GLORY // sekai

0.1 the middle of everything

Sehun'un içinde günlerdir anlam veremediği bir huzursuzluk vardı. Kai'nin başı omzundaydı ve derin nefes seslerinden başka bir şey duymuyordu.

Bir anda içine bir ürperti doldu.

Yaptığı ve yapacağı şeyleri düşünüyordu. Aptal diye düşündü artık ben yok, biz varız. Soluk parmaklarını Kai'nin saçlarına daldırdı.

Ne yaptık biz, diye bir çığlık attı kafasında ve ne yapacağız?

Oysa Kai ile evlendikleri gün her şeyden emin olan o değil miydi? Bu elleri asla bırakmayacağını düşünen o değil miydi?

Hayır, hayır bu sadece onun suçu olamazdı. Ellerin sahibi de değişmişti. Bir kaç hafta önce tutkuyla birlikte oldukları bu koltukta anaokulu çocuklarının bile uyumadığı bu saatte onun uyuyakalması büyük bir değişiklikti.

Omzundaki baştan önce huzursuz birkaç homurtu geldi ve sonra Kai yavaşça uyandı. Sehun şimdi ona bakıyordu. Görmek istediği bir şey vardı ama gözleri buluştuğunda ne için bakındığını unuttu. Sadakat, saygı, aşk?

Kai gözlerini kaçırarak sehpadaki telefonuna uzandı. Sehun'un gözleri onu takip ediyordu. Kai haftasonu şehir dışına çıkacağına dair bir kaç şey zırvaladıktan sonra kalkarak çalışma odasına gitti.

Büyük salonda bir başına kalmıştı, ortamda hiç ses yoktu. Saygı, gözlerinde saygıdan başka bir şey kalmamış.

Derin bir nefes verdi. Kai artık ona sevgisini vermeyecekse Sehun'un sevgi dilenmeye niyeti yoktu.