It's Pink. -Discontinued-

Chapter 11

Harry's Pov.
Την αγκάλιασα σφιχτά και έκανε το ίδιο. Είχα να την δω τόσο καιρό και Θεέ μου είχε αλλάξει τόσο πολύ! Ήταν πολύ όμορφη, όπως πάντα άλλωστε, αλλά μπορούσα να πω ότι ήταν στα καλύτερα της. Και τώρα ήρθε για ώρα να δώσω εξηγήσεις.. Η Αμαλία ήταν το πρώτο, και μοναδικό μου κορίτσι. Τώρα θα μου πεις γιατί τα χαλάσαμε.. Έπρεπε να μετακομίσει σε άλλη περιοχή μακριά από μας και μετά.. Χάθηκαμε.. "Χάρρυ μου έλειψες!" χαμογελάει γλυκά "Και ποιος θα το ήξερε πως θα συναντηθούμε ξανά εδώ." την παρατηρώ. "Ποιος να το ήξερε..." μετά από μια μεγάλη παύση συνεχίζω. "Πάμε για αυτή την ξενάγηση?" "Ανυπόμονος όπως πάντα κύριε Styles." μου κλείνει το μάτι και προχώρα μπροστά. "Χρειάζομαι μια βοήθεια λίγο με τους χιτώνες γιατί δεν το έχω πολύ." έγνεψε καταφατικά και πήγαμε προς της σκάλες για τον κάτω όροφο με όλους τους χιτώνες των μαθητών. Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκαμε τον δικό μου Β4 στον όροφο Α'. Αναρωτιέμαι πόσους ορόφους θα έχει. Μετά από λίγο ψάξιμο έβγαλα το κλειδί μου το έβαλα στην κλειδαριά και άνοιξα. Κάποιος ήταν ήδη μέσα και έκανε μπάνιο. Οκέι δεκτό εφόσον είχαμε δικό μας μπάνιο. "Τι θα ήθελες να κάνουμε τώρα?" με ρώτησε εκείνη. "Μιας και έχω μια γυναίκα να με βοηθήσει τώρα θα κάτσουμε να φτιάξουμε λίγο τα ρούχα μου τα οποία είναι στην αίθουσα αφίξεων. Θα πάω να τα φέρω εσύ.. " με διέκοψε ένας βήχας. Ο γαμημένος Τζος Γκόρντον. Αυτός ήταν ο συγκάτοικος μου. Η Αμαλία έμεινε με ανοιχτό το στόμα, πραγματικά ήταν ωραίος. Πολύ ωραίος. "Λοιπόν Χάρρυ να που συναντιόμαστε. Εγώ θα φύγω σε λίγο, έχω να δω τα μέρη και τα σχετικά γιατί έχω και κάτι να κάνω." σηκώνω το φρύδι μου. "Εννοείται ότι μπορείς να κάνεις ότι θες. Δεν σε κρατάω." χαμογελάω ειρωνικά. "Το είπα γιατί έχεις αυτήν την κοπέλα στο δωμάτιο μας. Δεν ξέρω ίσως ήθελες να ξεκουμπιστώ." χαμογελάει προς το μέρος της και κρατιέμαι. Τεντώνει το χέρι του. "Τζος Γκόρντον χάρηκα." χαμογελάει και η Αμαλία κοκκινίζει ελαφρά. "Αμαλία Στόνεμ παρόμοιος." συνεχίζει να χαμογελάει και πηγαίνει τα ρούχα του στο μπάνιο. "Λοιπόν μπορώ να πάω να πάρω τα ρούχα σου εγώ; Εσύ να κάτσεις εδώ να φτιάξεις τα υπόλοιπα." γνέφω. Της δίνω το νούμερο και πηγαίνει. Ο Τζος βγαίνει έξω καλοντυμένος. Τον αγνοώ. "Φεύγω φίλε. Μην με περιμένεις. Επίσης εγώ έχω κλειδιά." κλείνει ατσούμπαλα την πόρτα πίσω του και εγώ τακτοποιώ τα πράγματα που μου έδωσε ο κύριος Χοκ. Πριν το καταλάβω ή Αμαλία είχε γυρίσει, βγάζει τα ρούχα μου και έρχομαι να τα διπλώνει ενώ μετά τα τοποθετεί σε στήλες και μετά στην συρταριέρα στο δικό μου μισό του δωματίου. Μετά από περίπου μισή ώρα αντί να φτιάχνουμε τα ρούχα, εγώ βρίσκομαι πάνω της, εκείνη κολλημένη στον τοίχο να φωνάζει το όνομα μου καθώς τις τραβάω τις ρόγες τις με τα δόντια μου.
.
.
.
Ελπίζω να σας άρεσε. Θα υπάρχουν οι εξηγήσεις στο επόμενο.
Big love.
Xoxoxox