KÜÇÜK YAŞIM

SİNAV GİBİ DERTLER

Hayata gözlerimi açtığım andan itibaren dertlerle ve kederlerle yüzleştim, küçük yaştan beri herşey benim üstümdeydi yükler.
Herkesin bedelini kendi omzumda taşır olmuştum amma velakin hayat 12 yaşıma gelmeden hayat durmuştu dertler kederler nedir bilmezdim, ama 12 yaşıma geldiğimde hayatın gerçek yüzünü öğrendiğim andır.
Annemi kaybetmetmiştim, hayatımın bir kez daha durduğunu hissettim çocukluğumu yaşamak nasip olmamıştı doyasıya annemle gezmek, eğlenmek isterken ufak yaşımla annemi canımdan bir parçasını kara topraklara vermiştim.
Annemle arkadaş gibiydik her ağladığımda arkamı döndüğümde annemi görüyordum hiç elimi birakmayan insandı.

Annem herkes gibi değildi kokusunu doyasıya içime çekememiştim o hep içimde yara bıraktı. Artık kabullenmek zor olsada öksüzdüm, dışarı çıktığımda herkes acır halde arkamdan bakar konuşurlardi koşarak eve geldim ağladım benim bir günahım yoktu her dert allahtandır benim anneme dua etmekten başka bir çarem kalmadı.

Eğer birgün anne olursam dedim kendi kendime çocuklarıma benim alamadığım göremediğim anne sevgisini kendi çocuklarima doyasıya göstericem.
Annemi küçük yaşta kaybetmem hayatı bana öğretti allahtan ve ailemden başka kimsenin olmadığını öğretti .

Şimdi yine bir dertle yüz yüze kalacaktım hep kafam da sorular babam başımıza yeni üvey anne getirecekmi?
Üvey anne kötü davranacak mi ?
Bu korkularla nasıl yaşayacam nasıl derin nefes çekip başımı yastığa koyacaktım günler bana daha neleri göstericek görücez zamanla .