Lily Of The Valley

Part 1

Yalnızlık.... Sessizlik... Kafa dinleme... Huzur....

Chanyeol için bu kavramlar birbirlerini tamamlayan muhteşem şeylerdi. Belki de tek ihtiyacı olan bunlara ulaşmak olduğu içindi. Ama öyle bir an geldi ki o güzel yalnızlın doğurduğu sessizlik havayı boğar oldu. Huzur içinde kafasını dinlemesi gerekirken nefes almak zorlaşır oldu.

"Belki de bir evcil hayvan almalısın." demişti iş arkadaşı Sehun. Ama her gün gitmesi gereken acayip sıkıcı bir işi vardı ve masum bir hayvanı kendi yalnızlığında hapsetmek durumunu düzeltmezdi.

"Dostum elindeki nimetlerin kıymetini bilmiyorsun. Ne güzel kimseye hesap vermeden hayatının tadını çıkar diyorum sana ama bizimle de geceleri takılmıyorsun ki artık..." demişti kadim dostu Kris. Amacı yardımcı olmak mıydı yoksa sitem etmek miydi anlayamamıştı Chanyeol. Çok irdelemezdi zaten böyle şeyleri.

Yurt dışında okuyan kardeşi Jongin'i aramıştı en sonunda. Çok meşguldü Jongin. Yine her zamanki gibi mantıklı olmasını söylemişti ve tabii ki de bir psikologla görüş diye eklemeyi unutmamıştı 2 dakika bile sürmeyen telefon konuşmasını sonlandırırken.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Chanyeol o gün iş çıkışı otobüsle eve dönerken ne ara çevresindeki insanları bu kadar kendinden uzaklaştırdığını düşünüyordu. İyi bir arkadaş çevresi vardı. Ailesinden kalan tek kişi olan çok kıymetli kardeşiyle de arasından su sızmazdı önceden. Nasıl bir süreç sonrası bu hale geldiğine bir cevap bulamıyordu.

Düşüncelerinden kurtulmak için kafasını salladı ve otobüsün penceresinden dışarıyı izlemeye başladı. Her gün geçtiği bu yola daha önce hiç bu kadar dikkatli bakmamış mıydı? Yoksa mavi mor renklerle süslenmiş kocaman tabelası olan çiçekçi dükkanı yeni mi açılmıştı? Otobüs duraktan yeni bir kaç yolcu aldıktan sonra hızla yola koyuldu. Çiçekçi dükkanı da aynı hızla Chanyeol'un görüş alanından çıkmıştı.

Bazen hiç bir sebep hiç bir mantıklı açıklama yokken sarf ettiğiniz cümleler, yaptığınız hareketler olur. İki üç dakika geçmeden dönüp baktığınızda neden yaptım ki bunu diye düşünür hayrete düşersiniz. Ayaklarınızın sizi hiç düşünmediğiniz yerlere götürdüğü olmuştur. Neden geldim buraya der öylece kalakalırsınız. Belki de kaderin hayatımıza müdahale edebildiği tek anlar işte bunlardır.

Chanyeol işte tam olarak o anlardan birini yaşamak üzereydi. Evine daha 2 durak daha olmasına rağmen sanki çoktan durağı kaçırmışçasına bir telaşla otobüsten indi ve koşmaya başladı. Sonunda sebepsizce az önce gördüğü çiçekçi dükkanına vardığında durdu. Derin bir soluk aldı ve dükkana girdi.

İçeri girer girmez içini kaplayan huzur çiçeklerin birbirine karışmış kokuları mıydı yoksa onu karşılayan yaşlı teyzenin gülümsemesi miydi bilmiyordu. Yine irdeleme gereği duymamıştı. Umursamadan kokuyu içine çekti ve kadına kocaman gülümsedi.

Uzun zamandır bu kadar hevesli çıkmayan bir sesle konuşmaya girdi Chanyeol.

"Merhaba ben bitki alıp yetiştirmek ilgilenmek istiyorum."

Yaklaşık 15 dakika kadar kadın Chanyeol'a bakabileceği bitkilerden çeşitler gösterdi. Chanyeol çiçekleri çok sevmezdi aslında. Neden böyle bir şey yaptığını sonra düşünmeye karar verdi. O sırada gözüne çarpan çiçeğin bunda etkisi büyük gibiydi.