FairyTail:Yıkım

Geri döndü

          Aşağıya doğru ölesiye takla attım.
Başımda milyonlarca çalı var ve her yerim morardı.Kızardı.Çok Can'ım yanıyor.
        Hem Natsulardan,hem de Jamielerden ayrılmıştım ve iki tarafı da şuan bulamazdım muhtemelen.
     Bir mağaraya girdim.Mağarada kimse yoktu.Güzel!İstediğim gibi dinlenebilirim.Evimin yerini tutamaz gerçi...
     Kayalardan birinin üzerine oturdum ve gözlerimi kapadım.Uyumuştum.
     Hızla gözlerimi açtım.Sesler gelmişti ve kimden geldiğini bilmiyorum.
Doğruldum ve sessizce beklemeye başladım.
-Kimse var mı?
      Omg!Bu sesi tanıyordum!
      Kate...
-K...Kate?
-Huh?
-Be-benim...Lucy...
-NE?SEN ÖLMEMİŞ MİYDİN?
-Şu sıralar bunu fazla duyuyorum. Dedim ve güldüm.Bana uzaylı görmüş masum köylü gibi bakıyordu.Ben olsam bende öyle bakardım.
-Hayır,aslında o kadar fazla duymuyorum.
-Pekala...Neden  buradasın?
       Başımdan  geçenleri en küçük detayına kadar anlattım ve o sa ara sıra beni onayladı.Ara sıra da onaylamaz şekilde baktı.O an fark etmiştim de,Kate gerçekten güzeldi.
-Anlıyorum.
-Bir şey sorabilir miyim?
-Sor.
-Neden bizi öldürmeye çalıştın?
-Kral öyle emretti.Seni öldürmeye çalışıyor.Nedenini bende bilmiyorum.
-Neden ona uyuyorsun Kate?Uymak zorunda değilsin.
-Ona karşı gelen hizmetkarlarını cezalandırıyor.Ölümle.Ölüme fazla meraklı bir Kral.Ne yazık ki bende onun için çalışıyorum...
-Adı ne?
-Gregory.
-Hı.
      Durup biraz Kate' i inceledim.Neden şimdilik bir takım olmu yorduk ki?
-Şimdilik.
-Ne?
-Şimdilik bir takım olalım,Kate.
        Biraz duraksadı.Sonra kuşkuyla bana baktı.Takım olmaya pek meraklı değildi anlaşılan.Ama sonra kısık ve isteksiz bir sesle:
-Olur...dedi.