True Man 2: MY MR. RIGHT

Chapter 14

CHAPTER 14

I open my eyes and I found myself on my bed at biglang pumatak ang aking mga luha . Bigla akong tumakbo papunta sa sala at nadatnan ko roon ang pamilya ko na nakaupo sa sala na nag-uusap .

"Ma, Pa nasaan si Kevin . Hindi siya pwedeng maagaw sakin ." Sabi kong umiiyak sa harap nila . They just gave me a strange look . "Hindi niyo ba siya hinabol para sakin ?" Tuluy-tuloy sa pagtulo ang aking mga luha .

"A-anak, ano bang pinagsasabi mo ?" Nag-aalalang tanong sakin ni Mama .

"Ma, yung kasal...kailangang matuloy yun ."

"Anak, kagigising mo lang at mukhang pinag-alala ka ng masama mong panaginip ." Tugon ni Mama .

"P-panaginip ? I-ibig sabihin...HAHAHAHAHA !" Bigla akong natawa sa sarili ko dahil panaginip lang pala ang lahat . "Hindi pa po nag-uumpisa ang kasalan ?"

"Oo, anak ." Sagot ni Papa .

"Sigurado po kayo ?" Paninigurado ko .

"Oo nga, Ate . Kung ano man yang napanaginipan mong hindi maganda, hindi yun magkakatotoo ." Sabat naman ni Dereck . Bigla naman akong napaiyak .

"Sht !" Sambit ko habang umiiyak . Para kasing totoo yung panaginip ko, kaya kahit narealize ko na panaginip lang pala iyon parang hindi ako makamove on .

"Wag ka nang umiyak, Tintin . Panaginip lang iyon ." Sabi ni Papa . "Mamaya na ang kasal niyo ni Kevin at matutuloy iyon . Wag mong pag-alalahanin ang sarili mo . Tahana ." Niyakap ako ni Papa . Sumunod si Mama at si Dereck .

Oo, tama . Panaginip lang iyon at hindi iyon mangyayari mamaya . Kung mangyari man iyon lalaban talaga . Pero malayo ang panaginip sa katotohanan kaya hindi talaga iyon mangyayari . Mahal ako ni Kevin at ako lang ang mahal niya, wala nang iba .

Pumunta ako sa aking kwarto at tinawagan si Kevin .

"Hello, babe." Sagot ni Kevin sa tawag ko .

"Babe...I love you ."

"I love you, too, Babe . Napatawag ka ?"

"Babe, wag kang uurong sa kasal natin mamaya, ha ?" Natawa siya sa sinabi ko .

"Oo naman, babe . Bakit mo naman nasabi yan ? Are you doubting me ?"

"No, babe . Nanaginip lang kasi ako ng hindi maganda kaya sinisigurado ko lang na hindi yun mangyayari ." Paliwanag ko sa kaniya .

"Ano ba ang napanaginipan mo ?"

"Iniwan mo raw ako sa kalagitnaan ng kasal natin at sumama ka kay Suzzeth ." Muli na naman siyang tumawa ng mahina .

"Don't worry, babe . That won't happen . I love you at matutuloy ang kasalan . Ikaw lang ang babaeng mahal ko at walang sinuman ang makakapigil sa kasal natin ."

"Mas mabuti na yung malinaw ."

"Wag mo na lang isipin yang napanaginipan mo . It was just a nightmare at hindi yun mangyayari . I love you, babe ."

"I love you, too, babe . Bye ." Our call ended .

* * *

While wearing my beautiful and glamorous white wedding gown, holding a bouquet of flowers, naririnig ko na ang kampana ng simbahan na siyang naghuhudyat na magsisimula na ang kasal . Nasa harapan ko na ang mga abay at nasa aking tabi ang aking Papa na siyang maghahatid sakin sa aking mapapangasawa . Gusto kong maiyak dahil sa tuwa sa mga oras na ito ngunit pinipigilan ko lang . Dapat ngiti ang ipapakita ko sa oras na ito .

Heart beats fast colors and promises how to be brave . How can I love when I'm afraid to fall~

Nagsimula nang magsilakad ang mga abay at mga eskorte sa harapan .