******** ********
Nang makarating ako ng kusina ay sinabihan ko na si Manang na hiwain ang mga sangkap na gagamitin ko pang-adobo. Kumuha ako ng juice sa ref saka inilagay sa isang tray. Kumuha din ako ng apat na baso at isinama sa tray.
Dinala ko ito sa sala kung saan iniwan ko sila Julius pati ang mga bata. I left mu father and Anthonybin the picture becase they'll jut going to tease about the shit that is happening to me.
Bungad pa lang ng sala ay sumisilay na sa akin ang mapanlokong ngiti ni Papa. Lindawn is sitting in his legs as they laugh out on something. Umirap ako. Lalo na nang makita na nagkukwentuhan na sila Julius at Anthony. Nang makita ako ni Anthony ay agad jiya akong dinaluhan sa hawak-hawak kong tray. I know he did it on a purpose. At tama nga ang hinala ko nang bumulong ito sa akin pagkalapit na pagkalapit niya.
"You did not say you're going to have a family bonding!" Mariing bulong nito sa akin nang may halong pagtawa. Umirap ako at nakinig sa iba pa niyang sasabihin.
"Your dad is making some jokes there. Pasalamat ka't busy sa akin si Julius." Napanguso ako sa sinabi niya. Nag-angat ako nang tingin sa mga tao sa sala nang malapit na ako sa sofa. Julius' cold stare welcome me. I narrow my eyebrow to him. He just did the same. Inilapag ko ang juice sa maliit na mesa sa gitna ng mga sofa.
"Bakit apat lamang ang baso anak?" Mapanuyang tanong ni Papa.
"I know you're not thirsty. The kids are thirsty so I'll take care of them first." Mataray kong sagot sa kanya na tinawanan niya lamang. Nasapo ko ang aking noo sa sinagot niya sa akin. Isa-isa kong nilagyan ng juice ang bawat baso at isa-isa ko ring ibinigay sa mga bata. Nang ibibigay ko na kay Julius ang panghuling baso ay narinig ko na naman ang pagtawa ni Papa. Napahinga ako nang malalim at tumingin na lamang kaya Juluis. He still giving me those cold stares. Agad naman niyang inabot ang juice.
"I thought its just for kids? Why is she giving Julius a glass of it?" Narinig kong bulong ni Papa kay Anthony. Umirap ako. Alam kong hindi iyon bulong. Sinasadya niyang marinig ko.
Bumaling ako kay Papa at matalim siyang tinignan. Ngumuso lamang siya nang may halong ngisi at nakataas pa ang kilay.
"Seriously Pa?" Inis kong sinabi saka nagtungo na sa kusina. Pagkaraying ko doon ay saktong tapos na ang mga sangkap sa kailangan kong lutuin.
"Manang ako na pong bahala dito. Pakipabihisan na lang po ang mga bata. Pakisama na po si Ayesha." Bilin ko kay Manang na siyang agad niyang sinunod.
Agad ko nang sinimulan ang pagluluto. Habang naghahalo ay naramdaman kong may tumabi sa akin. Nagulat pa ako ng si Julius iyon.
"Umalis na ang Papa mo pati si Anthony." Sinabi nito nang wala akong imik sa presensya niya. Ang akala ko naman ay dito sila kakain kaya dinamihan ko.
"You look hot when you are cooking." Walang pasubaling sambit nito na ikinagulat ko. Nilingon ko siya. He is looking at the food I am cooking.
"Where's the kid?" Tanong lo upang ibahina ng usapan.
"Nasa backyard niyo." Sagot juto nang nakatingin pa rin sa aking niluluto. Nakasandal siya sa sink at nakanguso. Tila natutuwa sa nakikita.
"Kailan ko nalamang Lia?" Tanong nuto nang hindi ko na siya pansinin.
"Nalamang ang alin?" Hindi ko ma siya nilingon dahil abala ako sa paglalagay ng rekados.
"Na Papa mo si Mr. Panganiban?" Seryosong tanong niya kaya nilingon ko na siya. He is now staring at me. His stares are deep. Tila sinusubukan niyang masisid ang kaibuturan ng aking mga mata upang makahanap ng sagot.
