Sekiz

Depresyondayım, unutuldum, aldatıldım,sevgilimden ayrıldım ve çok yalnızım...Son günler de yaptığımdan farklı bir şey olmayıp kütüphaneye doğru yola çıktım.Kulaklığım da "Sancak-Bana kendimi ver git" son ses çalıyordu.Şarkıyı ezberlemiştim.Bu şarkıyı her dinlediğim de bi gözyaşı akardı, engelleyemezdim. Yine aynısı oldu...Ama bu sefer daha kısa sürdü.Gelişme vardı.Yusuf'la ayrıldıktan sonra biraz dalgınlaştım,tek başıma kaldığım evde ruh gibi gezmeye başladım.Elimdeki depresyon ve favori içeceğim karamelli latteden bir yudum alırken fıstıklı çikolatamdan bi ısırık aldım ve kütüphaneye giriş yaptım.Her zaman ki rafların önünde durdum ve ilgimi çekebilecek bir kitap arayışına koyuldum.Her gün gelmeme rağmen daha önce hiç görmediğim eski ve bir o kadar da tozlu bir kitaba gözüm ilişti.Yavaşça uzandım.Hayat kısaydı ama ben hayattan da kısaydım o yüzden dengeme dikkat ediyordum.Kitabı karıştırmaya başladım.Her şey normaldi ama sekizinci sayfa dokuza yapıştırılmıştı.İyice meraklanmıştım.Kameraların görmediği bir yere oturup,kalemliğimde ki makasla sayfaları nazikçe birbirinden ayırdım.Notta şöyle yazıyordu; "Ne zaman bulursan bul,gel.Meydan Cad.Taksim-No8/İst.Selim Sekiz"Anlaşılan şu ki adam Mevlana'yı bayağı seviyormuş ve sekiz sayısına zaafı var.O'nunla ayrıldıktan sonra bir ekşına ihtiyacım vardı ve bu iyi bir seçim olabilirdi.Eski listeye isimimi yazdırdım.Çantamı kendime siper aldım ve yağmurlu havaya aldırış etmeden taksinin önüne atladım.Adresi verince gözleri büyüyen şofore aldırış etmedim.Belki de gaza geldim,emin değilim.Taksiye gereken parayı verince indim.Bina mutevazi ve duvarlarında ki graffitilerle gayet cooldu.Merdivenleri hızla çıktım ve zile bastım.İyi giyimli ve en fazla otuz beş yaşında olabilecek bir adam kapıyı açtı.Nazikçe "Buyurun,kime baktınız?" diye sordu.Hiç bişey demeden kitabın sekizinci sayfasında ki notu gösterdim.Adamın gözleri irileşti sanki doğduğundan beri bu anı bekliyordu.L koltuğun kapladığı oda da "Bana yardım eder misin?"dedi.