Sabah o lanet alarmın sesi ile uyandım. Yavaş adımlarla kalkıp odamdaki banyoya gittim. Yine her zamanki gibi berbat duruyordum ordaki işlerimi bitirip odama geçtim ve formamı giydim. Normalde etekti forma fakat isteyen pantolon da giyebiliyordu. Ben de pantolon giyiyordum. Aynanın karşısına geçip sıkı bir at kuyruğu yaptım saçımı zaten makyaj yapmıyordum, makyaj bile kurtaramaz beni o ayrı mesele djsjsjk. Her neyse artık hazırdım. Aşağıya inip bi sandviç hazırladım. Onu yiyip dışarı çıktım. Dersin başlamasına 20 dakika vardı ben de yürümeyi tercih ettim. Kulaklığımı taktım ve dünya ile ilişkimi kapardım. Okula ulaştığımda en sevdiğim şarkı -Adele Skyfall- başlamıştı ben de kulaklığımı çıkarmama kararı aldım. Sanki arkamdan biri bana sesleniyordu. Kulaklığımı çıkardım ve arkamı döndüm seslenen okulun tikisi yada sürtüğü mü desem herneyse anladınız siz djfjv Ece bana sesleniyordu. "Hey ezik kilo mu almışsın sen yine 80 oldun mu ha" Dedi oysaki 66 kiloydum sadece her neyse cevap vermeden geçmek en iyisi diye düşünüp önümü dönecektim ki Ece sürtüğü çelme taktı ve o an yeri boyladım. Tüm okul buna gülüyordu tek kişi dışında o da Emirdi tek arkadaşım gelip " iyi misin " Dedi "iyiyim hadi kalkalım daha fazla rezil olmayalım" başını salladı ve beni kaldırdı sınıfa girdikten sonra "ben Arda'ların yanına gidiyorum patates uğrarım tekrar " Dedi başımı tamam anlamında salladıktan sonra gitti. Emre benim çocukluk arkadaşımdı ailelerimiz sayesinde tanışmıştık. Emir her zamana benim abim gibiydi başıma ne gelirse beni korurdu. Beni ezdiklerinde hep yanımda durmuştu. Hala da öyleydi ama değişmeye başlamıştı. Sürekli Arda'larla gezer olmuştu. Bu da beni çok yalnız hissettiriyordu . Ama her zaman benim yanımda olmak zorunda değildi zaten hem kim ezik bi arkadaşı olsun ister ki. O okulda popüler biriydi ben ise ezik. Ben bunları düşünürken Ece sınıfa girdi. Ece Emir'i seviyordu ama Emir Eceden iğreniyordu resmen. "Emir şu salağa neden yardım ediyor ki peşinde gezen bir sürü kız varken o eziğin yanında duruyor " Dedi Ece beni göstererek bu alışık olduğum laflara kulak asmayıp kafamı sırama koydum. Omzumda bir el hissetmemle yavaşça kafamı kaldırdım "uykucu patates çıkış zili çaldı kalk artık" dedi emir anlamamış gözlerle ona bakarken bi anda dank etti "oha o kadar uyudum mu" dedim sesli bi şekilde gülerken "hadi kalk eve bırakayım seni ya da bişeyler yapalım ha ne dersin bi kafede oturalım ya da sinemaya gideriz" dedi "ben iyi hissetmiyorum direk eve bıraksan beni" dedim ve çantamı aldığı ayağa kalktım " ne oldu neyin var iyi misin" "iyiyim sadece " derin bir nefes alıp" her zaman ki olaylar işte eve gidip uyumak istiyorum" dedim gerçekten de ciddiydim bu olaylar beni çok yoruyordu 7 24 hakaret işitmek hem ruhsal hem de bedensel çöküntüye uğratıyordu beni. Emirin seslenmesiyle kendime geldim " hadi patates üzülme artık kilolu olmak senin hatan değildi en azından kendi isteğinle kaşar olmaktan iyidir ha" yine beni güldürmüştü ona sarılıp "haklısın" dedim ve arabaya doğru ilerledik okulda kimse kalmamıştı. Emir bana kapımı açtı "teşekkürler efendim" dedim gülerek o da göz kırpıp sürücü koltuğuna oturdu. Eve gelene kadar hiç konuşmadık taki Emir "neden eve dönmüyorsun annenler seni özlemiştir üzmesen mi onları" suratımı düşürdüm "Emir güldürme beni tabi ki de özlemediler beni onlar benden utanıyorlar hiç bir aile yemeğine katılmıyorum neden çünkü ailem benden utanıyor kimsenin beni görmesini istemiyorlar. Hiç bir zaman bu