"After we- I stop schooling." Pagtatama ko sa aking sasabihin. Tumang ito. Tila sang-ayon na sa natanggap na paliwanang. Inaasikaso kong muli ang aking niluluto. Nang makitang ayos na ito ay pinatay ko na ang kalan. Tinikman ko ito bago kumuha ng malaking mangkok upang maghain.
Itinali ko muna ang aking buhok bago itinuloy ang gawain. Nakakailang gumalaw dahil bawat kilos ko ay nararamdaman ko ang pagsunod ng mga mata ni Julius.
"You can call the kids now." Matapang kong utos dito nang hindi ko na matagalan ang kanyang pagmamasid. Hindi siya umimik. Mas lalong nag-init ang oakiramdam ko nang maramdaman ko ang pagpunta niya sa aking likuran. Sa gulat ko pa ay muntikan ko nang maitapon ang kaunting adobo.
"Julius, ano ba?" Naiirita kong wika sa kanta. Mas nangilabot ako nang maramdaman ang marahang paghagod nang kanyang mga palad sa aking baywang. Nanginig ang tuhod ko. Nagyo ko na lamang muli naramdaman ang kakaibangs ensssasyong dulot niya. Mas lalo lamang akong nainitan nang maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa aking leeg. Napaliyad ako at tuluyan nang nabitawan ang hawak na sandok. Humawak ako sa sink dahil tila bibigay na ang aking tuhod.
"I can't believe I can still affect you. Because in my case, just seeing you walking in front of me makes me tremble in my seat." Humalakhak siya saka umalis sa aking likod. Mabilis ang tahip ng aking dibdib. Yes! He can still affect me! What can I do? He's a one of a hell handsome bastard!
Inayos ko ang aking sarili bago pinagpatuloy ang ginagawa. Nang maisalin ko lahat ng ulam sa malaking bowl ay inilagay ko ito sa lamesa. kumuha ako ng mga plato at maayos itong inilagay sa bawat place mat. Maya- maya pa ay narinig ko a ang ingay ng mga bata.
"Mommy! Ang bango!" Malayo pa lang ay rinig ko na ang sabik na sigaw ni Jalyza. I think she really miss my recipe.
Nang makalapit sila sa hapag kainan ay isa-isa ko na silang pinaupo. Naupo na rin ako sa aking upuan. Hindi na ako nagulat nang umupo sa tabi ko si Julius. An g tatlong bata ay nasa kabilang side ng lamesa.
"Who will lead the prayer?" tanong ko sa mga bata.
"I'll do it!" Pagpiprisinta ni Jalyza. Tumango ako saka yumuko. ganun ang ginawa ng mga bata pati ni Juluis.
"Dear Lord, thank you for bringing my mom in his world because if she doesn't exist, we will never taste a delicious recipe like this." Napangiti ako sa umpisa ng kanyang dasal.
"Thank you Lord for giving us so many daddies even if we really don't have. Thank you for Pawpaw, Uncle Anthony, and of course Uncle Julius. Sorry for the wrong doings. Sorry for sometimes I am being angry with my brother. Please make us love each other. Always give us the truth, because the truth will always result a happy living. Amen." Hindi ako nakaimik sa dasal ni Jalyza. Siguro ay sa sobrang saya niya ngayong araw, lahat ay naisali niya. Or maybe she really longed for something. The twins really longed for something. Ngumiwi ako.
"Kainan na!" Sigaw ko nang may sigla saka tumawa. Nagsimula nang mag-agawan ang tatlo sa ulam. Naramdaman ko na naman ang mataman na pagtitig sa akin ni julius kaya't sinulyapan ko siya.
"Kain na." Pagod akong ngumiti sa kanya. Hindi ko inaasahan ang kanyang reaksyong takot na takot at gulat na gulat sa ngiting iginawad ko sa kanya.
-*-
A/n: Another update! Malapit na! Naaamoy niyo na ba? ANG WAKAS?! LOL! JOKE :) Anyway hope you enjoy reading this! Thank you for supporting! Please leave a comment! :D
Ciao! :*
xoxo Doll_Eye
BINABASA MO ANG
His Bed Warmer (MS)
General Fiction"Lia. I need you." seryosong wika nito sa akin. "I don't need you." Mariin kong sagot sa kanya at doon nakita ko ang unti-unting pagpatak ng kanyang luha. I've been wreck because of you. So you should too. --- July 2015 - May 2017.
