She Act Stranger for Revenge

Chapter Forty Eight

Third Person

Isang umaga nabulalog ang lahat ng biglang sunugod ang ang mga Imperial sa bahay ng mga Lagdameo. Halos labing walong na taon na rin ang nakalipas simula ng maaksidenti ang sinasakyang speed boat ng kapatid ni Amanda kasama ang noong sanggol pa lamang na anak nila si Endrea. Halos mawala sa sarili noon ang mag-asawa dahil sa pagkawala ng kanilang anak, lalo pa na hindi na sila pweding magkaanak ulit. Pero nabuhayan sila ng pag-asa ng biglang ibinalita na maaring hindi ang sanggol nalibing nila noon ang anak nila, dahil kasabay pala ng pag naaksidenting speed boat nila ang paglubog ng malaking barkong may biyahing Mindoro, marami rin ang namatay at nawala sa nasabing paglubog kaya posibling ang sanggol nalibing nila ay isa sa sa mga sakay ng barko. Gayun pa man kahit maliit ang posibilidad, hindi sila nawawalan ng pag-asa na buhay ang anak nila.

Enrique's POV

"Enrique!!!!" sigaw ni Amanda na patakbong papasok ng bahay nila. Kahit nasa study si Enrique dinig na dinig niya ang tili ng asawa. Alam niyang nalungkot ito masyado simula ng lumipat ng bahay si Ella, dumadalaw dalaw ito pero, iba parin noong dito sya nakatira.

Agad akong lumabas ng bahay para alamin kung anong nanyari. Ngayon lang kasi tumili ng ganun si Amanda.

"Oh anong nangyari?" Tanong niya habang sinsalubong ang asawa

"Enrique!" sabi nito kasunod ang patuloy tuloy na pag agos ng luha.

"Ano?" I said and hug her.

"Buhay si Endrea!" sabi nito na halos tumalon na sa sobra tuwa.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaction ko ng mga oras na yun. Halos labing walong taon, limang buwan palang ang anak nila na nasama sa aksidenti kaya sino ang mag-aakalang makakaligtas ito.

"Sigurado ka ba? Baka niloloko lang tayo ng investigator mo?" paninigurado ko

"Hindi! Hindi! May mga patunay, Enrique! Buhay sya!" Biglang nag iba ang boses ni Amanda at agad itong yumuko. "and guest what, malapit lang pala sya sa atin hindi lang natin alam na sya ang anak natin."

"What do you mean?" naguguluhan kong tanong

"Si Kristy ang anak natin Enrique! Si Kristy ay si Endrea!" sabi ni Amanda, nahalos lumakas pa ang iyak. " Hindi ko alam kung tinadhana o sinadya talaga na mapunta sa aatin noon si Ella, nanaging daan para makilala natin si Kristy. I know pangit ang pagkakakila natin sakanya dahil sa attitude niya towards Ella before, but still the Lagdameo's treated her as part of their family. Malaki ang utang naloob natin sa kanila Enrique, lalo na doon sa nakapulot sa kanya noong sanggol pa lamang sya, sad to say hindi man lang natin sila nakilala."

Napaupo na lamang ako sa sofa ng receiving area, Is this all coincidence?

"Enrique! Ano pa bang hinihintay mo jan? Puntahan na natin sya sa bahay ng mga Lagdameo, I really want to see my daughter Enrique, I want to hug her." Sabi ni Amanda

Kaya agad kaming lumabas ng bahay para puntahan si Kristy sa bahay ng mga Lagdameo

Habang nag dodoor bell, panay pa rin ang kauusal ni Amanda.

"I'm so excited Enrique! Tawagan ko kaya yung interior designer natin para mapaayos ko na yung kwarto niya? Or what if yayain ko syang magshopping mamaya?" she excitedly say

"We still don't know kung ano ang magiging reaction niya, hindi ganun kadali yun Amanda. Saka wag naman sya nating biglain ng gan---- I was cut off when the maid open the gate.

"Ay Sir, pasok po kayo tamang tama gising na sila Sir." Sabi ng katulong at pinapasok kami loob, kilala naman kami eh.

Nagulantang naman ang mga may-ari ng bahay dahil sa biglaan naming pagdating.

"Enrique, Amanda? Anong ginagawa ninyo dito?" tanong ni Dawn na halatang kakagising pa lang

"Dawn kasi nan---- biglang bumukas ang pinto ng siguro ay kwarto ni Kristy at lumabas ito doon. Hindi na natapos ni Amanda ang sasabihin kay Dawn at agad na tumakbo kay Kristy, para yakapin ito

"Anak ko! Anak ko! I didn't expect na magkikita pa ulit tayo, I wasted a lot of time, bago kita nahanap." Iyak ni Amanda

Halos hindi makapaniwala ang mga sa loob ng bahay ng mga oras na iyon. Nanatili silang nakatayo na parang istatwa.

"Don't worry, from now on palagi na tayong magkasama, ibibigay namin sayo lahat ng hindi namin naibigay sayo noon. Hindi kana iiwan ni Mommy" sabi ni Amanda sa yakap yakap na si Kristy

Si Kristy naman ay halos hindi makapaniwala sa narinig niya. Peron g narinig ang huling sinabi ni Amanda ay naukit ang masiglang ngiti sa mukha nito.

"Lahat po? Lahat ng gusto ko ibibigay nyo?" sabi nito

"Of course, you're our only child kaya para saan naman ang pinaghirapan namin ng Daddy mo, kung hindi namin mabibigay ang gusto mo" sabi naman ni Amanda.

"Kung ganun sasama na po ako sa inyo." Sabi ni Kristy " Aayosin ko lang ang gamit na kailangan ko." Sabi nito at agad bumalik sa kwarto.

Nagkatinginan ang lahat, dahil sa bilis ng pangyayari.

------------------------------------------

Sorry sa mga Errors

Thanks for Reading