The girl who travels through the time [By Joy]

Το ατύχημα

 Η Άλεξ αποχαιρέτησε τους φίλους της για μία ακόμα φορά και τελικά μπήκε στο αμάξι μαζί με τον μπάτλερ της θείας της.Έβαλε την ζώνη της και έκανε νόημα στον Πήτερ να ξεκινήσει.Όταν ξεκινήσανε τότε μόνο επέτρεψε ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο της,το οποίο και αμέσως σκούπισε.

''Μην κλαις κοριτσάκι μου...'Της είπε αυτός.

''Δεν κλαίω...Και γιατί είπες πως η Κάρα δεν μπόρεσε να έρθει;''

''Σου είπα ψυχή μου...η θεία σου είχε μία πολύ σοβαρή δουλειά.Θα έρθει να σε δει σε λίγες μέρες μάλλον.''

''Ναι...κατάλαβα..''Του αντιγύρισε και κοίταξε στο παράθυρο.''Πόση ώρα είπες θα μας πάρει μέχρι το αεροδρόμιο;''

''Δύο ώρες το λιγότερο..Γιατί δεν κοιμάσαι λίγο;Έχεις μακρινό ταξίδι.''Τότε αυτή τινάχτηκε.

''Τι..;Δεν θα έρθεις μαζί μου;''

''Μα όχι δεν μπορώ να κάνω τόσο μακρινό ταξίδι.Η θεία σου με χρειάζεται εδώ και-''

''Μην την λες θεία μου!''

''Γλυκιά μου...θα έρχομαι να σε βλέπω!Στο υπόσχομαι.Όταν φτάσεις εκεί θα σε περιμένει ο αδερφός μου που μένει κοντά,για να σε πάει στο σχολείο σου.''

''Καλά..''Για άλλη μία φορά γύρισε στο παράθυρο.

Για κάποιο λόγο της άρεσε να χαζεύει στην διαδρομή,παρόλο που μετά τον θάνατο των γονιών της φοβάται πολύ τα αμάξια.Της έλειπαν τόσο πολύ..

Όταν έφτασαν ο Πήτερ την ξύπνησε και αφού την πήγε μέχρι το αεροδρόμιο την αγκάλιασε και της είπε μερικά εμψυχωτικά λόγια.Μετά από άλλες πέντε ώρες με το αεροπλάνο έφτασε επιτέλους.Αφού πήρε τα πράγματα της άρχισε να ψάχνει για τον άντρα που θα την πήγαινε στο σχολείο της.Πως υποτίθεται θα τον βρει αν δεν ξέρει ούτε καν πως είναι;Ξαφνικά άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομα της.Γύρισε και είδε τον Πήτερ.

''Πήτερ;!''Του φώναξε και αμέσως μετά έτρεξε και τον αγκάλιασε.

''Κοντά έπεσες μικρούλα μου..Ο αδερφός του!Μπεν.''

''Τι;''Απομακρύνθηκε.

''Είμαστε δίδυμοι!Πολλοί λένε ότι είμαστε εντελώς ίδιοι αλλά...κρατάς μυστικό..;''Της ψιθύρισε και αυτή που τώρα της είχε τραβήξει το ενδιαφέρον πήγε πιο κοντά.''Αυτόν είναι πιο χοντρός!''Είπε και αμέσως αρχίσανε να γελάνε και οι δύο.''Και να σκεφτείς ότι ο αδερφός μου έλεγε ότι δεν έχεις πλάκα...''Αυτή σοβάρεψε και κοίταξε το πάτωμα.''Έλα τώρα πριγκίπισσα έχουμε να σε πάμε σε ένα σχολείο θυμάσαι..;''Τη είπε μαλακά και αφού πήρε τις πιο βαριές βαλίτσες κατευθύνθηκαν προς το αμάξι του.

  Έβαλαν τα πράγματα στο πορπαγκάζ και μετά μπήκαν στο αμάξι.Σε όλη την διαδρομή ο Μπεν προσπαθούσε να της αποσπάσει την προσοχή.Γενικότερα όμως μίλαγε μόνος του εφόσον η Άλεξ δεν απάνταγε σχεδόν σε καμία ερώτηση του.Μετά από αρκετή ώρα περάσανε μία ταμπέλα που έλεγε:Grey town.(Η Γκρι πόλη).Είχαν φτάσει στον προορισμό τους.

''Πριγκίπισσα,μήπως έχεις πεινάσει λίγο..;''Αυτή κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.''Τι λες να κάνουμε μία στάση..;''Κατέβηκαν σε έναν φούρνο και πήραν μερικά κρουασανάκια.

''Ας φάμε εδώ και μετά συνεχίζουμε εντάξει;Το σχολείο είναι πέντε λεπτά από 'δώ.''

''Αχα..''Του απάντησε αυτή που τώρα είχε ένα κρουσανάκι στο στόμα της.

  Αφού τελείωσαν γύρισαν στο αμάξι.

''Εππ!Εσύ πίσω μικρή!Και με ζώνη.''Είπε και αυτή κάθισε πίσω φορώντας την ζώνη της.

''Πάντα φοράω ζώνη...''Είπε τόσο ψιθυριστά που δεν το άκουσε καν.

  Ξεκινήσανε και αυτή κοίταξε το παράθυρο.Φαίνεται ότι ανέβαιναν κάποιο λόφο με απότομες στροφές.Ο Μπεν πάτησε πιο δυνατά το γκάζι για να καταφέρουν να φτάσουν ως την κορυφή.Αφού φτάσανε πάτησε σιγά το φρένο για να κόψει ταχύτητα.Το φρένο όμως δεν δούλευε και έτσι ξαναδοκίμασε.Και ξανά.

''Κύριε Μπεν πάμε πολύ γρήγορα!''Του φώναξε η Άλεξ τρομοκρατημένη.

  Αυτός προσπάθησε άλλη μία φορά,μάταια.Δεν ήξερε τι να κάνει,πως να σταματήσει το αμάξι.Πέρασε το σχολείο και συνέχισε σε έναν χωματόδρομο που βρήκε.

''Κύριε Μπεν το σχολείο είναι εκεί πίσω!Που πάμε;!''Αυτός πλέον είχε τρομοκρατηθεί αλλά δεν ήθελε να τρομάξει και την Άλεξ.

  Ο χωματόδρομος τελείωνε και αυτός δεν ήξερε ακόμα τι να κάνει.Άρχισε να περνάει ανάμεσα από τα δέντρα με μεγάλη ταχύτητα όσο η Άλεξ του φώναζε.Ξαφνικά ένα δέντρο πετάχτηκε μπροστά τους και πέσανε πάνω του...