Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
16 TEMMUZ 2011 YAZ GÜNÜ SAAT 12:00 Güneşin yakıcı ışınları küçük kızın minik suratıyla oynuyordu.Herşeyden habersiz yatağında güneşin suratıyla oynamasına izin veren kız annesinin aceleci sesiyle irkildi ve yattığı yerden doğruldu.Annesi kızın odasındaki bavulları aldı henüz kapıdayken kızına son kez bakırmuş gibi baktı ve hemen aşağıya inmesi için uyardi onu.Küçük kız annesinin uyarısı üzerine hemen giyinir çantasını ve taffisini eline alıp odasına bakar ve aşagıya koşarak iner.Babasına çantasını verir son kez eve bakar "Hoşçakal evim ve odam dostlarım herşeyim" der ve arabaya biner .Baba herşeyi aldıktan ve herkesin arabaya bindiğinden emin olduktan sonra etrafı kısık gözlerle kolaçan eder gördüğü şey karşısında dili tutulan baba hemen arabaya biner ve herkes "Emniyet kemerinizi takın" diye bagırır.Küçük kız korkar annesi birşey yok tarzında gülümser ve önüne döner ki oysa birşey olacağını gayet iyi bilir.Baba defalarca içinden saydırır -keske erken davransaydım ne vardı ki bekledim- O sıra ateş seslerı kulakları doldurur.Baba acilen birşey yapması gerektiğinin farkına varır ailesine son kez bakar ileride gördüğü dönemeçi umut eder baba kurtuluruz belki der ve direksiyonu sağa kırar fakat herşey için çok geçtir...
