I Can't Believe It

     Ako si Sheila. Hindi naman ako maganda. Simple lang at walang arte. I am proud to be the leader of the disciplinary committee. And I have a bestfriend, that is Jiro Alonso. Jiro is known to be a Casanova. But then one day, he became serious. He didn't cheat and such. Dahil nakilala niya si Grace. Grace is the most beautiful girl in our school. Dahil sa kanya naging bad si Jiro. Umuuwi na siyang late, skip na siya ng skip sa klase at napapabayaan na niya ang kaniyang mga trabaho as President of the student council. Pinapasa niya ang lahat na trabaho niya, sa vice niya at ang mga marka niya sa klase ay bumababa na rin. Tapos ako, iniwan na ako ni Jiro. Sabi pa niya noon,

''I don't need to have a girl Friend, if I have a girlfriend. Sa madaling salita, Sheila dapat na nating taposin ang ating pagkakaibigan''

     Syempre naiintindihan ko naman siya. Kaya minabuti kong lumayo para narin sa kapakanan niya. At ayun nga, para saakin isang impyerno ang makita siyang palaging kasama si Grace. Palaging kausap at palaging dinadamayan si Grace. At ako naman nananahimik lang sa gilid.

     Si Grace ang type ng babae na sobrang mapili. At since, malapit na ang first monthsary nila ni Grace nagdesisyon si Jiro na humingi ng isang payo sakin. Sa totoo lang kahit saglit lang ang pagsasama namin noong araw na yun. Naging masaya ako. Kahit alam kong mahal na mahal niya si Grace. So, syempre hindi dapat itong nararamdaman ko, pero minahal ko parin siya. Sa bawat araw at gabi minahal ko siya. Kahit meron siyang girlfriend at wala akong pag-asa sa kanya, minahal ko siya.

     Sinama ako ni Jiro sa mall at iba't ibang lugar, kung saan maari kaming makahanap ng bagay na maaaring maging regalo ni Jiro para kay Grace. At kahit badtrip na badtrip siya, dahil dinala ko siya sa park. Sa arcade at sumakay kami sa isang roller coaster. At ako rin na badtrip dahil pinagtritripan niya ako, tapos nilagyan pa niya ng icing yung ilong ko, noong kumain kami ng cake. I still considered that day to be our date.

     Noong pagod na kami ni Jiro at malapit nang magsunset napagdesisyonan naming sumakay sa ferries wheel. Tumatawa pa nga kami nun, dahil may topic kaming sobrang nakakatawa. At noong inabot na nang ferries wheel ang pinakatuktok. Napatigil kami ni Jiro sa pagtatawa dahil sa nakita naming lumulubog na araw. Sa totoo lang akala ko talaga sa panaginip ko lang toh mangyayari pero ngayon hindi pala imposible. Bigla nalang akong ngumiti habang nakatingin kay Jiro, na manghang-mangha parin sa nakikita niya ngayon.

Noong natapos na yung ride namin umupo na kami sa isang upuan.

''Wow. Ang ganda pala ng sunset. Kahit hindi tayo nakabili ng regalo atleast nag enjoy ako. Salamat Sheila'' sabi niya sakin habang nakangiti. At ako naman bigla nalang napaiyak. Iyak iyon, dahil sa sobrang saya. Basta hindi ko maexplain gamit ang mga salita. Itong nararamdaman ko ngayon sobra pa seguro toh sa happiness. Agad namang nag-alala sakin si Jiro.

''Ui ba't ka umiyak'' tanong niya with consern at pinunasan ang mukha ko gamit ang kamay niya. At kasabay pa talaga ng pagihip nang hangin. At grabe talaga yung moment na yun, halos nagskip ang tibok ng puso ko. At ako, nanatili lang ding nakatitig sa mukha niya at siya rin sakin.

''Ang ganda mo pala no?'' Sabi niya habang nakangiti at halos hindi na nga ako makahinga dito sa kinakaupoan ko dahil dun. At yung mukha ko, bigla nalang uminit saka nakokoncious ako. Sobra.

     Bumili siya ng hamburgers at saka binigay niya sakin ang isa. Pero nanjan parin yung awkwardness sa gitna naming dalawa. Halos hindi nga ako makapagisip ng maayos dahil sa kanya.

''Sheila, kung merong tayong dalawa. May chansa ba na maging forever kita. I mean, kung magkakagusto ako sa'yo may chance ba ako'' Deretso niyang sinabi sakin yan. Mata talaga sa mata.

     At biglang umipekto sa kanya yung awkwardness. Ako kasi, hindi ako makapagsalita sa panahong yun eh.

''Hindi naman sa, kung ano. Yun. Basta. Baliwalain mo nalang'' sabi niya at umiwas ng tingin.