[Short fiction] Moonlight - Jingyu & Weizhou

Ch.1 Jingyu's part

คุณเคยมีความรักหรือเปล่า?
ถามอะไรแบบนั้น ใครบ้างจะไม่เคยมีความรักจริงไหม
เพียงแต่ความรักของผม...มันห่างไกลเกินไป
ไกลขนาดไหนน่ะหรือ?

ผมนั่งอยู่ในร้านอาหารธรรมดาๆริมทางจิบไวน์รสชาติคุ้นเคยเพียงลำพังพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหากแต่เสียงจากทีวีของร้านก็ชวนให้หันไปหา

"สำหรับเพลงนี้หรือครับ ผมหวังว่า...มันจะเป็นเพื่อนยามที่คุณเหงานะ ผมไม่อยากให้คุณรู้สึกแย่เวลาอยู่คนเดียวนะครับ อ่อ อย่านอนดึกนะครับ แดดอ่อนๆกับพระอาทิตย์ตอนเช้าน่ะ อบอุ่นนะครับ"

คนในทีวีขยิบตาใส่กล้อง ผมมองเขาอย่างชื่นชมหลงใหล ผมไม่ต้องการดวงอาทิตย์ที่อยู่บนฟ้าหรอก แค่มีเขา มีดวงตากลมโต มีรอยยิ้มสดใส มีเสียงหัวเราะของเขาทุกอย่างก็เหมือนดวงอาทิตย์ทั้งดวงที่สาดแสงความอบอุ่นเผื่อแผ่มาถึงผม

แม้ผมไม่ใช่คนที่ทำให้เขาฉายแสงนั้นก็ตาม

ผมวางเงินจำนวนหนึ่งลงบนโต๊ะก่อนเดินล้วงกระเป๋าออกมาจากร้าน คืนนี้ฟ้ายังปิดเหมือนเคย ลมหนาวพัดมาให้ต้องห่อไหล ผมถูมือสองข้างแล้วยกขึ้นเป่าให้อุ่นขึ้นก่อนสองเท้าจะชะงักเมื่อถึงทางแยก ผมยืนรอสัญญาณไฟเปลี่ยนสีไปพร้อมกับแหงนหน้ามองแบนเนอร์บนตึกสูง คนที่ผมเห็นในทีวีฉีกยิ้มอยู่บนนั้นแค่นี้ก็ทำให้วันที่เหนื่อยล้าผ่อนคลายลงได้ง่ายๆ

ผมข้ามไปอีกฝั่งของถนน ยืนรอจนรถประจำทางขับมาจอดรับให้ขึ้นไปเลือกตำแหน่งที่รูปสกรีนของเขาพาดผ่านกระจกก่อนเอนศีรษะอิงพิงไว้กับช่วงคางของเขา

มันคงจะดี...ถ้าวันหนึ่งผมได้กอดเขาจากด้านหลัง แล้วเกยคางบนไหล่แกล้งหยอกจนได้ยินเสียงเขาหัวเราะแบบที่ชอบฟัง แต่ก็คงทำได้แค่ฝันในเมื่อตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือหยิบหูฟังขึ้นมาแล้วเปิดเพลงของเขาจากไอโฟนเครื่องนั้นที่มีรูปคนร้องเป็นพื้นหลัง