duruma karşı benim yanımda olmadılar çünkü umurlarında değilim." Emir kafa salladı zaten eve gelmiştik "Görüşürüz yarın okulda" dedim "görüşürüz patates " dedi arabadan indim küçük evimin kapısını açtım arkamı dönüp el salladım o da gülümseyip el salladı ve ben içeri girene kadar gitmedi. Zaten hep böyle yapıyordu. Bu gün düştüğümde dizim acımıştı ilk önce ona baktım biraz kanamıştı. Odamdaki banyonun küvetini sıcak suyla doldurup içine girdim ve düşünmeye başladım. Böyle olmayı ben istememiştim kilolu olmak benim hatam değildi herkesi kıskandıracak bir vücuda sahip olmamak benim hatam değildi artık bu hakaretler çok Can'ımı yakıyordu her ne kadar umursamıyor gibi dursam da içten içe yaralanıyordum daha ne kadar sabrederim bilmiyorum. Hayat ne kadar acımasızdı böyle insanlar ne kadar acımasızdı neden böyle düşünmeden empati kurmadan hareket ediyorlardı bu adaletsizliğin sebebi neydi. Ağlıyordum bağıra bağıra hıçkıra hıçkıra. Kaç saat burda oyalandım bilmiyorum. Çıktığımda saat yediydi. Hemen üstünü giyindim ve mutfağa indim makarna için su koydum. Su kaynayınca içine makarnayı attım ve televizyon izlemeye başladım. Tekrar mutfağa gidip makarna için sos yapmaya başladım. Makarna hazır olunca sosu da döktüm ve hepsini yedim sjsj sonra laptopumu aldım ve akıl oyunlarını izlemeye başladım. O sırada kapı çaldı gittim kapıyı açtım." Emir neden senin yanında ben senden daha güzelim vücudum da çok güzel ama Emirrrr beniiii sevmiyooo " ağzını yayarak söylediği bu cümleden sonra yer kapaklandı içmişti belli ki. Ben şimdi bunu ne yapacaktım. En iyisi Emir'i aramak " emir Ece kapıda sızdı kaldı ne yapacağımı bilemedim gelsen olur mu" "ah tamam bekle geliyorum" dedi. Onu beklerken eceyi içeri taşıdım ve salondaki koltuğa yatırdım. Kapı çalınca kapıya koştum "nerde" "içeride sızdı " kafasını sallayıp içeri girdi. "Ece nin evini biliyor musun emir " "hayır Arda'yı arıycam o biliyordur"
"Alo arda kardeşim Hazallardayım acil buraya gelmen gerek-tamam kardeşim bekliyorum"
Arda benim evimi nerden biliyor ah doğru beni eve bırakmışlardı emir ile ordan biliyor herhalde. "Ne diye senin kapına gelmiş patates bir şey dedi mi sana" " dedi aslında ımm şeyy ...
"Lafı geveleme söyle " Dedi gülerek " geldi kapıya Emir neden senin yanında ben senden daha güzelim vücudum da çok güzel ama Emirrrr beniiii sevmiyooo dedi" bunu eceyi taklit ederek söylemiştim ikimizde çok gülmüştük o sırada Arda geldi emir kapıyı açtı ve olanları Arda'ya anlattı arda eceyi kucağına alıp arabaya doğru ilerlerken emir elini saçlarımın arasına sokup karıştırdı "kendine iyi bak patates iyi uykular " "Sendeeee" dedim ve emir de gitti ben de çok yorulmuştum odama çıktım ve kendimi mükemmel uykunun kollarına bıraktım.
Merhaba ilk bölüm umarım sevmişsinizdir. Karakterleri bir ünlüyle yada her hangi biri ile bağdaştırmak istemiyorum aslında. Bence bu insanların hayal gücünü kısıtlamak oluyor. Sen kitap okurken kendi kafanda bir karakter belirlersin kendi hayal gücünle o kişiyi görmek istediğin şekilde görürsün ama karakterler belirli bir kişiyle bağdaştırıldığı Zaman hayal gücün sınırlanır bence mesela bu kitapların film olma olayında da oluyor kitabı okuduktan sonra filmi izleyebiliyorsun fakat filmi izledikten sonra kitabı okumak sıkıcı geliyor çünkü kitabı okurken okuduğun şeyi hayal edemiyorsun sadece filmde olanlar geliyor aklına. Bu konuya neden değindiğimi bilmiyorum aslında sjsjs her neyse kitabın kurgusu çok farklı olacak bence devamını beklemelisiniz. :))
