My Hero, My Angel, My Love (Vicerylle Complete Story)

Part 5 (Acceptance)

Sinundan ni Vice ang Ama sa loob bahay. para malaman kung bakit nya yun ginawa, dahil gulong gulo na talaga sya.

Vice:Dad what's the meaning of this?? (takang tanong)

Dad: your officially one of the Captain of our country. (simpling sagot)

Vice: Dad.. i know.. but??? .......napag-usapan na natin to bago ako pumasok ulit sa military para magtraining ulit, na hindi ko itutuloy ang pagiging sundalo ko. pumayag ka dun Dad..

pero bakit nman ginawa mo pa akong Captain.. ano yun???..

Dad: satingin mo talaga na papayag ako na huminto ka sa pagiging sundalo mo??

JM napakainportante ito sa pamilya natin, sa buong angkan natin.. (medjo malakas na nang kunti ang boses)

Vice: Dad wag nyo namna ipilit sakin ito.. please... (nagmamakaawa na yung boses)

Dad: Son....gawin mo to para sa pamilya natin.. para sa bansa, kailangan nila tayo...

Vice: Dad... ginawa ko naman lahat diba?

simula pagkabata sinunod ko na kayo.... kaya wag nyo naman ipilit sa akin ito. ..

Dad: Bakit ba ayaw mo??? Ang dami mo nang tinangihan na position.....

Son.! ang pagiging sundalo ang nakatadhana para sayo... ! (pagalit)

Vice: Dad... ! sabing ayaw ko!.. pakinggan nyo naman ako, hindi yang puro sarili nyo...!! (sabay walk out)

.

.

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.

Dad: Saan ka pupunta?!!.. ano aalis ka!!?? ....... para ano???!!

PARA ITULOY YANG PAGIGING BAKLA MO??!!! (galit na sumisigaw)

Nagpantig naman ang tenga ni Vice dahil sa narinig. Dahilan upang sya ay mapahinto at humarap ulit sa Ama.

Vice: HA!.(natatawa sabay lapit sa Ama)... Lumabas rin ang totoo...! ginagawa nyo to dahil bakla ako!!.. (hala sa boses ang galit)

Dad: Sa tingin mo talaga hahayaan kong sirain mo ang pangalan at repotasyon nang pamilya natin.!!

Sa tingin mo talaga ..! na hahayaan ko na ipalandakan mo na ang anak nang isang General ay isang bakla??...!!! (galit na galit)

Vice: Hindi ako makapaniwala... Ang sakit DAD..!...

Dad...(tuluyan na nga tumulo ang luhang kanina pa gustong bumaksak).. tanggap ko eh... tiniis ko ang lahat nang panlalait, panghuhusga, pandidiri, pagtataboy at hindi pagtanggap nang mga tao sa paligid ko.. (umiiyak na sya.. sa subrang sakit)

DAD... tinanggap ko lahat nang yun, kahit masakit, sinikap ko paring manguna sa lahat nang training.. dahil iniisip ko...

na laitin na ako nang lahat.. husgahan na ako nanng lahat...,

pandirian, at itakwil na ako nang lahat.... (tuloy tuloy pari ang bagsak nang mga luha sa mata)

Ok lang sakin yun...

Dahil ang mahalaga tanggap akonang DAD ko...

pero nagkamali pala ako...

Lahat nang iniisip ko..lahat nang pinaniniwalaan...( iyak nang iyak) ... hindi pala totoo.... !!!! .....

Ang sakit lang isipin na ang TAONG kinapitan ko nung mga oras na nag-iisa ko!. ,

ang TAONG inisip ko na kahit kailan hinding...hin..di ako itatakwil.. tulad nang pagtakwil sa akin nang lahat nang taong nakapaligid sa akin.....

Ang TAONG inisip ko na tanggap ako nang BUONG BUO..... (patuloy parin sa pag iyak)
.
.
.
.
AY KAPAREHO RIN PALA NANG LAHAT NG TAO SA PALIGID KO.!!.. (galit)

(punas nag luha sabay talikod)

I'm sorry Dad... Simunod ako sa yo simula pagkabata...

Ngayun gagawin ko naman kung ano ang gusto ko, kung saan ako magiging masaya.... (sabay lakad pauntang pintuan)

Dad: BUMALIK KA RITO!! kapag lumabas ka nang pintuang yan.. hinding hjindi kana makakatungtong sa bahay na ito..!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
Dahil wala akong ANAK NA BAKLA!!!...

Nagpatuloy parin si Vice sa paglalakad, nang mahawakan nya na anng door nab, ay napatingin sya sa gilid nya at nakita nya duon ang kanyang ina na umiiyak na narinig ang sagutan nilang mag-ama...

Mom: Anak wag kang umalis.... (umiiyak)

kahit naaawa sya sa itsura nang ina,. ay mas nanaig sa kanya ang galit na nararamdaman at sakit sa lahat nang nalaman...

Vice: I'm sorry Mom, pero hindi ko kayang tumira sa isang bahay na hindi naman pala ako tanggap nang nakatira...(sabay bukas nang pinto)

Tuluyan na ngang Lumabas si Vice sa kanilang Bahay at dumeretso sakay sa kanyang sasakyan...

agad nya naman itong pinaandar... habang nagmamaneho sya patuloy parin ang pagtulo nang kanyang luha, dhilan upang iisang tabi nya muna ang sasakya at inihinto.. sabay palo nang malakas sa manubela......

Vice: Ang sakit... ang sakit sakit... (iyak parin sya nang iyak.)

Nang madjo nahihimasmasan na, ay agad nyang tinawagan si Buern para malaman kung nasa bar pa ang mga ito. kaya agad syang puymunta roon..

Pagdating nya nang Bar ay puro inum lng ang ginawa nya.. tinanung din sya nang mga kaibigan.. ngunit isa lng ang sinabi nya.. na tinakwil sya nang ama.. hinayaan nalangn sya nang mga kaibigan, dahil ramdam nila ang sakit na nararamdaman nito....

*************************************************

huuuuu!!!!! grabe... kaya nyo paba ang mga sususnod na mangyayari...????

gusto nyo pa ba?? hahaha... peace mga te...

nxt UD pagagaanin ko muna ang pakiramdam nyo.. tapos balik ulit tayo ha... hahaha..