I am the Rain

Sometimes Love just Ain't Enough

'Bakit di mo siya balikan Frans? Gusto mo siya diba? Ano ba kasing nangyari?'

'Wag na nga nating pag-usapan yun. Past is past na okey.'

'Past is past daw. Paano pag nakahanap siya nang iba?'

'Anne.. Tama na. Just drop that topic please.' I beg.

'Paano pag nakahanap na siya ng iba?' Ayan ang paulit-ulit na linya na naaalala ko sa sinabi ni Anne. Hindi maalis sa isip ko, ano nga ba ang gagawin ko?

"...At ayun nga. Diba ang sweet best?—Hoy! Nakikinig ka ba?" Untag na tawag ni Lianne sa akin.

"A... Oo. Oo naman."

"Weh? Sige nga anong sinabi ko?"

Napakamot ako sa ulo ko. Parang may kuto, nakakastress! "Nakalimutan ko e."

"Che! Ang sabihin mo di kalang nakikinig. Ang layo kasi ng tinatakbo niyang isip mo."

"Sorry naman... Stress lang sa examination." Bwelta ko. Katatapos lang kasi ng grading exam naming. Buti nalang may naisagot ako.

"Sinisi pa yung exam e. Bat di mo nalang kasi amining si *toot sensored* ang iniisip mo." Irap pa niya.

"At bakit naman napunta sa kanya aber?"

"Sus! Deny ka pa. Ewan ko sayo. Wala ka namang napapala dyan sa ka-dedeny mo sa feelings mo dun. Puro ka-chakahan at heartaches kuno lang naman yang drama mo. Kasalanan mo din naman."

"Ang supportive mo ha."

"Pasalamat ka nakakapagpigil pa ako. Nakaka-irita na yang drama mo ha."

"Sorry naman."

"Speaking of *toot sensored* palapit na siya dito. Alis muna ako baka kasi makasira ako sa ambiance. Chao!" Ayun nga at iniwan ako. Napalingon naman ako sa sinabi niyang si *toot sensored* at papalapit na nga siya dito.

"Hi Francis..."

"Hi." Love. Nais kong idugtong. Kakainis bat kasi ang gwapo neto.

"Pwedeng pahiram ng phone mo?"

"Sure." Inabot ko sa kanya. Ilang minuto rin yung nasa kanya. Mayamaya ay tinawag siya ng isa naming kaklase.

"A.. Thank you pala Francis."

"No problem." Tipid kong sagot at kinuha ang inabot niyang phone ko. Nagmadali naman siyang pumasok sa classroom nang tinawag siya ulit.

I checked my phone. Ano kayang ginawa nun dito? I opened the inbox dahil may nadagdag na messages. Hindi ko naman sana babasahin yun dahil naisip kong baka kay *toot sensored* yun. But what caught my attention is the last message sent.

Bye Cupcake ko.

And what's more intriguing is that kay Anne galing? How come they're calling each other like that? Hindi kaya...

'Paano pag nakahanap na siya ng iba?' 

That words again pop out of my mind.

I decided to open the sent messages too. Bigla naman akong nanlumo. So its confirmed!?

Gosh! I feel like I've been betrayed.

*********

Weeks has passed at dumating ang araw ng kaarawan ni Anne. She invited me, of course. Being one of her friends, I'm happy for her. Dadating kasi ang Mom niya from Singapore.

I dress appropriately for her birthday kahit hindi naman ako sanay sa mga ganitong damit.

I wear a green dress and a pair of 2 inch wedges in red color. Green ang theme ng party, well dahil favorite color ng celebrant.

Pagkarating ko sa venue ay nakita ko kaagad si Anne kasama ng Mom niya. Lumapit ako and handed her my gift. "Happy Birthday."

"Thank you Frans. Mom, Si Francis, my friend." Her Mom smiled at me. Tumingin naman ito sa likuran ko nang umalis si Anne sa pwesto niya to go somewhere. Hindi rin nagtagal ay bumalik siya at may kasama pa.

"Mom, You know Well right? Yung kini-kwento ko sayo. Anak ni Tito Jun na kaibigan ni Dad." Napabaling naman ako ng tingin sa Mom niya at nakita kong kumunot ang noo niya sa nakikita.

Anne's arm is snaking on Roewell's arm. What a nice view! Note the sarcsasm.

"Of course anak. Can you take your arms off him? Baka magselos itong friend mo." And she pointed me. I feel heat creeping in my cheeks. This is so embarrassing.

"A... Tita. Hindi ko po siya boyfriend." Tanggi ko at umiling-iling pa.

"I though you two are in a relationship. Anne told me a long time ago."

"That was a long time ago Tita." Gusto kong sabihin pero nilihim ko nalang yung sa sarili ko at umiling ulit. Duh, I don't want to sound bitter. "Hindi po."

"Mom, He's my boyfriend and actually monthsarry naming ngayon." Sabat naman ni Anne.

I suddenly became furious but magaling akong magtago nito. If they're in a relationship for a month now, it means na that day na kinausap ako ni Anne, kinabukasan ay naging sila na?

I had been betrayed! I want to curse but I calmed myself. Wala akong karapatan to feel that way. All along it was my choice not to go back to him.

'Gaga ka kasi..." my subconscious whispered.

I want to confront him. Paano niya nagawang ipagpalit agad ako sa iba.Hindi ba niya alam ang three month rule!? The last time, as I remember, habol pa to ng habol sa akin to give him my explanation for breaking up with him and then that letter he sent to me last Intramurals, asking for a second chance.

Did he want me again?

But how can he explain this to me?!

Pinaasa niya lang ba ako o nagsawa na lang talaga siya sa kahahabol sakin?

Does he still love me?