu söylesene.
-Nüfusumuz hayvan ve bitkiler hariç 25, toplam canlı sayımızla birlikte , 32 yıl 8 hafta 2 günümüz kaldı, bak şurada yazıyor.
Profesör Harry , David e  monitördeki sayacı işaret etti.
-Gördün mü ? İşte o rakam bizim geriye kalan ömrümüz.
David sayaca son bir kez daha bakıp bölmeden çıkış düğmesine bastı, öfkesi tuşu içeriye göçürecek kadar fazlaydı.