Korkunun Ecele Faydası Yok

ilk korku

Bir zamanlar küçük ve tatli bir kasabada  diye tabi baslamiycam
Merhaba ben ada  biraz tırsak ve birazda cesur 15 yaşında başını belaya sokmayı seven bi kız bela derken takma adımda bela kimse bilmez benim nelerden kortugumu ben bile yine her zamanki gibi sıradan bir okul günü drama hocamız tiyatro solanuna gidin beni bekleyin diyerek bizi aşığı indirdi e bilirsiniz her sınıfta aptal ve kendini bilmezler olur bizim sınıfta da onlardan vardı tiyatro solanuda en aşağı kat ve çok ta ıssız insan biraz olsada korkuyo işte o kendini bilmezler bütün ışıkları kapatınca bizde normal olarak korktuk ben ışığı bulmak için o karanlıkta dolaşırken birine carptim ama kimdi birden ışıklar yandı ve oydu o güzel gözleriyle belimi tutmuş bana bakıyordu okulun en karizmatik oğlanıydı adı can e bütün kızlar gibi bende onu begeniyordum ama o beni daha çok begeniyormus neyse ışıklar açıldı karşımda can bana o gözleriyle bakıyordu ben
-Kusura bakma düğmeyi araken karanlıkta farkedemdim
- önemli değil iyimisin dedi can ama bisey farketim canın gözlerinden hariç karanlıktan kortugumu neyse ışıklar yandı hoca geldi ve şükür girdik tiyatro salonuna can nedense birden gelip yanıma oturdu tabi benim kalp başladı hızlı atmaya neyse hoca tiyatro gösterisi yapicam dedi Romeo ve Jülyet dedi hiç sasirmadim Romeo sen olacaksın diyerek cana baktı birden bütün kızlar hocam Jülyet de ben olabilir miyim demeye başladı can bana baktı sende Kaldırsana dedi ben tabiki de hayır derken hoca ada sende Jülyet olacaksın dedi tabi itiraz kabul etmedi can bana bakıp hanı hayirdi dedi anlamıyorudum canın bana bu kadar sıcak davranmasını .
Bazı kızlar yanımdan geçerken su şarkıyı söylüyorlardı " havada aşk kokusu var " ben tabikide sus muş bi şekilde o günü bekliyordum