I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 29

Harry's pov

louis is boos op me, en niet zo'n beetje ook. 'Wat kan zij er nou aan doen!' roept hij boos. 'ze had hem toch tegen kunnen houden ofzo. ze had toch wel IETS kunnen doen!' roep ik ook boos terug. ineens horen we een klap. geschrokken kijk ik om, Sophie ligt plat op de grond. 'Sophie?' vraagt louis verbaasd. gauw staat ze op en loopt door. 'Sophie wacht!' roept louis en hij loopt naar haar toe. eigenlijk heb ik best wel medelijden met haar. wat kon zij er aan doen? nieuwsgierig pak ik de brief die op tafel ligt.

hey Liam, Harry en Zayn  

sorry voor alles, dat jullie beste vriend in het ziekenhuis ligt door mij. hij was trouwens ook mijn beste vriend. ik was zo blij toen ik jullie leerde kennen, jullie waren toen de enige die ik had. ik was jullie niet aan het afluisteren. ik was in de kamer naast die van Niall. die man die als eerst was neergeschoten lag daar. maar vandaag mag hij gelukkig weer naar huis. jullie waren heel belangrijk voor me, en het deed me zoveel pijn toen jullie zeiden dat het mijn schuld was. ik wist dat het waar was, maar om het te horen is het nog veel erger. toen een van jullie me sloeg, vond ik dat nog erger. de pijn van de klap niet, ik ben al zovaak geslagen. maar ik had dat van jullie niet verwacht. ik ben weggerend naar een park, daar ben ik in slaap gevallen. ik pak nu mijn spullen, de tour zullen jullie zonder mij moeten afmaken. ik kan het niet meer, niet na alles wat er gebeurd is. nogmaals het spijt me voor alles wat er gebeurd is. als Niall het niet overleefd vergeef ik mezelf dat nooit meer. ik wilde dat ik niet ging koken die avond, dan kwamen we mijn vader niet tegen en dan was dit allemaal niet gebeurd. in twee uur is mijn hele wereld op zijn kop gezet. alles is anders nu. ik hoop dat jullie me ooit een keer zullen vergeven, maar kom me niet achterna. ik ga naar Nederland toe, proberen een nieuw leven te beginnen. zonder vrienden, zonder familie, helemaal alleen. ik weet nog dat ik helemaal depri was omdat mijn vriend het had uitgemaakt, maar dit is veel erger. het liefst zou ik er een einde aan maken. gewoon voor een trein springen. maar iets houdt me tegen, mijn moeder. ik heb haar beloofd om dat niet te doen. jullie vragen je vast af waarom ik dit vertel, ik weet het zelf ook niet. ik weet niks meer. maar ik wil dat jullie een ding voor me doen, zorg dat louis gelukkig wordt met een ander meisje. ik wil niet dat hij verdrietig om mij is, hij verdient beter. sorry dat jullie me gekend hebben.  

x Sophie

woord voor woord word ik me bewuster wat ik heb gedaan. dit was helemaal niet haar fout! dit lieve onschuldige meisje, ze heeft al zoveel meegemaakt! en dan doe ik dit. wat een zak ben ik. een traan stroomt over mijn wang. huilend met de brief in mijn hand loop ik naar de gang. louis geeft haar een knuffel en ik zie dat hij ook huilt. 'Sophie' zeg ik zacht. bang kijkt ze me aan. ik hou mijn armen open en verbaasd kijkt me aan. 'het spijt me, ik ben een egoïstische klootzak. ik heb het nooit van jouw kant bekeken' zeg ik. ze glimlacht door haar tranen heen en knuffelt me. 'wil je me vergeven?' vraag ik verlegen. 'ja' zegt ze en ik glimlach. de deur gaat open en daar staat zayn. hij kijkt boos 'wat doet zij hier?' zegt hij kwaad. 'zayn lees deze brief eens' zeg ik kalm. als hij hem leest heeft hij spijt, dat weet ik zeker. net zoals ik. dat ze zichzelf voor de trein wil gooien, dat is echt te erg. dat kan ze louis niet aandoen. over hem gesproken, hij komt met een andere brief aangelopen. hij huilt nog steeds. 'wil je het echt uitmaken?' vraagt hij verdrietig. met grote ogen kijk ik ze aan. als Sophie door ons weg zou gaan zouden wij het verpest hebben voor louis! dat zou ik mezelf nooit vergeven. 'alleen omdat we elkaar niet meer zouden zien' hoor ik haar zachtjes zeggen. ik huil weer. voor louis. hij heeft het liefste meisje als vriendin en bijna hadden we dat van hem afgepakt. ik zie dat ze elkaar knuffelen, ik zucht van opluchting. 'je heb gelogen in je brief, hier staat een vriend' zegt louis glimlachend. 'hier ook' zeg ik. ze glimlacht 'sorry' zegt zayn verlegen. 'kom eens hier gekkie!' zegt Sophie en ze geven elkaar een knuffel. louis glimlacht naar me. opeens gaat Zayn's mobiel af. 'Liam' zegt hij en neemt op zegt hij. 'ik zet je op luidpreker' zegt zayn. nieuwsgierig wachten we af. 'hey jongens, ik heb nieuws over Niall' zegt hij. ik hou mijn adem in 'vertel' zegt zayn nieuwsgierig. 'hij is wakker' het blijft een tijdje stil. 'eh we komen er nu aan' zegt zayn gauw, omdat we niks weten te zeggen.