Between Life And Death

Part 7

Πέρασαν 3 μέρες, ήταν ήμερα Τετάρτη και ώρα 2:45 τα κορίτσια είχαν σχολάσει από το σχολείο και αποφάσισαν όλες μαζί να πάνε να δουν την Λίλιαν εκτός από την Έλενα που είχε φροντιστήριο, καθώς τα κορίτσια πήγαιναν προς το σπίτι της Λίλιαν συζητούσαν μεταξύ τους.

Μαλία: λέτε να είναι καλύτερα?...έχει να έρθει μέρες στο σχολείο...*η Μαλία κοιτουσε κάτω στεναχωρημένη ενώ περπατούσε*

Λύντια: μια χαρά θα είναι....*είπε η Λύντια χαμογελώντας* ΄΄ελπίζω΄΄ *σκέφτηκε*

Η Κάρμα δεν μιλούσε απλά άκουγε τα κορίτσια, μέχρι που φτάσανε. Η Λύντια πήρε μια βαθιά ανάσα και χτύπησε το κουδούνι όταν άκουσε την φωνή της μητέρας της Λίλιαν να ρωτάει ποιος είναι απάντησαν τα κορίτσια ότι ήρθαν να δουν την Λίλιαν, η πόρτα άνοιξε και τα κορίτσια ανέβηκαν τις σκάλες της εισόδου για να πάνε στο διαμέρισμα της Λίλιαν, η μητέρας της τους περίμενε στην πόρτα φαινόταν όμως στα μάτια της ότι ήταν άγρυπνη, αφού μπήκαν στο σπίτι τα κορίτσια ρώτησε η Μαλία την μητέρα της Λίλιαν.

Μαλίαν: κυρία Νεφέλη είστε καλά?...*ρώτησε η Μαλία ανήσυχη*

Κα. Νεφέλη: ναι κοπέλα μου...απλά λίγο κουρασμένη...κάνουμε βάρδιες πλέον ποιος θα μείνει ξύπνιος για να προσέχει την Λίλιαν...*είπε η κυρία Νεφέλη ενώ πήγαινε στην κουζίνα να ετοιμάσει κάτι στα κορίτσια να φάνε*

Τα κορίτσια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους απορώντας τι εννοούσε η κυρία Νεφέλη, κάποια στιγμή όμως η Μαλία που δεν μπορούσε να περιμένει άλλο πήγε γρήγορα στο δωμάτιο της Λίλιαν όταν άνοιξε την πόρτα είδε την Λίλιαν στο κρεβάτι καθιστή να παίζει playstation 3 σαν να μην συμβαίνει τίποτα, η Μαλία χαμογέλασε και πήγε γρήγορα κοντά της και την πήρε αγκαλιά.

Μαλία: επιτέλους...σε βλέπω καλά...*η Μαλία δεν άφηνε από την αγκαλιά της την Λίλιαν*

Λίλιαν: εμ...Μαλία θα με σκάσεις *είπε γελώντας η Λίλιαν και κοιτώντας την Μαλία*

Τα κορίτσια όταν μπήκαν στο δωμάτιο και την είδαν χαμογέλασαν και από πίσω ακολούθησε η κυρία Νεφέλη φέρνοντας τοστ και πορτοκαλάδες για τα κορίτσια.

Λίλιαν: μαμά μπορείς να μου φέρεις λίγο γάλα? *η Λίλιαν κοίταξε την μαμά της κάνοντας μια φατσούλα λυπημένη και χαριτωμένη ταυτόχρονα για να της κάνει το χατίρι*

Κα. Νεφέλη: ναι αγάπη μου φυσικά *η κυρία Νεφέλη έφυγε και πήγε πάλι στην κουζίνα ενώ μετά βίας μπορούσε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά*